Center Parcs dag drie, met zijn tienen.

Dat het een stevig dagje was, vandaag. Onze echtgenoten gingen al in de voormiddag aanzetten – Bart had zijn agenda leeg gekregen – om hier tegen de middag te zijn. Het plan was twaalf uur, maar dat liep wel even uit. Ook onze ochtend was heel erg traag gestart, zodat we alweer pas tegen half elf vertrokken, brood insloegen, en uiteindelijk kwart over elf aan de manège waren, op meer dan een half uur stappen, en het was al verdomde heet!

Het plan was dat Merel en Lena-Mare elk een half uurtje op een pony gingen rijden, en dat we dan zorgden dat we tegen twaalf uur terug in ons huisje gingen zijn. Nu, we hadden dus een en ander verkeerd ingeschat. Blijkbaar kan er wel pony gereden worden tussen elf en twaalf, maar dan echt startend om elf uur, of nog om half twaalf. We gingen dus nooit op tijd aan ons huisje terug zijn. Bleek nu ook dat beide kleintjes helemaal geen zin meer hadden om op een pony te zitten, maar Kobe en Elly wel. En dat er per rijdend kind een volwassene een half uur moest meestappen. Juist ja. Na een hoop palaver kwamen we tot een besluit: Gwen ging met de jongsten en de oudsten al terug naar het huisje gaan, en ik ging Kobe en Elly elk een kwartier laten rijden. Ik heb dus een half uur stevig doorgestapt met eerst een glunderende Kobe, en daarna een glunderende Elly. Het was heet, stoffig, maar gelukkig wel in een bosje. Oef.

We besloten met een drankje, en stapten toen een half uur terug naar ons huisje. Amai mijn enkel… Daar bleken trouwens de kleine meisjes elk een huurfietsje gekregen te hebben, want ook zij waren te moe om nog heelhuids thuis te geraken.

Enfin, tegen dan kwamen ook de heren toe, en kon er gegeten worden. We bleven nog eventjes rustig zitten na het eten, en gingen toen zwemmen. Ha ja, nu iedereen er nog eens tegelijk was… Al bleef Gwen wel in het huisje om alles op te ruimen, zodat ze na het eten konden vertrekken.

Na het zwemmen gingen we buiten op het terras zitten aan het Sports Center, waar Gwen ons opwachtte, en genoten van ons drinken. Tot het plots stevig begon te onweren, en we met onze cocktail binnen moesten vluchten. De bui was gelukkig snel over, en we wandelden dan maar op ’t gemakje terug naar huis. Merel had zich in het zwembad enorm goed geamuseerd, maar was compleet, maar dan ook compleet plat gevallen zodra we buiten kwamen. Ze voelde zich niet lekker, had buikpijn, en had naar eigen zeggen te veel water binnen gekregen. Ze wilde dan ook niks eten of drinken, en zat de hele tijd op mijn schoot of zelfs als een baby genesteld in mijn armen.

Ze is nog half naar het huisje gewandeld, half op het fietsje, half in mijn nek, en zodra we thuis kwamen, is ze op haar bed gaan liggen. Nog geen vijf minuten later sliep ze, in haar kleren, zonder eten.

We hadden nochtans fijn eten voorzien: een steengrill, en in Nederland is die altijd behoorlijk uitgebreid: vijf soorten vlees, kruidenboter, looksaus, cocktailsaus, aardappelsla met rundsvlees, sla, vijf soorten groenten in overvloed om te bakken, een half stokbrood per persoon, en daarna nog pudding en pralines. Voor de kinderen was er een typische kinderbox, met een speelgoedje, een kleurplaat, kleurtjes, een sapje, ook dus hetzelfde vlees en groenten, en een kinderei als dessert. 115 euro voor 5 volwasssenen, 4 kinderen (ik had eentje minder gerekend). Het vlees was op, maar van de rest was er nog massa’s over.

Enfin, tegen negen uur zijn de Meexjes naar huis vertrokken, en was het plots een pak stiller in het huisje. En ruimer, dat ook ^^