Labcaches in Gent

De hele vakantie hebben we eigenlijk niks samen gedaan: ofwel was het weer niet oké, ofwel hadden ze geen goesting, ofwel waren ze ergens anders naartoe. En dat laatste geldt dan voor Wolf en Merel, want Kobe woont achter zijn computer als een hibernerende holenbeer.

Maar bon, vandaag kreeg ik Merel toch mee richting ’t stad, op voorwaarde dat we met de auto zouden gaan: fietsen én wandelen, dat zou er te veel aan zijn.

Bon, geocaching.com heeft iets nieuws, zijnde labcaches: je gaat naar een aangeduide locatie, en zodra je dichter dan tien meter bent, krijg je een vraag. Wanneer je die kan beantwoorden, heb je een ‘cache’ en krijg je extra uitleg. In veel gevallen is dat een stuk van een coördinaat om dan een fysieke bonus te berekenen. Wolf en ik hadden onze eerste in Ronse gedaan, en toen had ik gezien dat er ook twee van die labcaches in Gent lagen. Merel en ik dus geparkeerd aan ’t Prinsenhof om daar de eerste van de twee labcaches te beginnen, die ons naar De Gekroonde Hoofden voerde, Jacob Van Artevelde, Willem aan de Reep en tenslotte Lieven Bauwens. Best aangenaam, al was het vrij koud.

Maar toen waren we allebei moe en wilden we terugkeren. Bleken de tussenpunten van de tweede labcache toch wel op onze route terug naar de auto te liggen zeker? We hebben die dan ook maar meegenomen: de kathedraal, ’t belfort, ’t Schippershuis, de Groentemarkt en ’t Veerleplein. Allez hup! En tussendoor, na de warme wafel, ook nog een ijsje in mijn dochter gestopt, want die kan echt serieus hangry zijn. Oh, en een nieuwe T-shirt voor haar waarvoor ze gewoon liep te dansen.
Alleen de bonussen hebben we niet meer gezocht: die lagen vrij ver en Merel moest intussen nogal dringend naar ’t toilet. Kan gebeuren.

Wij dus naar huis na een echt fijne middag. Mijn dochter en ik, dat klikt wel, ja.

Eerste blokfluitles

Jawel, Merel en ik stonden vandaag netjes om kwart over vier aan de Poel, allebei met een grote glimlach. Ze had namelijk haar eerste blokfluitles, en ze glunderde! En haar leraar had ook heel veel geduld, echt rustig en meegaand.

Noten kan ze uiteraard nog niet, ze moet nu gewoon nog maar leren hoe ze de gaatjes perfect afdekt en een mooie klank maakt. Maar ze genoot er echt van, ’t was mooi om zien.

Daarna zijn we gezellig samen ’t stad in getrokken, zowaar per wandelbus! Daardoor vertrokken we eigenlijk op de Vrijdagmarkt, en liepen we rustig langs de Langemunt over de Korenmarkt terug naar de Ramen. We passeerden zelfs een ijsje bij de Moochie, en Merel voelde zich al helemaal een pubertje, een dame ^^

We waren pas tegen zessen terug, maar hadden een heel fijne meidenmiddag :-p Ik kijk al uit naar de verdere dinsdagen.

Sociaal leven

Yup, ik begin eindelijk weer een sociaal leven te krijgen. Enfin, niet dat dat voor mij zo perse hoeft, ik ben niet zo sociaal van nature.

In juli heb ik per definitie geen behoefte aan mensen: ik ben dan zó zotgeraasd op school, dat ik geen volk meer wil zien. Maar echt he. Meestal begint dat tegen de Gentse Feesten een beetje te beteren, hoewel… dit jaar zag ik me er ook op om naar de Feesten te gaan wegens de drukte. En toen deed mijn rug weer lastig, en zat het er ook niet meer in.
Daarna zaten we twee weken in Rhodos, en nu, tsja, al met Véronique afgesproken, en gaan eten met Gwen, en naar een festival geweest met Lieven, en op dat trouwfeest blijven hangen wegens de gezellige compagnie, en dan nog die workshop… Ik kom dus weer onder de mensen. ’t Zal weer lang duren :-p

Enfin, vandaag hadden we afgesproken met Tom en Sharah om samen iets te gaan eten in Antwerpen. Ik ken hen al lang van de LARP, en Sharah is volop met literatuur en toneel bezig, en dus leek het me wel leuk.

We zaten in een zeer fijn sushirestaurant in hartje Antwerpen, zeer druk, maar wel serieus lekker. En daarna haalden we een dessert in de Moochie, van de vrouw van ook al een LARPer, om te eindigen in the Geeky Cauldron, van, u raadt het al, een LARPer. Dat café is eigenlijk nog maar half open, want enkel het SciFi gedeelte is al open, maar het is er echt wel goed zitten. In september komt daar het Fantasy deel bij. We zagen er een paar oude bekenden, ik dronk een mede, en tegen half een waren we weer thuis, na een fijne avond.

Vrije dag

In mijn lesrooster voor september heb ik de donderdag vrij. Da’s een van de duidelijke voordelen van 4/5 te werken, echt. Maar concreet betekende dat voor mij voor ’t eerst in twee maanden een dagje voor mezelf, helemaal alleen. Enfin ja, om half vier moest ik wel weer de kinderen ophalen, maar bon, lang genoeg om intens te genieten dus.

Ik hielp de kuisvrouw eerst met opruimen, deed wat administratie en dergelijke, at vroeg, en nam toen warempel de fiets richting Gent.

“Hoezo, warempel? Het is toch maar vijf kilometer?” (Ik hoor het u al denken.)

Ja, maar de weg van hier naar Gent is nu niet bepaald de gezelligste en veiligste om met de fiets te doen: ofwel moet ik langs de drukke Wiedauwkaai, ofwel via de Ferrerlaan, en da’s ook niet bepaald een cadeau. Tot eigenlijk een dik jaar geleden: toen kwam de Gaardeniersbrug erbij, en meteen ook het Gaardenierspad.

“Huh?” (U denkt wel luid, vandaag.)

De Gaardeniersbrug, da’s die nieuwe fiets- en voetgangersbrug aan de Tondelier, die parallel loopt met de Wondelgembrug. U weet wel, met die nieuwe trambrug erbij die nog niet in gebruik is, daar aan de Gasmeterlaan. Het resultaat is dat ik vanuit Wondelgem eerst een eindje langs de Morekstraat over de fietssuggestiestrook moet, maar dat ik dan kan afslaan naar dat Gaardenierspad (enkel voor voetgangers en fietsers), dat door de Wondelgemse Meersen loopt, uitkomt op die brug, en dat ik dan enkel nog de Blaisantvest moet oversteken, de Molenaarsstraat moet doorpeddelen, en uitkom op de Lievekaai. Vandaar is het eenvoudig langs het Gewad (amai mijn gat, die kasseien!) de Jan Breydelstraat in, brugje en Hooiaard over, en ik sta op de Korenmarkt.

Geen twintig minuten toe, ik zeg het u, met de auto haal ik dat niet!

Ik was oprecht verbaasd over dat nieuwe pad en de brug, genoot intens van de heerlijke zon, en reed naar de Cora Kemperman. Ha ja, want ik ben toe aan een nieuwe winterjas, en daar waren nieuwe modellen binnengekomen die me wel wat leken. Helaas, het viel toch nog niet zo mee als gedacht. Geen nood, ik fietste langs de stadshal en genoot even van de pianomuziek.

IMG_0725

Mijn dieet indachtig ging ik niet voor een ijsje van de Australian, maar stopte bij de Moochie voor een Frozen Yoghurt met verse aardbeien en mango. Man, dat smaakte dubbel zo lekker omdat het in verhouding zo mager is 🙂

IMG_0726

Ik ging nog even langs bij de Hema, kocht daar wat kleine spullen, stopte alles in mijn fietstassen, en fietste fluitend naar huis terug. Enfin, naar de kinderen.

Maar man, dit dagje heeft me deugd gedaan!