Kapper

Al jaren ga ik met ons pa op zondag naar de kapper, naar Classmen. Die doen dat daar grondig, met zorg en met respect voor zijn leeftijd.

Nu, er is ook een kapper in De Vroonstalle, en ik had de vorige keer ons pa gevraagd om daar naar de kapper te gaan. Dat is wel zo makkelijk en het breekt meteen ook zijn week. Maar… we waren echt niet tevreden: het was slordig gedaan, eigenlijk nog veel te lang en het stond hem niet.

Omdat we vrijdag een nieuwe identiteitskaart moeten bestellen en er dus ook een nieuwe foto moest genomen worden, troonde ik hem vandaag opnieuw mee naar Classmen. Wel, het was duidelijk, geen enkele twijfel: we gaan zijn haar niet meer ergens anders laten knippen. Ze zijn voorkomend, respectvol, begrijpend, en vooral: het is prima gedaan. Ook zijn wenkbrauwen, oren, neusgaten zijn mee geschoren en ze hebben zelfs zijn niet al te grondig geschoren baard bijgewerkt. Het is me de moeite echt wel waard om naar daar te gaan. Echt.

Kapper

Mijn haar was weer eens veel te lang aan het worden, maar die laatste schoolweek is zo hectisch en onregelmatig dat ik geen afspraak bij de kapper wilde maken. En toen ik dan toch belde, bleek ze al te vertrekken op 2 juli, en was ze compleet volzet. Meh.

Toen ik gisteren langs de tandarts ging, zag ik dat er naast haar een jongeman vrolijk aan het knippen was in zijn salon, waarvan ik dacht dat het enkel een schoonheidssalon was. Misschien zat de naam daar wel voor iets tussen: Beauty by Bellezza. Ik waaide binnen en kreeg prompt een afspraak voor deze voormiddag. Merel mocht zelfs nog mee, als het enkel was om de punten bij te knippen.

Batuhan bleek vandaag een bijzonder minzame, rustige jongeman die Merels haar zowaar eerst helemaal steilde voordat hij het perfect bijknipte. Mooi gedaan.

Ook mijn haar werd zowaar droog geknipt: het werd behoorlijk kort, maar dat had ik ook gevraagd, al mocht het aan de rechterkant toch net iets langer gebleven zijn. Maar ik heb geen klagen hoor: snel en grondig en doenbaar qua prijs.

En vooral: de rust zelve. Héérlijk!

Zondagse geplogenheden

De eerste zondag in drie maanden dat ons pa niet meer in het ziekenhuis ligt, en dus de eerste zondag dat ik hem kan gaan halen. Wat dus gebeurde, tot zijn grote verbazing: hij dacht dat het zaterdag was ipv. zondag en was dus nog gewoon zijn krant aan het lezen.

Nu, hij had snel zijn schoenen aan, en meer moet dat niet zijn: nog wat later zat hij hier met de kinderen in de woonkamer en waren er kousen om te sorteren en op te vouwen. Na het eten ging hij buiten zitten, in de warmte: hij had de zon nodig, zei hij, hij had die in drie maanden niet gezien. Nu, in Lovenbos kan hij uiteraard wel buiten en wandelen en al, maar dat is te veel moeite…

Tegen half drie stonden we bij de kapper en dat was hoog tijd: zijn haar was gigantisch lang, en dan heb ik het vooral over wenkbrauwen, oren en neus. Maar bon, helemaal fris en proper stonden we een kwartiertje later weer buiten en was er koffie en taart, en kon hij daarna rustig het reisverslag van Canada lezen.

Yup, net als vanouds. Ik heb hem rond zes uur teruggebracht naar Lovenbos en afgesproken dat hij daar nog zeker blijft tot na de twintigste: dan is er nog éénmaal een dilatatie van de slokdarm, en aangezien dat een dagopname is en hij anders helemaal alleen thuis zou zijn, heb ik hem liever nog onder toezicht daar in Lovenbos. En daarna? Dat zien we dan nog wel weer.

Oef. Alweer zo ver.

Kappersbeurt voor Merel

Yup, dat was ook één van de to do’s van Merel deze vakantie: de kapper. Ze wilde opnieuw blonde highlights in haar haar, dat was van haar lentefeest geleden, twee jaar dus. En jammer genoeg ook wel weer wat korter, iets wat ik telkens weer betreur. Maar hey, het is haar haar, zij mag kiezen.

Ik hou dan wel het recht om met haar te lachen wanneer ze daar zo ingepakt zit te wezen, en ze neemt me dat gelukkig niet kwalijk. Zeg nu zelf…

Maar het resultaat mag er zijn!