Scoutskampen
Kobe en Merel zijn allebei op scoutskamp geweest, elk in hun eigen bubbel. Normaal gezien gingen zowel kabouters, welpen als kapoenen tegelijk op kamp zijn, maar dan waren de bubbels te groot, en dus bleven de kleintjes gewoon hier op ons eigen, gelukkig onverhuurd terrein en zat Merel ergens in Limburg, netjes afgescheiden van de welpen.
Kobe kon gewoon naar de Ardennen voor tien dagen, zo’n tentenkamp in openlucht is al iets minder vatbaar voor virussen, én de bubbel was ook klein genoeg.
Het is normaal dat je tijdens zo’n kamp niks van hen hoort, maar gelukkig is er tegenwoordig sociale media en durft de leiding al eens iets posten. En achteraf zijn er de kampfoto’s. Van Merel vond ik meteen ook nog een aantal losse foto’s van op de zondagse vergaderingen.
En Kobe, die heeft ook zichtbaar genoten…
Scoutskamp
Merel was er, zoals altijd, niet gerust in. Ging ze zich wel amuseren, ging ze wel kunnen slapen, ging het wel goed zijn, dat kamp? Mijn eeuwige twijfelaartje had er zelfs stress van.
Maar deze morgen stond ze wel te glunderen aan het station: ze had er helemaal zin in! Pas toen Lieze de gebruikelijke traantjes liet vloeien, deed ze even mee. Wat al even gebruikelijk is, eigenlijk.
En nu is ze dus vertrokken voor een weekje, mijn jongste kuiken.
