Geplaatst op

Avondje Gwen

Gwen en ik probeerden al de hele week af te spreken, maar eerst zaten zij een paar dagen in Normandië, dit weekend zit ik op Haven en volgende week zitten we in de Ardennen, en dus spraken we gewoon gisterenavond af, redelijk op den bots, en niet te ver van mij wegens de rug die het toch niet helemaal doet nog.

Het werd het Italiaanse restaurant Mauro di Puglie hier in Wondelgem: een goeie, atypische Italiaan waar je uiteraard wel pasta’s en pizza’s kan krijgen, maar toch altijd net dat beetje anders. Iets duurder ook, maar daar lagen we zo niet wakker van.

Zoals altijd hebben we het over de meest uiteenlopende onderwerpen gehad: uiteraard over de onderwijshervorming en de nieuwe leerplannen Latijn, maar ook over echtgenoten, kinderen, vakanties, de was, verbouwingen, rugby, algemeen gedoe… De avond was weer voorbij voor we het goed en wel beseften, en ze blijft toch echt mijn beste vriendin. Al 30 jaar…

Geplaatst op

Bij de Griek

Ondanks alle voorafgaande feesten hadden Gwen en ik vanavond eindelijk nog eens afgesproken, en voor het gemak dan maar bij de Griek.

Eigenlijk hebben we het deze keer weinig over de kinderen gehad, maar vooral over het werk en de nieuwe leerplannen. Die hebben een nogal groot impact op de job, en zij heeft ze helpen schrijven, vandaar. En gewoon, ja, dinges en stuff. Waar beste vriendinnen die elkaar 30 jaar kennen over spreken. Dit zijn het soort dingen waar ik gewoon goedgezind van word. Fantastisch begin van het jaar.

Geplaatst op

Beeldenparcours op de dijk in De Haan

Wolf moest deze morgen al om kwart voor negen aan de inhalator en dan om negen uur naar drainage, en dus zaten wij kwart voor acht al in de auto. Ha ja, drie kwartier rijden, en dan nog tien minuten stappen tot je van een parkeerplaatsje aan zijn paviljoen bent.

Het resultaat was dat ik om negen uur al in De Haan liep, en voor een keertje de andere kant van de dijk wilde lopen, omdat het daar vol staat met beelden die ik nog niet gezien had. Het was een grijze, bewolkte dag, maar helemaal niet koud, en de beelden waren prachtig. Ik ben van geen kanten een fotograaf, en dus doe ik eigenlijk met mijn iPhonefotootjes de beelden absoluut geen recht, maar bon, u moet zelf maar gaan kijken ginder op de dijk.

Ik ga nog wel eens terug op een heldere dag, zodat ik ook heldere foto’s kan nemen. Vooral de beelden van Linde Ergo spreken me echt wel aan. Ik ben benieuwd: zou haar “Inner Circle” te koop zijn? Blijkbaar zou het beeld er maar blijven staan tot 30/9…

Daarna reed ik vlotjes naar huis, maar blijkbaar had Bart mijn assistentie niet nodig om een cyste op zijn oog te laten wegnemen. Hij is daarna gewoon terug naar kantoor gefietst…

En ’s avonds had ik dan eindelijk nog eens afgesproken met Gwen. We hadden elkaar niet eens meer gezien voor haar verjaardag op 16 juni, stel u voor. Enfin, we hebben een zalig diner gehad, en ik had meteen ook de nodige rozen voor haar mee. Tradities…

Al bij al een fijne maandag gehad, prima compensatie voor het drukke weekend.

 

Geplaatst op

Pomodoré

Gwen en ik hadden het op de Griekse dag afgesproken: vandaag zouden we ergens iets gaan eten, want het kwam er maar niet van. Na het gedoe van Wolf op te halen vanmiddag – gelukkig had Bart gekookt – en meer dan een uur onderweg te zijn geweest voor de vijf kilometer naar en van de Décathlon voor een paar rugbyschoenen – we hebben in het terugkeren gewoon het veer gepakt, serieus zeg – was ik om eerlijk te zijn wel moe, maar hey, ik zie haar al zo weinig, en dus stond ik rond acht uur in de Kasteellaan, aan Pomodoré.

Ik was er al heel vaak voorbijgereden – ha ja, bijna aan de rotonde van de Dampoort – had er al heel vaak in de file gestaan, en had dus ook al heel vaak gedacht om daar toch eens te gaan eten. Het is een restaurant met verse pasta, maar daarom niet Italiaans, noch qua menu, noch qua inrichting. Het is eerder Scandinavisch, met veel blank hout, een zwarte houten vloer, zwart geschilderde muren en plafond, maar ook veel witte details en een knappe verlichting, zodat het niet somber oogt.

Er is ook een kleine maar sober ingerichte tuin met een handvol tafeltjes, maar die waren bezet, zodat we binnen bij het raam gingen zitten.

We bekeken even de vrij kleine kaart en de drie suggesties, en besloten allebei om te gaan voor de Ravioli met artisjok, bouillon van asperges, gegrilde groene asperges en witte asperges. Het basisconcept is eigenlijk dat je opteert voor een van de zeven basissausen, grote of kleine portie, en dan er zelf nog garnituren naar keuze toevoegt. Daarnaast zijn er ook nog een paar salades en een drietal suggesties, waarvan wij er dus eentje kozen.

Ik dacht dat we zo’n drietal van die grote ravioli gingen krijgen, en was daardoor een beetje verrast door het grote bord vol gitzwarte kleine ravioli en knapperige asperges. Ik moet het toegeven: bijzonder smakelijk!
Een dessert konden we ook niet laten, en terwijl Gwen voor een semi-fredo ging, koos ik een panna cotta met roos, lychee en rood fruit.

Is het een aanrader? Welja. Simpel, snel, efficiënt en toch weer absoluut niet standaard, voor een redelijke prijs. Zoals Gwen bij het thuiskomen tegen Erik zei: “Daar moeten we eens terug met de kinderen: dat lijkt me ideaal!”

U weet het dus, als u de volgende keer nog eens staat aan te schuiven aan de Dampoort en een hongergevoel de kop opsteekt: doe het rondje, parkeer, en ga lekker eten. Smakelijk!

Pomodoré
Kasteellaan 487, 9000 Gent
0473 26 28 14
Di-vrij 12u-14u en 17u30-21u.
Zaterdag van 18u-21u30

Geplaatst op

Vriendinnen onder elkaar

Toen we in december kort gaan ontbijten waren, hadden Gwen en ik meteen een dag in de vakantie uitgeblokt: ik zou naar haar komen. Deze morgen rond een uur of negen belde ik dus: hoe ze het precies zag? Ha ja, want afgesproken bij ons is afgesproken, en de details zijn voor later. Ze had ons voorzien tegen een uur of elf, met een harirasoep, en Erik ging verse moussaka maken. Ik liet Bart weten dat ook hij tegen half een mocht langskomen, en eigenlijk werd het ferm gezellig. Alleen voor de jongens viel het wat tegen: Wolf heeft de indruk dat Ernest hem wat vermeed: hij deed in elk geval niet bijzonder sociaal. Elly en Kobe, da’s sowieso wat lastiger, maar Merel en Lena-Mare speelden prachtig samen.

IMG_1324

En Gwen en ik, wij tetterden erop los, terwijl we samen de soep maakten, en Erik over zijn moussaka gebogen stond.

Na het eten maakten we nog een wandeling – het begon toch wel net te regenen zeker! -naar het Campo Santo om een korte multicache op te pikken, maar de eindlocatie was onbereikbaar wegens werken. Tsja… We hadden er sowieso al eentje opgepikt in Oostakker in het passeren, geen nood.

En toen, toen was er chocoladefontein ^^

IMG_1332

Ik had in elk geval een zeer fijne namiddag, en meer moet dat niet zijn.

Geplaatst op

Ontbijtje

Het was moeilijk dit jaar om met Gwen af te spreken. Normaal gezien gaan we elk jaar tijdens de kerstexamens samen ontbijten of lunchen, maar aangezien ze nu voor de Pedagogische Begeleidingsdienst werkt, heeft ze natuurlijk geen examens meer. We hadden vorige zaterdag afgesproken, maar ik voelde me niet bijzonder lekker. We spraken dan maar af voor de volgende dag, maar dan kreeg zij het niet meer rond met de kinderen. Tsja, dat gebeurt al eens in een gezin. En dus hadden we deze morgen afgesproken voor een ontbijtje. Omstandigheden zorgden ervoor dat het half tien was voor ik in Wald stond, en jammer genoeg moest zij om half elf alweer weg wegens een afspraak in Assenede.

Tot mijn verrassing was Erik er ook bij, en dat maakte het extra gezellig, al ging hij na een half uurtje al weg, want ook hij moest examens verbeteren. En hij wilde ook onze babbel niet verstoren, zei hij.

Babbelen hebben we dan maar gedaan, zij het vrij kort. We hebben dan maar afgesproken in de vakantie om een dagje samen te zitten met alle kinderen erbij. Steevast gezellig, en tijd genoeg om te kletsen. Vriendschappen moet je onderhouden, en sommige daarvan zijn gewoon goud waard.

Geplaatst op

Nazomer

Ik blijf het vreemd vinden, 24° half oktober, maar je hoort me niet klagen hoor. Net zoals gisteren kon ik me buiten installeren: de jongens legden de kussens op de buitenbank, en ik lag heerlijk in de zon.

En toen kwamen onverwacht Gwen en Erik nog langs voor een babbel, en daar genoot ik intens van. Want ik weet dat nu al: ik ga me vervelen de komende dagen. Ja, ik kan wel lezen, maar dat steekt op den duur ook tegen. Een grote tv-kijker ben ik niet, en typen op mijn computer lukt ook niet echt vlot, omdat ik wel degelijk nog vooral plat op mijn rug lig. Maar bezoek, dat vind ik zalig. Ik kan genoeg rondlopen om koffie te zetten, zolang ik maar op tijd weer ga liggen.

Bart kwam er, toen Gwen en Erik alweer weg waren, zelfs gezellig bij zitten, zo zalig in de zon. Ook Saruman hield me gezelschap buiten.

Dat doet hij trouwens niet alleen buiten: het beestje heeft me duidelijk ook gemist, en komt steevast bij mij liggen zodra hij de kans krijgt.

Ik word hier vertroeteld, zoveel is duidelijk. Maar toch, toch zou ik een pak liever alles zelf kunnen doen, geloof me.

Geplaatst op

BFF

Toch onvoorstelbaar: Gwen en ik hadden allebei twee maanden vakantie, en toch hebben we elkaar gewoon niet gezien… Life happens, zo veel is duidelijk. We vonden zelf dat dat eigenlijk te gek voor woorden was, en dus hadden we vanavond bij een uitstekende Griek in Hijfte aftgesproken, een deelgemeente van Lochristi, begot.

We hebben oeverloos gekletst, over het werk, de kinderen, vrienden, school, ouders… Zowat alles is de revue gepasseerd, vooral dan het feit dat zij de nieuwe pedagogisch begeleider voor Latijn en Grieks wordt. Wat is dat toch met mijn lesgevende vriendinnen? De ene wordt directeur, de andere inspecteur… En intussen aten we, en genoot ik met volle teugen.

Er zijn toch weinig dingen zó aangenaam als gaan eten met uw beste vriendin van al meer dan vijfentwintig jaar…

Geplaatst op

Zalige zondagavond in ’t stad

Toen Gwen en ik hadden afgesproken dinsdag hier bij mij thuis met de kinderen, hadden we meteen ook de zondagavond uitgeblokt. Wat we precies gingen doen, wisten we nog niet, maar wel dat het enkel met ons tweetjes ging zijn, zonder kinderen. Daar waren we ook allebei wel eens aan toe, ja.

Het was een ronduit zalige zondag met echt zomerweer, en dus nam ik de fiets richting Vrijdagmarkt. Want intussen waren we eruit dat we eerst op een terrasje gingen aperitieven, en dan ergens iets eten. Ik heb om zeven uur ’s avonds in mijn topje op een terras gezeten in de zon, en geen moment koud gehad.

IMG_9368

Daarna wandelden we met de fiets aan de hand – veel te veel volk om te fietsen, hoezo circulatieplan? – naar de Oudburg, want daar was ik doorgefietst, en vond ik het zalig ruiken. Na wat gepalaver kozen we een Turks restaurant, en namen we allebei een zeer uitgebreide mezze met warm vlees bij. Héérlijk, en veel te veel.

IMG_9369

En intussen verbaasden we ons erover dat, hoewel de Oudburg heerlijk verkeersvrij was of zou moeten zijn, om het kwartier – we hebben getimed, het was zelfs minder – er een politiewagen, combi of zwaantje voorbij kwam. En af en toe blijkbaar ook een verloren gereden Hollander, die niet eens werd tegengehouden.

Maar ik heb een ronduit fantastische avond gehad, met een fijne fietstocht terug naar huis. En de voet, die hield het uit bij al dat gefiets.