Na de dood van Saruman wilden we eigenlijk vrij snel een nieuw katje, en tot onze grote verbazing sputterde Bart niet eens tegen.
Eerst dachten de jongens om pas tegen het einde van de vakantie eentje te zoeken, na onze reis naar Spanje, maar ik wilde eigenlijk tegen dan al lang dat beestje getraind hebben, zodat het in september, wanneer er niemand meer in huis is overdag, zelfstandig zijn ding kan doen.
Ideaal dus: na de examens. Dan is er nog een maand lang vrijwel continu iemand thuis, en tijdens Spanje hebben we zeer fijne housesitters, dus da’s ook in orde.
Via Ulrike, onze dierenarts die ook in het kattenasiel van Evergem werkt, kregen we zicht op een allerschattigst zwart katertje, een lief beestje, zei ze. Ideaal voor woensdag, dachten we, want dan zijn de examens achter de rug. Alleen bleek de ideale afhaaldag zaterdag te zijn, zodat ook de kooien per nest leeg waren. Euh, allez dan maar, zeker?
In de late namiddag togen we, gewapend met kattenreismand, naar Evergem. En jawel, een prachtig, klein, rustig mormeltje werd prompt Nazgûl gedoopt – het moest passen bij Gandalf – en mocht mee naar huis. Hij kostte ons wel 170 euro, maar dat is helemaal normaal, want gevaccineerd, ontwormd, gechipt én gecastreerd.
Hij is vooral onwennig en voorlopig bijna onrustwekkend kalm, maar dat zal wellicht nog wel veranderen, vermoeden we. En zelfs Bart is al helemaal gecharmeerd.
