Mondeling examen van Latijn, dat geeft wel wat stress voor mijn leerlingen, ja. Zelf ben ik er fan van: ik kan niet weglopen en moet er gewoon door, maar vooral: leerlingen willen niet afgaan voor mijn neus en studeren gewoon een pak harder. De resultaten zijn zo goed als altijd beter. Plus: ik heb zeer sprekende wenkbrauwen op zo’n mondeling, naar ’t schijnt.
De meeste zitten effectief te trillen en te zweten, en af en toe is er eentje dat in tranen uitbarst, vaak zelfs na het goed afgelegde examen, puur van de stress. Vorig jaar was er een leerling die toegaf dat ze vlak voor het examen overgegeven had. Maar dit jaar? Dat had ik nog niet meegemaakt, nee.
Mijn eerste leerling komt binnen om half negen, krijgt tien minuten voorbereidingstijd, en dan is het aan mij. Ik stel de eerste vraag, en dat gaat nogal stroef. Het antwoord is er wel, maar het kon vlotter, ja. Oh, en het is intussen ook al vlot 26 graden in dat lokaal, dat ook. Tijdens de tweede vraag zie ik hem plots nog veel meer in zweten uitbarsten, en hij trekt wit weg. Euh? Ik vraag of het gaat, en hij schudt nog van ja, maar een antwoord komt er niet meer uit. Ik wacht even en zie zijn ogen ongefocust worden. Wanneer ik zijn naam zeg, krijg ik geen reactie meer: hij is even weg van de wereld. Pas na een seconde of tien krijg ik wat vage reactie, waarbij ik hem gelukkig languit op de grond kan doen liggen, want ik was doodsbang dat hij gewoon van zijn stoel ging vallen. En ik kan die niet oprapen, dat kan ik niet.
Bon, intussen heb ik beneden het secretariaat gebeld en sturen ze een supercollega naar boven. Zij houdt zijn benen omhoog, stelt hem gerust en neemt hem uiteindelijk mee in de gang, zodat ik verder kan met mijn examens. Tot zover mijn timing.
Hij heeft ondertussen weer wat kleur, heeft een glas water gekregen en een nat doekje in zijn nek – ik heb het enige lokaal in de school waar geen water is – en geeft aan dat het wel weer lukt.
Ik had mezelf een tiental minuten pauze ingepland rond half elf, zodat ik even de benen en vooral de rug kon strekken, en hij heeft dan alsnog zijn examen afgelegd, met succes overigens.
Maar voor alles dus een eerste keer, en dus ook flauwvallende studenten tijdens hun mondeling examen. Voor mij had het niet meteen gehoeven, nee.
