Het was andermaal een glorieuze dag, ideaal om te gaan fietsen.
Bart had fantastisch gekookt – verse asperges rechtstreeks van bij de boer –
en we hadden eigenlijk wat te veel gegeten, maar dat lieten we niet aan ons hart komen: we lieten ons pa achter met koffie en een boekje en sprongen op de fiets richting Mariakerke. Daar was het namelijk de laatste dag – mei, weet u wel – van de actie Meer kunst in mijn Wijk die Max op poten had gezet.
De vorige weekends was het compleet rotweer geweest, maar vandaag wilde ik het toch niet meer missen. Max heeft 45 panelen gezet langs de straatkant met tekeningen van hemzelf en foto’s van Katleen Van Huffel.
Ik moet eerlijk zijn: ik was doorgaans niet echt onder de indruk. Ik had het gevoel dat Max niet zijn beste werk heeft tentoongesteld, en ook de foto’s waren… mja. Maar niet iedereen kan een Anton Corbijn of een Stefan Van Vleteren zijn natuurlijk.
Al bij al was het wel een zeer aangename fietstocht, mijn lief en ik.
En thuis kon ik opa gelukkig maken met een stukje taart en een kommetje fruitsla mét slagroom.
Nog later op de avond waaiden eerst Annelies en Jonas langs met vierkoppige kroost voor een gezellige babbel en het ophalen van wat meiklokjesplantjes, en toen kwam ook Amedee om dezelfde reden er even bij zitten.
Yep. Er zijn slechtere zondagen.
