Lentefeest

Jawel, ook Kobe gaat volgend jaar – zij het een jaartje te vroeg – naar het middelbaar, en mocht die overgang vieren. Waar Wolf nog koos voor zijn plechtige communie, kwam Kobe simpelweg met de uitspraak af: “Ik geloof niet in God” en dus kreeg hij een lentefeest.

Om twaalf uur stonden we in Volta, waar ze speciaal voor ons hadden opengedaan, en we boven aan één grote lange tafel zaten. Er waren hapjes, er waren asperges op een heel speciale wijze als voorgerecht, er was brasvark als hoofdgerecht, en iets met rabarber als dessert. Ik vond het superlekker, maar Bart had ervoor geopteerd om de kinderen hetzelfde te geven, en dat had iets minder succes.

Jammer ook dat het buiten zo koud en grauw was: dit feest leek totaal niet op het feest van Merel vorig jaar, en nochtans was het dezelfde locatie. Tsja…

De kinderen liepen nochtans regelmatig buiten en amuseerden zich best, maar boven zat de sfeer er precies niet zo goed in als anders. Niks aan te doen, zeker?

Om vier uur moesten zowel Sarah en Marne naar een optreden van K3, als Marie-Julie en Alexander zich gaan klaarmaken voor een balletoptreden ’s avonds, en dus vertrok meteen maar iedereen. Roeland kwam nog hier even zitten met Nand, en dat was eigenlijk nog ferm gezellig.

En ja, Kobe wordt groot…

Beetje nipt

Goh, ik en deadlines, het zal nooit goedkomen. En ik en procrastinatie – pro: vooruit, cras: morgen: dus uitstelgedrag – wij zijn dikke vriendjes. Helaas speelt ook Murphy wel een rol, ja.

Neem nu de foto’s voor Kobes lentefeestkaartje. Ik wilde die niet te vroeg nemen, omdat er dan nog niet echt veel in bloei staat. Hoe later, hoe liever dus, maar dat kan dus ook gevaarlijk zijn. Ik wilde ze zondag nemen, bij het zachte avondlicht, maar was een beetje vergeten dat ik Wolf naar het Zeepreventorium moest brengen. Maandag was het helaas bewolkt, maar geen nood, dinsdag ging het prachtig weer zijn, en dan had ik nog tijd genoeg om het kaartje te maken en te laten afdrukken. Beetje nipt, maar bon.

En toen werd het dinsdag, en was het inderdaad prachtig weer, maarre… Kobe was ziek. Als in: mottig, misselijk, wit, niks eten, en de ganse dag in de zetel. Geen foto’s dus. Woensdag voelde hij zich een klein beetje beter, zodat ik tussen de regenbuien door snelsnel een foto nam hier in de tuin voor de uitnodigingen per mail. Maar nog niks voor het kaartje dus.

Gisteren voelde hij zich gelukkig beter, maar ik was door een vergadering pas thuis om half zes. We zagen het niet meer zitten om nog naar de vijver in Zomergem te rijden, en trokken dan maar naar de Lange Velden hier wat verderop. Geen ideale locatie, maar gelukkig hier en daar wel een bruikbare foto. Oef! Ik heb er een paar uitgehaald, en gekeken wat ik toen ervan kon maken. En jawel, tegen half negen was het kaartje klaar en kon ik nog snel naar een stukje koorrepetitie.

Nog een chance dat je gewoon ter plekke kunt afdrukken in het Kruidvat, ook in het vierkant. Vierkante kaartjes hadden ze helaas niet, dat was nog beter geweest, maar aangezien het morgen al zijn feest is, mag ik blij zijn dat ze er zijn, die foto’s. Ugh.

Lentefeest

Het is de moeite, dit jaar, met alle communie- en lentefeesten. Vorige week was er het feest van Liv, vandaag dat van Marne, overmorgen dat van Alexander, en volgende week dat van Kobe. Poeh.

Vandaag hadden we weer geen geluk met het weer: het was frisjes, en op een bepaald moment begon het zelfs te regenen. Maar we konden buiten aperitieven, en ook de kinderen hebben vrijwel de hele tijd buiten gezeten. Dik in orde.

Ook het eten was, zoals altijd bij Roeland, meer dan in orde. Het was allemaal eigenlijk zeer gezellig, tot Wolfs rug het welletjes vond, en ik met hem naar huis reed. Ik weet het, het is mijn familie, maar Bart was in een fijn gesprek, zo bleek, en mijn rug had er ook geen zin meer in. Enfin, een dik half uur na ons kwamen ook de anderen, thuis, daar niet van.

Fijne dag gehad, jawel.

Lentefeest

Het deed een beetje raar, op zondag naar school rijden. Maar daar in de grote zaal werd het lentefeest van Ines gehouden, de context was dus eens helemaal anders. Jammer dat mijn rug niet meewilde: ik steunde zwaar op mijn stok, en moest af en toe zelfs even gaan liggen in de zetel om de pijn draaglijk te houden. Maar het buffet was heerlijk en rijkelijk, het gezelschap was subliem, en dus werd het een zeer fijne namiddag.

IMG_9960

En de kinderen? Die hebben we nauwelijks gezien: de kleintjes zaten op het springkasteel, en Wolf liep rond met Ernest en was op een bepaald moment zelfs pasjes gaan oefenen in het park.

Foto’s heb ik nauwelijks gemaakt, want daarvoor deed de rug te veel zeer. Blah.

 

Lentefeest

Mijn kozijn en zijn vrouw, met wie we toch echt wel vrienden zijn, gaven voor hun vrienden een lentefeest voor hun tweede dochter.

En dus tuften wij vrolijk naar de Akkerhoeve, alwaar zich een mooi zaaltje, met speeltuin, trampoline, springkasteel én odorama, zich ontvouwde. Er waren uitgebreid hapjes voorzien, er was een barbecue, en er was een heus dessertenbuffet. Er werd vooral veel gepraat, getaterd, gefilosofeerd en gelachen (vroeger deden zij regelmatig een dergelijk feest in de tuin, waardoor wij hun andere vrienden ook kenden).

Maud1

Maud2

Maud3

Lena-Mare, Gwens dochtertje

Maud4

Maud5

Maud6