Als je, zoals wij, aan het verbouwen bent, dan kom je al eens in doe-het-zelf-zaken, tegelwinkels, badkamershowrooms, keukenateliers, en wel meer van dat soort zaken. Maar van Wondelgem zijnde, blijf ik meestal in het Gentse. Om heel eerlijk te zijn: onze planner regelt nogal wat van dat soort dingen met de architecte. Een gemak, ge kunt het u niet voorstellen.
Woensdagmorgen, na de werfvergadering, reed ik met de planner naar de dichtstbijzijnde badkamerwinkel, zijnde Facq op 900 meter van ons deur. ’t Kan maar zo gemakkelijk zijn, nietwaar? Ik koos er een douchesysteem met regendouche en mengkraan, en een keukenkraan. Het eigenlijke badkamermeubel ging ik later wel eens uitzoeken, maar dan liefst in een zaak waar het iets minder duur is, Ikea of zo. Ik kreeg een offerte mee zodat we de technische gegevens konden nakijken, en dat was dat.
Wist ik veel dat ik ’s avonds in de Zelfbouwmarkt ging verzeilen. Allez ja, ik wist natuurlijk wél dat ik daar naartoe zou gaan, maar ik had een soortement veredelde Brico in gedachten, en ik vond het al een rare plaats voor een evenement als Brussels Girl Geek Dinner, met lezingen en zo. En het is niet alsof ik ooit al in Ninove ben geweest. Komaan zeg, Ninove.
En toch stond ik vandaag opnieuw in Ninove, geheel vrijwillig. In diezelfde Zelfbouwmarkt, jawel.
Laat me even uitleggen.
Ik stormde – nogal laat wegens file en sneeuw en zo – de winkel binnen, en hield verbaasd mijn pas in, want ik kwam terecht in een best gezellige ruimte tussen kerstspullen, fantastische hapjes, en een hoop girl geeks. Alleen die laatste had ik verwacht, om eerlijk te zijn. Ik plofte neer, liet me de vijf sprekers meer dan welgevallen, knabbelde aan een wrap, en keek mijn ogen uit.
Toen na de sprekers iedereen naar boven trok om na te praten en nog wat verder te knabbelen en te drinken, dook ik meteen een gang in, meer bepaald die van de badkamerkranen en douchedinges. Ik zag er hetzelfde douchesysteem als wat ik die ochtend had uitgekozen, maar daarna viel mijn oog op eentje van Damixa, dat Deense merk dat besproken werd. Het zag er fantastisch uit, en kostte ook nog eens een pak minder. Toen ik tegen iemand van de Zelfbouwmarkt daar een opmerking over maakte, haalde die er meteen de badkamerspecialist bij, en die verzekerde me dat Damixa eigenlijk dezelfde kwaliteit is als pakweg Grohe, maar dat je er de naam niet bij betaalt. Hij verkocht allebei, en had er dus geen baat bij om me iets wijs te maken. Knap trouwens, zo advies krijgen om tien uur ’s avonds.
Ik liep nog wat verder rond, en stelde vast dat de uitleg van Stijn (de commercieel directeur) niet overdreven was, dat er effectief zeven winkels in één complex te vinden zijn, die naadloos in elkaar overlopen: badkamers, keukens, verf en behang, vloerbekleding (tegels, parket, laminaat), verlichting, ramen en deuren, en uiteindelijk ook nog sfeer en decoratie, zowat verweven in het hele complex. Het heeft dus, laat dat duidelijk zijn, níet de sfeer van een gemiddelde Brico (waar ik trouwens ook graag kom, maar dan voor vijzen en tuinslangen en zo), maar eerder dat van een combinatie van chique showrooms. De meeste van die dingen had ik niet (meer) nodig, maar die badkamer en die kraan wel, dus.
Ik liep even naar boven, dwaalde rond door de mooi gepresenteerde keukens, en kwam uit bij de kranen. En toen viel mijn mond bijna open van verbazing: de keukenkraan van Grohe die ik wilde – ik heb het nogal voor het design van die ene kraan – was zomaar eventjes 98 euro goedkoper. Ja santé mijn ratse! (Op van die momenten sla ik altijd op het Gents over, sorry.)
Tsja. Toen wist ik het wel.
En dus stond ik deze namiddag – met hangende pootjes, want ik DOE dat dus NIET GRAAG – samen met Wolf opnieuw in Ninove. Of all places. We kochten er het Slate douchesysteem van Damixa, we palaverden een eind weg over de badkamersets en kozen na lang wikken en wegen een wit ensemble met lange kolomkast en wijze lavabo, zochten een kraan voor erbij, en stelden vast dat de Minta keukenkraan enkel op bestelling was. Tsja. Maar dat kon ik eventueel nog per email regelen, als ik dat wilde.
We rekenden af, haalden onze spullen op aan het afhaalmagazijn – waar ze overigens netjes in de koffer van de auto werden gelegd, mijn rug dankt u – en gingen shoppen in Aalst. Wolf had nog kleren nodig, vandaar. Ik dacht dat we eerst tussenin nog iets gingen moeten gaan drinken om te bekomen, maar dat bleek niet eens nodig. Oef.
En dus heb ik een badkamer in mijn garage liggen momenteel. Vanuit Ninove, begot. De Zelfbouwmarkt, die ik tot hiertoe enkel kende van dat oorwormreclameriedeltje, en waar geen hààr op mijn hoofd ooit zou aan gedacht hebben om naartoe te gaan.
Het kan dus wel degelijk verkeren. Twee keer op een week, zelfs. ’t Moet zijn dat het de moeite was.
(En omdat hij eigenlijk best grappig was: de reclamespot die ze woensdag toonden)
Dat het verdomde lang geleden was dat ik nog eens op een 
