365 – 02 februari 2018 – Lichtmis
Tien jaar…
Jawel, tien jaar geleden al werd Kobe vakkundig uit mijn buik gehaald, met de geur van varkensvlees en het geluid van nietjesmachines en alles erop en eraan.
Tien jaar van verstrooidheden, slimme opmerkingen, de domste handelingen eerst: een echte professor bij momenten. Tien jaar van knuffels en omhelzingen, tien jaar van elanden ook. En dus kreeg hij een speciale dag vandaag.
Het begon met cadeautjes: een nieuwe pluchen eland voor de collectie, een set oortjes, het spelletje Mario Galaxy 2, en vooral het feit dat zijn computer hersteld is. Hij gaat daar wel het grootste deel zelf van moeten betalen, maar bon.
Hij mocht per uitzondering de hele voormiddag computer spelen, wat hij dan ook prompt deed. En ’s middags was er, zoals gevraagd, macaroni met hesp en kaas volgens mama’s recept.
Tegen één uur kwamen Annelies en Jonas met kroost een paar dingen ophalen, een koffie drinken, en tegen kwart voor twee zaten we in de auto. Kobe was doodnieuwsgierig naar de bestemming, want die hadden we voor hem geheim gehouden.
Zijn gezicht toen hij de buitenglijbanen van Océade zag:
En jawel, het was er dik in orde. Blijkbaar was het een tijd geleden nogal afgeleefd en groezelig, maar dat vond ik nu helemaal niet, eigenlijk. Mooie kleedhokjes, deftig zwembad, en hele fijne glijbanen. En gelukkig ook niet echt druk, zodat de wachttijd van de glijbanen eigenlijk beperkt bleef tot de tijd die je nodig had om alle trappen te bestijgen. Gene zever, een conditietest op zich.
Kwart over vijf waren we allemaal doodop, gingen we ons omkleden, en kwart over zes stonden we weer thuis, zodat ik netjes pannenkoeken voor de jarige kon beginnen bakken.
En daarna? Werd er nog eventjes gespeeld op de PC, en dan met voorraad die Bart nog speciaal gaan halen was, keken we naar xXx the return of Xander Cage. Ultimate rubbish, maar de jongens genoten.
Toen ik hem daarna in bed stopte, vond hij het een heel leuke dag.
Mission accomplished ^^
365 – 10 april 2017 – van vriendjes en pannenkoeken
365 – 02 februari 2017 – Lichtmis
366 – 03 februari 2016 – overschotje van Lichtmis
365 – 02 februari 2015 – Lichtmis
365 – 27 augustus 2014 – verwenmoment
Gisteren was het zodanig slecht weer dat ik vond dat er wel eens verwend mocht worden, en dus kregen ze pannenkoeken en vers gemaakte warme chocomelk. “Goh”, zei Wolf, ” voor mijn part mag het alle dagen regenen hoor!”
365 – 2 februari 2014 – pannenkoeken
Negen jaar
Negen jaar is hij al, die oudste van me. Ik kan me nog met moeite de bevalling voorstellen, om eerlijk te zijn. Of een leven zonder kinderen, zoals negen jaar geleden.
Soit, met een zieke mama en papa kwam Wolf vandaag niet ver. Zijn zwembadfeestje was afgezegd, maar gelukkig mocht Marthe wel komen spelen, terwijl Bart sliep en ik in de zetel lag.
Hij kreeg twee gezelschapsspelletjes, waarmee hij bijzonder blij was, en die we dan maar meteen hebben gespeeld. Konijnenkotten, nu vraag ik u! Al was het maar omdat die twee me steevast nogal grondig versloegen. Meh.
Er werd bijzonder veel gegiecheld, gespeeld, onnozel gedaan, nog meer gegiecheld, koekjes en lekstokken gegeten, en tegen half zes was half zieke oma daar, die zo’n medelijden had met haar arme kleinzoontje, dat ze pannenkoeken kwam bakken zodat hij nog iets aan zijn dag had. Marthe bleef uiteraard ook pannenkoeken eten, en samen hebben die vier kinderen nogal wat naar binnen gespeeld. Kleine vreetmonsters!
Maar Wolf vond, toen ik hem in bed stak, dat hij een heel fijne dag had gehad. En dat cadeautje van mij, en die taart, en dat feestje, dat ging nog wel eens lukken, geen probleem. En hij vond zijn oma superlief, dat ze zo speciaal voor hem was afgekomen, ook al was ze ziek. Bij deze nog eens bedankt, ma!
En ik?
Ik heb die dag een halve pannenkoek gegeten, en hem er ’s avonds van pure vermoeidheid weer uitgekotst. Griep, ’t is een smerig beestje.