Omaly had ons vandaag uitgenodigd bij haar in haar appartementsblok: er werd een barbecue gehouden ter ere van de nationale feestdag, en ze vond het wel leuk als wij er zouden zijn.
Wij hadden daar helemaal geen bezwaar tegen en dus stonden we tegen twaalven bij haar, om dan iets later te genieten van een zeer deftige wortelsoep, een uitgebreid buffet aan groenten en salades en een braadworst en kippenboutje. En dan ook nog een scampibrochette, jawel. Het was precies een beetje veel, zeker omdat er nog een stevige dame blanche volgde.
Een beetje bizar en vooral ook beetje storend wegens veel te luid was Maria M. met haar accordeon die vrolijke liedjes speelde en daar ook vaak bij zong. Niet slecht, maar we hoorden elkaar nog nauwelijks en ik had zin om mijn oordopjes in te steken…
Maar het was lekker, het was best gezellig en we kletsten nog even na op haar kamer. Heel lang bleven we echter niet, want we wilden nog even langs opa passeren – die zou misschien eind van de week naar huis mogen – vooraleer we morgen voor veertien dagen naar Canada trekken.
Opa zag er goed uit, was bijzonder scherp en vinnig en zit al aan de boterhammen, weliswaar nog zonder korst. Dat gaat nog helemaal goed komen, als het zo verder gaat. Dinsdag nog een laatste dilatatie, en dan hopelijk naar huis of naar een kortverblijf of zo, dat zien we nog wel.
En thuis, thuis waren er de laatste machines was en de valiezen en de afspraken met de housesitters – drie studenten – en de koers. Zeker nog die laatste spannende tijdrit in de Tour de France, jawel.
