Geocachen in Kalken

Kalken, jawel. Bij Laarne. Wolf heeft er namelijk een vriendje wonen die vorige week al bij ons was geweest, en waar hij nu een dagje ging slapen.

Rond drie uur reden we – Wolf, Merel en ik – dus richting Kalken om er in het passeren, letterlijk, nog een geocache of drie mee te pikken. Ze hebben daar blijkbaar een rondje Kalkse Kapelletjes, en één daarvan was bijzonder mooi verstopt. De kapel, bedoel ik, niet de geocache.

Net toen ik Wolf wilde afgooien bij Stijn, ging mijn telefoon: Bart die vroeg of het de bedoeling was dat daar nog een sportzak stond.

Zucht.

Mag ik straks nóg eens een uur in de auto zitten dus…

Maar bon, ik liet het niet aan mijn hart komen, zette Wolf af, en ging met Merel een fijn wandelingetje maken doorheen veldwegels, bloemenvelden en boomkwekerijen, langs 7 caches. We genoten ervan, en zagen dat het vooral warm was. Merel had de bonus van het rondje vrij snel in handen.

En ’s avonds, na het eten, reed ik dan nog maar eens richting Kalken, mét sportzak deze keer. In de namiddag hadden we al twee Kalkse kapelletjes opgepikt, nu deed ik de overige vijf, ook met de auto. Ik moet het toegeven: kapelletjes zijn een bizar iets. De meeste stonden gewoon open, waren netjes gekuist, en hadden zelfs brandende kaarsen. Wat betekent dat ze zorgvuldig onderhouden worden door iemand. Vreemd. Zeer vreemd.

Uiteindelijk stelde ik vast dat er een cijfer ontbrak om de coördinaten van de bonus te berekenen. De logica leverde me drie mogelijke cacheplaatsen op. In het halfduister ging ik nog op twee van de drie zoeken, zonder resultaat. Nummer drie lag volgens mijn kaart in een huizenblok, maar via Google Earth stelde ik vast dat dat blijkbaar een grote dorpsparking was, en dat de cache daar dus wél kon liggen.

Het zal dan morgen voor Wolf zijn om daar eens te gaan kijken.