Onderweg naar de Ardennen

Het begint een traditie te worden, ons jaarlijkse vijfdaagse in het weekendhuis van Ellen en Jan. Het is nu al het vierde jaar op rij dat we hier mogen blijven, en het voelt intussen aan als een beetje thuiskomen. Heerlijk, gewoon. Bij deze nu al een dikke merci!

We stonden deze morgen op om acht uur, zochten alle spullen bijeen, en zaten om 10.15u in een redelijk volgeladen auto, vertrekkensklaar. Rond half twaalf waren we in Leuven om de sleutel van het huisje op te pikken, en toen zijn we maar naar het Ladeuzeplein gereden, om iets te eten in de stad en een regenjas voor Wolf te zoeken. Zijn vorige, ongelofelijk goeie regenjas van vorig jaar is hij kwijtgespeeld onderweg naar zijn kamp, wellicht op de trein of in het station of zo, hij zat helemaal bovenaan in zijn rugzak. Meh. Elk jaar minstens één nieuwe jas dus, duur affaire.

Enfin, we aten bij een lokale pizzeria voor 58 euro voor vier man, mét zakjes snoep bij de rekening, en het smaakte geweldig.

IMG_5564

Daarna liepen we nog wat rond in Leuven, van de ene kledingwinkel naar de andere, en hadden een paar keer pech, zoals een hele mooie regenjas in de JBC, helaas net niet meer in Wolfs maat. Maar uiteindelijk vonden we, of all places, in de Zara een regenjas die eigenlijk best nog wel voldeed aan de intussen ferm getemperde eisen. En 22 euro, tsja, dat moet dan maar zeker? En Kobe had intussen ook een Minecraft Tshirt gekregen…

Het weer deed intussen eigenlijk behoorlijk vervelend: het ene moment scheen de zon volop en was het echt warm, vijf minuten later begon het te regenen en koelde het serieus af. Om daarna bijzonder snel weer op te warmen, dus. Maar Wolf heeft nu tenminste een regenjas, net zoals Kobe.

Om drie uur zaten we opnieuw in de auto, en om vier uur stonden we in Luik, op de Place de la Cathédrale. Ik had niks voorbereid over Luik en dus ook niks opgezocht, maar we liepen wat rond, namen een kijkje in de kathedraal met de prachtige glasramen, en aten een ijsje. Het is intussen behoorlijk bevreemdend hoe ik altijd en overal zonder problemen de lokale Australian Ice Cream vind…

We bleven het spelletje van “jassen aan/jassen uit” volhouden, en wandelden tot aan de Maas. Daar liepen we even langs de kaai, om dan de voetgangersbrug terug naar de parking te nemen. Een goed uur waren we in Luik, en het deed ons besluiten dat we er beslist eens langer moeten komen.

En opnieuw gingen we de baan op, naar Waimes en vooral de Proxy Delhaize aldaar, om nog brood en beleg en zo te halen. Een en ander zorgde ervoor dat we iets over zessen de parking van het huisje opdraaiden, en dat tegen half zeven de bedden opgemaakt waren, Merel in haar pyjama rondliep, en we aan tafel konden.

Heel erg vertrouwd, en toch zo enorm vakantie ^^

(oh, en Wolf heeft maar liefst 64 pokémon gevangen vandaag. En gij nu.)

Rijsel, ofte Lille

Hah, Rijsel, shoppingstad, zo blijkt!

Het was natuurlijk wel zaterdag, mooi weer, en solden, maar dan nog. De winkelstraten in Rijsel liepen om tien uur al vol volk, en dan hebben we Euralille nog angstvallig vermeden.

Ik had al even opgezocht of ze hier in Rijsel ook een Desigualwinkel hadden, en ja hoor, zelfs twee, en niet in een department store! Het was dan nog om de hoek ook, dus stonden wij na ons ontbijt buiten op het terras (zo zalig, maat!) aan en vooral in die winkel. En jawel, daar lag de sportieve gilet in wit en rood van 99 euro voor 62 euro, en zelfs in mijn maat. Ikke content!

Desigual1

En toen viel mijn oog – je kon er moeilijk naast kijken, zelfs Bart had het al gezien – op een prachtig rood vestje. Eigenlijk in regenstof, maar met een ganse tekening in velours op, en in de snit van een blazer. Knap, jong! Het ging van 124 naar 62 euro, en dan vond ik dat te doen. Mee dus.

Desigual2

En jawel, op de hoop van -50% vond ik ook nog een, voor Desigual zeer sober, kleedje in zwart en grijs, ideaal voor deze winter met een zwart souspulletje en zwarte nylons. 50 euro, mee!

Hmpf. En ik die niks van kleren meer ging kopen, jawel.

Enfin, met een grote zak en een nog grotere grijns op mijn smoel liepen we richting het Palais des Beaux Arts, alweer. Gelukkig hebben ze overal in alle musea vestiaires, zodat je niet met je gerief moet blijven zeulen. Het oorspronkelijke plan om de vaste collectie te bezoeken, werd snel vervangen door het idee om naar de tijdelijke tentoonstelling te gaan: Traits de Genie, ofte tekeningen. Maar dan wel zeldzame en broze tekeningen, die niet vaak tentoongesteld worden. Tekeningen van Michelangelo, Rafael, David, …, meestal voorstudies voor latere schilderijen. Die tekeningen werden dan in juxtapositie gezet met tekeningen van Ernest Pignon-Ernest, een mij tot hiertoe onbekend kunstenaar die levensgrote tekeningen maakt naar model of oude meesters, en die dan als affiches laat aanplakken op de meest onwaarschijnlijke plaatsen. De foto’s daarvan hingen in de tentoonstelling, samen met een aantal tekeningen die Pignon-Ernest speciaal voor deze exhibitie maakte. Straf! Serieus!

Het loopt maar tot 22 juli meer, maar als je nog een uitstapje wil doen met een culturele kant: doen!

Rijsel1

Rijsel2

Fabres Wolkenmeter staat trouwens nu daar.

Opnieuw maakten we een mooie wandeling,  doorheen het gewoel, als echte toeristen. We zagen de grote markt en de toren die enorm op die van de post hier op de Korenmarkt in Gent lijkt, maar van de Kamer van Koophandel blijkt te zijn.

Rijsel3

We aten een dagschotel op een van de vele terrassen, en – hoe kan het ook anders? – een café gourmand,

Rijsel4

en wandelden nadien verder, doorheen de iets oudere straatjes van het stadscentrum, met de iets chiquere of alternatievere winkeltjes, tot we aan de kathedraal uitkwamen. Die is eigenlijk recent want twintigste-eeuws: de eerste steen is gelegd in 1854, maar ze is pas afgewerkt in 1999, waardoor ze toch wel een moderne voorgevel heeft. Ook binnenin is ze best wel mooi.

Rijsel8

RIjsel5

Rijsel6

Rijsel7

We slenterden terug richting auto, en reden naar onze kinderen. We hadden die eigenlijk best wel gemist, en we werden dan ook door een schaterlachconcert vanuit een venster op de eerste verdieping begroet, toen we bij oma aankwamen. Het bleek dus wel wederzijds.

Nog een half uur later reden we naar huis, en dat was dat. Al bij al was het fijn om thuis te zijn, maar toch… La douce France was toch écht wel douce!

Rouen, de volgende dag.

Na een zeer goede nacht in een echt wel goed bed bleek ’s morgens de zon toch niet te schijnen. “Geen nood”, verzekerden de gastheren me, “het is hier vaak zo, het zal wel opklaren, en ze voorspellen 25° voor vandaag”.

Dus rekte ik me eens flink uit, nam een foto vanuit bed,

Rouen1

en nam een ontbijt waar wel zeven verschillende soorten zelfgemaakte confituur bij zelfgebakken brood stonden, en uiteraard ook een croissant en een soortement oliebolletje. En zelfgemaakte yoghurt, dat ook nog.

We namen afscheid, en reden terug naar Rouen, om daar rugbyshirts voor de kinderen te zoeken, even langs de Galeries Lafayette te gaan om te kijken of ze die ene vest van Desigual (die ik zo graag wilde maar te gierig was om ze aan volle pot te kopen) nog hadden (helaas), en uiteraard om de kathedraal te gaan bekijken, en ook, op aanraden van onze gastheren (wat is eigenlijk het neutrale woord in het meervoud voor de gastheer en gastvrouw?) naar le Palais des Beaux Arts te gaan voor een prachtige tentoonstelling. De vaste collectie zou ook de moeite waard zijn, maar er loopt momenteel een expositie over de weerspiegelingen in het water bij de impressionisten.

Knap. Echt knap. Bart en ik waren beiden onder de indruk, moet ik toegeven. Als je zelf in Rouen komt deze zomer: doen!

Rouen2

We wandelden rustig terug richting de Vieux Marché, ik nam nog wat foto’s links en rechts, we bekeken de kathedraal,

Rouen3

Rouen4

en we zochten een plekje op een terras in de schaduw, want wil je geloven dat het al te warm was in de zon?

Het is trouwens op dat eigenste plein dat destijds Jeanne d’Arc is terechtgesteld, en daarom staat er op de plaats van haar brandstapel nu nog een groot kruis, met daarnaast een moderne kerk. Mooi, overigens.

Rouen5

Ik at er – alweer –  een heerlijke salade, met foie gras, eendenborst en eendenbilletjes, en genoot er enorm van. Ook van de obligate café gourmand, trouwens ^^

Rouen6

Rouen7

We sloegen nog wat macarons in voor de grootouders, keerden terug naar onze auto, en zwaaiden Rouen vaarwel. Op naar huis, via Amiens.