Ik heb het stilaan gehad met de verbouwing op school. Allez, nee, niet de verbouwing op zich, wel dat twee van de vijf trappen afgesloten zijn, waaronder de belangrijkste, breedste trap, die nota bene van de leraarszaal (ligt er vlak naast) naar mijn lokaal (recht tegenover) leidt. Ik moet alle dagen kilometers doen langs veel te druk bevolkte trappen: snel even iets halen in de leraarszaal duurt tegenwoordig vijf volle minuten in plaats van een halve. Serieus!
Maar bon, die verbouwing dus: die is een jaar of tien geleden aangevraagd, toen we de leerlingenaangroei zagen aankomen door de demografische groei. Intussen zijn we de piek voorbij, maar nu pas zijn de nieuwe lokalen er. Ze zijn er een jaar geleden mee begonnen, begin juni, en de bedoeling was dat het klaar was tegen de paasvakantie. Hey, op een bepaald moment zaten ze zo hard voor op schema dat het zelfs de krokusvakantie kon worden.
En toen viel alles stil, omdat een bepaald materiaal voor de binnenafwerking maar niet kon geleverd worden. Resultaat: we zullen blij mogen zijn als het klaar is voor het einde van het schooljaar. Maar ik moet het wel toegeven: het ziet er de moeite uit! Ruime, lichte lokalen, in houtskeletbouw en afgewerkt met veel hout. Geen idee wie er zal lesgeven of waarvoor de lokalen zullen gebruikt worden, dat zien we nog wel, maar ik kijk er wel naar uit.
En vooral naar het heropenen van ‘mijn’ trap. Serieus!
