Ik had eerst als titel ‘geschilder’ gezet, maar dat dekt de lading eigenlijk niet. Ik heb dit jaar al mijn lessen in hetzelfde kleine lokaaltje van Grieks. Tot hiertoe was dat vooral het domein van mijn collega Grieks, maar die heeft nu maar vijf uur les meer hier. Er kan, met wat stampen en duwen, 19 man binnen, maar dan zit het ei- en eivol.
Lucie was tot hiertoe gewoon om hier het rijk voor zich alleen te hebben en had de kasten dan ook volgestouwd met alle mogelijke papier, tot dertig jaar ver, letterlijk: ik heb leerplannen uit 2002 en toetsen uit 1994 teruggevonden. Met de vakgroep – drie man – hebben we al een deel opgeruimd, zodat er plaats kwam voor de woordenboeken Latijn.
Maar het lokaaltje ziet er vooral, goh, verlopen en verwaarloosd uit. Er hangen vergeelde en verkleurde prenten aan de muur, de muren zelf zijn vuil. Doordat het grote bord is vervangen door een elektronisch bord, zijn er stukken die niet meer geschilderd zijn. De gordijnen zijn vaal, verkleurd, de zomen zijn los en ze hangen niet eens meer goed op. En het is er vuil: op alle vaasjes en flesjes en beeldjes en artefactjes ligt een dikke laag stof.
De banken zijn oud, maar dat stoort eigenlijk niet: die hebben charme en passen er wonderwel. Maar het geheel oogt bijzonder schamel, en als een vakgroep die het moet hebben van imago, is dat niet ideaal. De oude prenten heb ik al van de muur gehaald en mijn kaarten opgehangen, dat scheelt ietwat.
Ik heb dus, zeer tegen de zin van Lucie die haar koninkrijk kwijt is, het plan opgevat om te schilderen. Ik was dat grotendeels van plan in de examens, maar toen kwam die operatie en dat trok een behoorlijke streep door mijn planning.
Vandaag had het grootste deel van mijn klas vijfdes een toneelstuk en was enkel Levi nog over. Ik had hem voorgesteld om voor onze tête-à-tête samen te schilderen, wat hij helemaal zag zitten. Plamuren en afplakken had ik eerder al gedaan. Samen hebben we dus een uurtje geschilderd: ik heel voorzichtig met kapotte voet en kapotte rug, maar ook met een klein borsteltje rond de mozaïeken om ze zeker niet te beschadigen, en hij met een klein verfrolletje zodat hij ook aan de hoeken en onder het bord kan. Enkel onderaan heeft het al een laag gehad en net boven het bord ook een eerste laagje, maar ik vind dat het wel al verschil maakt, ja.
Nu de rest nog. Beetje bij beetje: schilderen, de kasten verder leegmaken, nieuwe frisse prenten aan de muur, een Grieks citaat schilderen, nieuwe gordijnen…
