Ardennen 2019: dag 5

Helaas, vrijdag en dus opruimdag. Maar ik wilde niet zoals vorige keren onze dag zo sterk inkorten, en dus was de planning een beetje anders.

We begonnen met op een redelijk uur op te staan en alles in te pakken en klaar te zetten. Tegen half twaalf trokken we daarop onze wandelschoenen aan en deden deze keer effectief wél de Warchewandeling: naar boven langs de kerk, naar links en naar beneden tot aan het dammetje, dan de weide over, over de afsluiting via het wandelaarshekje, doorheen het bos, over het houten pad, en daar hebben we dan met zijn allen toch ook zeker twintig minuten staan zoeken naar de onvindbare cache. Hmm.

We zijn dan maar verder gewandeld langs de Warche, gepasseerd langs een ronduit pràchtig huis, en dan terug naar boven gewandeld naar het huisje.

We stapten meteen in de auto om te gaan eten in de Petit Mont Rigi. Vroeger was er op de Hoge Venen het restaurant Mont Rigi:  bijzonder lekker voor een schappelijke prijs, en een hele fijne locatie. Helaas, blijkbaar vonden de eigenaars van het pand dat het niet genoeg opbracht en besloten ze het te verkopen aan een projectontwikkelaar. De restauranthouders zijn dan maar een eindje verderop (en dichter bij Waimes) in Sourbrodt een nieuw restaurant begonnen: een kleinere kaart, iets duurder, maar wel nog steeds bijzonder lekker, én ze hebben de speeltuin van het vorige gewoon meegenomen :-p

Enfin, we zaten prinsheerlijk op het terras en hebben zelfs moeten vragen om de parasol open te zetten omdat het gewoon te warm was.  We kregen een hapje met panna cotta van radijs met gerookte eendenborst, en mijn hoofdgerecht was iets fantastisch met asperges, gnocchi, verschillende groenten en grijze slakjes. Heel speciaal, maar machtig lekker.

En Kobes dessert staat er ook op: “mouse” en chocolat ^^

Tegen drie uur (en een paar caches later) stonden we terug in het huisje, kon alles in de auto, en begonnen we schoon te maken: stofzuigen, stof afdoen, keuken, badkamers en WCs met nat, en dan alles dweilen. Ha ja, we hoeven er niet te betalen dus dat is het minste wat we kunnen doen, toch?

Trouwens: zoekplaatje: waar zitten beide jongens?

Enfin, we reden terug naar Leuven waar we in de Delhaize wat koffiekoeken en wraps gingen halen als avondeten, en gingen dat gezellig opeten in een klein parkje, vlakbij een redelijk spectaculaire cache, op een paar meter van de Leuvense binnenring. Serieus.

Uiteindelijk waren we, na het afgooien van Arwen bij haar thuis en het krijgen van een prachtig boeket bloemen, tegen half negen thuis.

En hadden we een zalige vakantie gehad.

Nog eens bedankt, Jan en Ellen!

Ardennen 2019: dag 1

Het was blijkbaar geleden van augustus 2017 dat we nog eens in Waimes waren geweest. Tsja, we mogen dan wel het hele fijne huisje van Jan en Ellen gebruiken wanneer zij er niet zijn, maar met een kapotte rug en een kapotte Wolf was dat niet evident.

Kerstmis 2017 kon ik amper uit de voeten, zomer 2018 was zonder Wolf, en met enkel Merel en Kobe zagen we het niet zitten, dat zou hetzelfde niet zijn. Afgelopen kerstperiode was het er ook niet van gekomen, maar nu, deze paasvakantie was er zowel bij Ellen en Jan de mogelijkheid en bij ons tijd en goesting. Véél goesting. En aangezien Bart moest werken en er dus nog een extra plaatsje over was in de auto, mocht ook Arwen mee. Happy Wolf, happy Arwen.

Tegen elf uur was die hier, tegen kwart voor twaalf zaten wij gepakt en gezakt in de auto: het scheelt dat we intussen nogal geroutineerd zijn in dat inpakken. De files vielen best mee, dus tegen kwart voor een hadden we de sleutel in handen en gingen we, zoals steeds, eten in Abdij van Park: het is er goed, het is er best gezellig, dus waarom veranderen?

We reden verder naar Malmédy waar we een ijsje aten, een wandeling maakten en een geocache oppikten, of wat had je gedacht?

We passeerden nog even langs de Carrefour voor een SodaStream en een shortje voor Merel – die had dat niet mee – en basisboodschappen. Tegen zes uur waren we in het huisje, was alles geïnstalleerd, en voelden we ons helemaal thuis. Zalig weertje, ook.

We zien het allemaal helemaal zitten, dit midweekje Ardennen. Heerlijk, toch?

Via Leuven, Boutersem en Eupen naar Champagne

Ik weet intussen niet meer de hoeveelste keer het is dat we naar het huisje van Ellen en Jan in Waimes gaan, maar ik weet wel dat het een beetje voelt als thuiskomen. Ellen had aangeboden dat we ook nu weer vijf dagen mochten komen, aangezien zij er zelden in de week zijn, en dat het huisje dan maar kan gebruikt worden. Wij zeiden natuurlijk niet nee.

Het plan was om vanmorgen om half acht op te staan, het moment dat Bart naar zijn werk vertrekt. Nu, hij is me wel een kus komen geven, maar blijkbaar heb ik me daarna gewoon omgedraaid en verder geslapen tot negen uur. Juist ja. Maar ook de kinderen zijn intussen geroutineerd in het inpakken, en dus zaten we om elf uur gepakt en gezakt in de auto, met kleren, laarzen, speelgoed, jassen, levensmiddelen en massa’s computers.

Iets over twaalf stonden we in Leuven om de sleutel op te halen, en we gingen dan maar eten in de ViaVia in de Parklaan. Dikke aanrader, trouwens. We hebben er zeer lekker gegeten, maar moesten halverwege toch naar binnen vluchten wegens te fris op het terras. De spaghettis zijn er trouwens zodanig groot, dat we wellicht nog een keer met zijn vieren kunnen eten van het restorestje dat ze ons hebben meegegeven.

We pikten een paar geocaches mee, en reden naar Boutersem om daar aan vrienden een autozitje af te geven, en wat onnozel te doen op de plaatselijke speeltuin naast een cache.

En daarna ging het in één rit met de nodige file naar Eupen, ietwat laat voor een vieruurtje, maar ideaal om de benen te strekken en een ijsje te eten in het uitstekende ijssalon aldaar.

IMG_0097

En natuurlijk nog even op de speeltuin, daar heb ik nu eenmaal aapjes voor.

Tegen half zes draaiden we de oprit in Waimes op, tegen zessen was alles geïnstalleerd, de bedden opgemaakt, alles uitgepakt, en zat iedereen ontspannen waar hij wilde. Ik bakte met het brood van gisteren boterhampannenkoeken, en zag alleen tevreden gezichtjes. Thuis is waar je computer automatisch op de wifi zit. Wel, we voelden ons thuis.

Nog eens bedankt, Jan en Ellen!

Terugweg door Leuven

Op onze weg terug van de Ardennen wil het al wel eens lukken dat we in de file staan. Om dat te vermijden – er zijn werken op de E40 – wilden we dik voor de spits thuis zijn, ook al omdat we nog het ganse weekend weg zijn ook. Buiten was het toch mistig as hell, en veel was er dus niet te zien.

We ruimden op, kuisten, en waren om kwart over tien warempel al weg. GPS zei kwart voor twaalf in Leuven, dus meer dan tijd genoeg om uitgebreid te lunchen en te geocachen ginder in ’t stad. Helaas…

Hadden we maar de route via Eupen genomen, in plaats van Malmedy: anderhalf uur hebben we voor Verviers in de file gestaan. Gelukkig zijn er dan nog spelletjes en veel onnozeliteiten om te doen in de auto als ge u verveelt. Zoals foto’s trekken van elkaar…

Enfin, tegen kwart over twee waren we in Heverlee, en zijn we gewoon de afhaalPizzaHut daar binnengewaaid, en hebben gegeten in het middenbermparkje daar. Nog nooit een pizza zo snel zien verdwijnen, overigens.

IMG_5726

En daarna? Cachen, uiteraard. We reden naar het Begijnhof, en vonden er naast een mooie cache ook hele mooie straatjes en een kerk.

De spits indachtig pikten we enkel nog een cache op die we vorig jaar in handen hadden gehad, maar blijkbaar niet herkend. Na een bevestiging van de legger zijn we hem nu dus wél gaan loggen, yay!

Een klein beetje file op de ring zorgde nog voor twintig minuten extra, maar al bij al waren we om half vijf thuis, en was om vijf uur alles al netjes uitgepakt en op zijn plaats. We rule. Files niet.

Onderweg naar de Ardennen

Het begint een traditie te worden, ons jaarlijkse vijfdaagse in het weekendhuis van Ellen en Jan. Het is nu al het vierde jaar op rij dat we hier mogen blijven, en het voelt intussen aan als een beetje thuiskomen. Heerlijk, gewoon. Bij deze nu al een dikke merci!

We stonden deze morgen op om acht uur, zochten alle spullen bijeen, en zaten om 10.15u in een redelijk volgeladen auto, vertrekkensklaar. Rond half twaalf waren we in Leuven om de sleutel van het huisje op te pikken, en toen zijn we maar naar het Ladeuzeplein gereden, om iets te eten in de stad en een regenjas voor Wolf te zoeken. Zijn vorige, ongelofelijk goeie regenjas van vorig jaar is hij kwijtgespeeld onderweg naar zijn kamp, wellicht op de trein of in het station of zo, hij zat helemaal bovenaan in zijn rugzak. Meh. Elk jaar minstens één nieuwe jas dus, duur affaire.

Enfin, we aten bij een lokale pizzeria voor 58 euro voor vier man, mét zakjes snoep bij de rekening, en het smaakte geweldig.

IMG_5564

Daarna liepen we nog wat rond in Leuven, van de ene kledingwinkel naar de andere, en hadden een paar keer pech, zoals een hele mooie regenjas in de JBC, helaas net niet meer in Wolfs maat. Maar uiteindelijk vonden we, of all places, in de Zara een regenjas die eigenlijk best nog wel voldeed aan de intussen ferm getemperde eisen. En 22 euro, tsja, dat moet dan maar zeker? En Kobe had intussen ook een Minecraft Tshirt gekregen…

Het weer deed intussen eigenlijk behoorlijk vervelend: het ene moment scheen de zon volop en was het echt warm, vijf minuten later begon het te regenen en koelde het serieus af. Om daarna bijzonder snel weer op te warmen, dus. Maar Wolf heeft nu tenminste een regenjas, net zoals Kobe.

Om drie uur zaten we opnieuw in de auto, en om vier uur stonden we in Luik, op de Place de la Cathédrale. Ik had niks voorbereid over Luik en dus ook niks opgezocht, maar we liepen wat rond, namen een kijkje in de kathedraal met de prachtige glasramen, en aten een ijsje. Het is intussen behoorlijk bevreemdend hoe ik altijd en overal zonder problemen de lokale Australian Ice Cream vind…

We bleven het spelletje van “jassen aan/jassen uit” volhouden, en wandelden tot aan de Maas. Daar liepen we even langs de kaai, om dan de voetgangersbrug terug naar de parking te nemen. Een goed uur waren we in Luik, en het deed ons besluiten dat we er beslist eens langer moeten komen.

En opnieuw gingen we de baan op, naar Waimes en vooral de Proxy Delhaize aldaar, om nog brood en beleg en zo te halen. Een en ander zorgde ervoor dat we iets over zessen de parking van het huisje opdraaiden, en dat tegen half zeven de bedden opgemaakt waren, Merel in haar pyjama rondliep, en we aan tafel konden.

Heel erg vertrouwd, en toch zo enorm vakantie ^^

(oh, en Wolf heeft maar liefst 64 pokémon gevangen vandaag. En gij nu.)

Waimes, dag vijf (en slot)

De laatste dag op een vakantie betekent altijd inpakken, natuurlijk, en dat is wat we deden. Het gaat altijd een pak sneller dan bij het vertrek, vind ik: alle vuile was in één koffer proppen, en dan al de rest ook zo een beetje samenleggen, en een paar keer goed controleren dat je niks vergeten bent. We ontbeten, zetten de afwasmachine in gang, en begonnen aan de opruim en de opkuis. Merel zocht alle speelgoed bij elkaar – iets té goed, want hier thuis merkten we dat ze potloodjes van Lucas mee heeft – Kobe stofte af met nat, en Wolf begon te stofzuigen.

Uiteraard nadat alle bedden opnieuw waren afgehaald – grote hilariteit bij de kinderen, trouwens, ze zaten er bijna ín, in die lakens – en het meeste van de rommel buiten aan de deur stond. En ik, ik verzamelde, stapelde, kuiste keuken en badkamer, en zowat alle andere kleine dingetjes. Uiteindelijk mochten zij nog wat tv kijken, terwijl we aan het wachten waren op de afwasmachine. Gewoon vertrekken was geen optie, want dan krijg je een compleet beschimmelde vaat: been there, done that.

Enfin, tegen half twaalf zaten we gepakt en gezakt in de auto, richting Eupen. We pikten langs de baan twee caches op, fotografeerden een Romeins geïnspireerd beeld

en reden fluks naar Eupen centrum. En reden daar toch wel even rond, want de straat waarlangs de GPS ons stuurde, was eenrichting geworden, en we raakten maar via een behoorlijke omweg in de buurt van de parking. Waar we prompt een parkeerplaatsje vonden net buiten het betalende gedeelte.

We wandelden een eindje verder, en kwamen op een alleraardigst pleintje, waar we rustig en eigenlijk vrij goedkoop aten, met als afsluiter uiteraard een ijsje.

Daarna trotseerden we de dreigende wolken en op een bepaald punt zelfs de regen, en gingen rondlopen om een paar caches te zoeken. In het eerste park vonden we helaas niks, in de twee volgende gelukkig wel, en ook nog een speeltuin. Op de foto’s kan je goed zien hoe Wolf ongelofelijk lief voor zijn zusje zorgt. Helaas kon hij niet voorzien dat de glijbaan zodanig snel was, dat ze pardoes met haar poep in de grote modderplas terechtkwam, in plaats van netjes op haar voeten. Gelukkig waren er verse kleren in de auto :-p

We deden nog het startpunt van een cache aan het kerkhof, maar toen was mijn gsm bijna plat en hadden we het ook een beetje gehad. Rond half vijf reden we dus richting Leuven om de sleutels in de bus te gaan steken. Toen we om half zes aan kwamen bij de deur van Jan en Ellen, sliepen Merel en Kobe echt wel diep. Ze hebben zelfs nooit gemerkt dat ik uitgestapt ben. Enfin, intussen hadden we gehoord dat er verschillende ongelukken gebeurd waren op de Brusselse Ring, en dat er vlot anderhalf uur vertraging op zat. Hmpf. Dan liever nog wat in Leuven zelf blijven, medunkt. We reden een paar straten verder, en Wolf en ik zochten nog een cache. Na twintig minuten zoeken wilden we het opgeven, en vond ik hem op de valreep alsnog. Intussen waren eerst Merel, en daarna ook Kobe zachtjes wakker geworden. Ik doorkruiste de stad om een bakker te vinden die nog open was, we kochten een paar koffiekoeken, en probeerden verderop in de straat nog een cache te vinden, maar helaas. Intussen was het half acht, en gingen we het er toch maar op wagen.

De file viel al bij al nog mee: we stonden nauwelijks stil, en verloren uiteindelijk een dik kwartier, denk ik. Kwart voor negen waren we thuis, een paar minuten later lag Merel al in bed, en nog iets later ook Kobe, en daarna Wolf. Maar alle drie waren ze het erover eens: het was een fijne vakantie!

 

 

Waimes, dag 1

Net zoals vorig jaar konden we ook dit jaar een midweekje verblijven in het huisje van mijn nicht. Zij komen er enkel in het weekend, omdat ze in de week – uiteraard – moeten werken, en dus staat het in de week toch maar leeg. Zoals ik vorig jaar al zei, is het een zalig huisje, net omdat ze het eigenlijk nooit verhuren. Ik was bijvoorbeeld een kussensloop vergeten, en kreeg er gewoon eentje uit de kast. Ik had een scheutje olijfolie nodig, en die staat gewoon op het rek in de keuken. De koffie heb ik gewoon uit de open pot uit de kast genomen, en achteraf een vol pakje ernaast gezet. Handig!

Enfin, omdat ik het maar anderhalve week op voorhand had gepland, kon Bart helaas maar eventjes mee. We vertrokken daarom deze voormiddag al, reden rustig tot in Leuven, en gingen daar iets eten. We hadden eerst gedacht om Luik te gaan verkennen, maar dat was qua timing niet zo’n strak plan: net vandaag is er de grote WO I herdenking. Maar Leuven was ook onbekend terrein, en dus best aangenaam om even rond te lopen. Al was het er ook weer serieus druk: er blijkt zoiets te zijn als Hapje Tapje, waar je met een speciale kaart allerlei hapjes kan krijgen aan allerlei kraampjes.

Bon, we parkeerden op, of beter gezegd onder het Ladeuzeplein, en sloegen een ander plein in om daar op een terras iets te eten. Trouwens geen flauw idee van het feit dat er palmbomen groeien in Leuven!

IMG_0985

IMG_0981

IMG_0982

We liepen door een parkje, zagen heel veel verklede kinderen en heel veel picknickende mensen, en pas toen viel mijn euro dat er zoiets was als Picknick in het Park.

We slenterden verder, passeerden de kathedraal en liepen even binnen.

IMG_0990

IMG_0988

IMG_0989

IMG_0992

We aten het obligate vakantie-ijsje,

IMG_0995

IMG_0996

stelden vast dat het Leuvense stadsmuseum toch wel behoorlijk duur is, liepen dan maar terug naar de auto, en vertrokken richting Waimes.

IMG_0994

IMG_0999

Daar kwamen we aan rond een uur of vijf, en werden verwelkomd door de kleine Lukas, een ongelofelijk knap ventje.

IMG_1001

IMG_1000

Jan barbecuede voor ons, Ellen had de rest van het eten voorzien, en we genoten. Een beetje overmoedig hadden we buiten postgevat, maar helaas, halverwege zijn we nogal halsoverkop naar binnen moeten vluchten wegens een gigantische stortbui, ondanks het afdak.

IMG_1002

In ieder geval was de Ardeense vakantie bijzonder geslaagd begonnen.

Nog eens bedankt, Ellen en Jan!

 

 

Leuven, ofte rugby

Het werd een combinatiedagje vandaag: eerst met de jongens naar Leuven voor een rugbytoernooi, dan ergens iets eten, en dan naar Jette voor een babybezoek aan Wolfs petekindje. Jawel, Wolf is peter geworden, maar tot zijn twaalfde neemt Bart nog de honneurs waar.

In Leuven bleek er geen coach te zijn voor de U9 (de kinderen onder de negen jaar, Wolfs groep) en die functie heb ik dan maar overgenomen. Blijkbaar deed ik dat nog zo slecht niet, zei Wolf. Ik was in elk geval zeer trots op mijn team, want de fouten waar ik hen op wees tijdens de (halve minuut) rust en tussen de matchen in, werden netjes in gedachten gehouden en serieus verbeterd. Dik in orde!

Een paar van de (talloze) foto’s (Wolf en Kobe hebben allebei een rode colletje onder hun truitje):

rugby01

rugby02

rugby03

rugby04

rugby06

rugby07

rugby05