Examenopruim
Bart moet er elke keer weer mee lachen: de examens beginnen, ik moet beginnen verbeteren, en uiteraard moet ik net dan beginnen opruimen. Maar iets in mijn hoofd vindt dat ik enkel maar kan verbeteren aan een opgeruimd bureau. Duh, hoor ik u denken, aan dat bureau kan je niet eens zitten. Euh, ik zou perfect aan de livingtafel kunnen zitten?
Niet dus. En dus pakte ik onderstaande rommel aan…
… en had iets later het volgende. Daar kan ik dan tenminste mijn examens laten liggen zonder dat ze in de weg liggen. En het ziet er eindelijk ook weer deftig uit.
En nu die verbeteringen. Ugh.
Opgeruimd staat netjes
Ik had de kinderen deze week gevraagd om even een uurtje mee te helpen opruimen hier beneden: gewoon de rommelhoekjes aanpakken en vooral ook het gerief voor het containerpark klaar te leggen. Het is niet dat het hier vuil ligt – daar hebben we gelukkig Chantal voor – maar gewoon… rommel. Dingen die blijven liggen. Je kent het wel: een schroevendraaier die gebruikt is om het bakje van iets open te vijzen, die lege batterijen die naar de box in de berging moeten, wat magazines die richting papierslag moeten verhuizen, ontsmettingsgel die op de kast is gezet maar in de berging moet…
Resultaat dik drie uur later, toen ze er eens in gevlogen waren: tuinhuis opgeruimd, garage opgeruimd, berging volledig opgeruimd, alles voor het containerpark klaar gezet, boekenkast in orde gezet, nog extra dingen netjes gemaakt en mijn rug steendood.
Oud zijn, veronderstel ik. Maar wel een ietsjes properder huis. Het zijn schatten.
Murphy en zwembaden
Serieus zeg. 25 graden? 30 graden???
Allez, niet dat ik niet content ben, ik geniet keihard van deze enthousiaste nazomer, ge gaat mij niet horen klagen.
Maar vorige week zaterdag besloot ik dat het zwembadseizoen voorbij was, en heb ik het zwembad laten leeglopen. Zondag hebben we het dan met man en macht schoongemaakt, afgebroken en laten drogen. En dat echt wel met man en macht: we hebben allemaal een stuk gedaan en vooral de zeilen doe je niet eventjes op je eentje.
Het zwembadwater was gewoon vuil: het grootste deel van de maand augustus was het nu niet echt zwembadweer geweest, en aangezien mijn rug het opgegeven had, had ik het ook niet onderhouden en proper gemaakt. En blijkbaar de kinderen ook niet. Tsja.
Met enige moeite en de nodige producten had ik het wel weer bruikbaar gekregen, maar goh, begin september, ik zag daar zo het nut niet van in. En goed weer ging het toch niet meer worden, dacht ik zo.
Meh.
Aan de andere kant: ik heb nu wel mijn terras terug.
Opruimfee
Merel kon de gigantische chaos op mijn bureau niet langer aanzien, en begon met goeie moed op te ruimen. Veel dingen kon ze wel al wegdoen: al mijn oorringen en kettingen op hun plaats, alle muntjes in een bak, alle kaarten op een stapeltje, dat soort dingen. En voor de rest schakelde ze ook mij in, redelijk streng ook: “Mama, nu doe jij je papieren, en ik zal je er wel bij helpen. Je zegt maar in welke kast alles moet.”
Euh… Vooruit dan maar, zeker? Maar het resultaat is echt wel schitterend:
Die dochter van me: ik denk dat ik ze ga houden.
Opruimen
Er is één groot voordeel aan gans deze quarantantie: mijn kot gaat gewoon opgeruimd geraken!
Neem nu onze slaapkamer: de ene kant was al volledig opgeruimd om er een game room van te maken. De andere kant bevatte een ingemaakte boekenkast met vooral veel rommel, en een grote stripboekenkast waar een zelfgemaakt groot muggennetkader voor stond, zodat de boekenkast nooit afgestoft geraakte en waardoor alle strips op den duur in stapeltjes in, op en rond die kast lagen. Een puinhoop dus.
Ik heb me vorige week een halve dag bezig gehouden met het ontmantelen van dat muggennet, en vandaag heb ik beide boekenkasten uitgemest, gekuist en vooral opnieuw geordend. Ik ben ook nog hele oude kadertjes tegengekomen, nog van op mijn kot, en uit pure nostalgie heb ik ze dan maar weer uitgehaald. Tsja.
Maar ik ben wel trots: nu nog de derde boekenkast en mijn slaapkamer is gewoon helemaal opgeruimd!
Goed gevuld
Toen we opstonden, was het aan het regenen. Op zich was dat wel nodig natuurlijk, maar wij, wij vonden dat eigenlijk niet zo leuk. Hoewel, genoeg dingen te doen.
Gisteren had ik een ganse kast boven uitgeleegd en heel veel schatten ontdekt. Veel dingen mochten meteen richting containerpark, maar we hebben bijvoorbeeld ook wel Barts oude Magic kaarten teruggevonden, zijn goeie deck met onder andere een Black Lotus en de moxen, en een Ancestral Recall. Wellicht zegt u dat niks, maar het zou zo’n 20.000 euro waard zijn. Tsja.
Er zat ook een hoop oude elektronica in, en ook een heel leuk spel, Mind Flex. Je moet een sensor op je hoofd zetten, en door je te concentreren wek je hersengolven op, waarmee je een klein blazertje bestuurt en daarmee een balletje kan doen bewegen. De jongens vonden het de max!
In de namiddag pakten we ons dan op en reden naar Ursel voor een bezoekje bij mijn grootmoeder. Alleen wist ik eigenlijk niet dat ze om half vier naar de mis wil op vrijdag, en dus konden we maar een twintigtal minuten blijven. Niet dat we dat zo erg vinden, ze is intussen 97, blind en half doof, en ze valt nogal in herhaling, laat het me zo stellen.
We zijn dan maar, volgens traditie, bij de bakker gepasseerd en hebben buiten aan de picknicktafel onze koeken opgegeten met behoorlijk wat gegiechel en idiotie. Zo hoort het ook, natuurlijk.
Tegen half vijf waren we terug thuis, lekker rustig. Allez ja, ik ben dan nog maar aan wat schoolwerk begonnen. Het is per slot van rekening al augustus, en die brochures maken zichzelf niet.
365 – 12 juli 2019 – opruimactie in Kobes kamer
Kameremolumenten
Kobes kamer is de kleinste van de vier, maar eigenlijk nog best wel een ruime kamer. Tenminste, als ze niet zo stampvol zou staan…
Nu hij naar het middelbaar gaat, was het tijd om daar een en ander aan te veranderen. Alle dino’s en draken mochten weg, net zoals de legoposters en zo goed als alle knuffels. En omdat we intussen gemerkt hebben dat hij dat tweede bed in zijn kamer eigenlijk toch alleen maar gebruikt om rommel op te leggen, mocht het weg.
We zijn begonnen met zijn grote speelgoedkast op te ruimen, zodat er een hoop plaats vrijkwam om zijn slijmgerief in de kast te zetten. Daarna hebben we zijn tweede bed afgebroken, alles grondig gestofzuigd en gedweild, en meteen ook maar de vensters even gekuist. Er werd een zeteltje aangesleept uit Wolfs kamer voor een leeshoekje, en we zagen dat het goed was.
Het is een heel pak ruimer geworden, op die manier. Als Bart en Wolf dit weekend nog de planken van het bed naar de zolder brengen, kunnen we nog verder werken aan decoratie en zo. We zien nog wel, het is in elk geval nu al een hele verbetering.
Proper
Vandaag kwamen mijn twee beste vriendinnen uit het middelbaar even langs. Het was eigenlijk schandalig lang geleden dat ik hen gezien had, maar onze agenda’s clashen precies ook altijd een beetje.
Maar blijkbaar kon voor één keertje de maandagnamiddag, en dat was prima! Alleen… was ik vergeten dat de kuisvrouw op dinsdag en donderdag komt, en dat de maandag ons huis soms nog ontploft lijkt door het weekend.
Ik stuurde de kinderen en manlief het huis uit, keek om me heen, en zuchtte. Diep. En dan ben ik maar begonnen met op te ruimen, jassen weg te hangen, scoutsgerief opzij te leggen, koptelefoons, kabeltjes, lege dozen, potloden, papiertjes, enfin, ge weet wel.
Ik ruimde de tafel af, vouwde tvdekentjes op, en probeerde orde te brengen in de chaos van de zetel. Zalig, zo’n extra ruime zetel met massa’s kussens, maar ook niet altijd even praktisch. Ik vulde nog de afwasmachine op, en stelde vast dat de kinderen blijkbaar een broodzak of drie kruimels onder de tafel hadden gestrooid. Serieus, hoe doen die dat toch???
Ik ging dus ook nog maar aan ’t stofzuigen. Gelukkig hebben we een superdeluxe kruimeldief op steel van Dyson, waar ge u dus niet voor hoeft te bukken, want dat zou niet lukken. En stofzuigde meteen ook nog de aardesporen van de scoutsschoenen weg.
Enfin, tegen één uur lag het huis helemaal netjes, en lag ik uitgeteld in de zetel.
’t Is dat ik zo’n gezellige namiddag heb gehad met de dames, want anders…
Ik moet vooral voor mezelf onthouden: bezoek laten komen op dinsdag- en donderdagnamiddag. Vrijdag kan ook nog, maar de maandag is duidelijk geen goed idee. Puh!