De afspraak van ons pa en mij bij de oogarts vandaag stond al anderhalve maand of zo vast. Wist ik toen veel dat hij nu in het ziekenhuis ging liggen…
Gisteren had ik naar haar gebeld om mee te delen dat het enkel ikzelf zou zijn, dat ons pa in het ziekenhuis lag waar zij ook werkt, en of het mogelijk was om hem daar eventueel eens op consultatie te nemen. Euh, blijkbaar is De Valck van de rappe soort, want een half uur na mijn telefoontje was hij al onderzocht. Ze had namelijk net twee afzeggingen, en dus riep ze haar assistente toe dat die onmiddellijk naar geriatrie moest bellen om mijn pa op transport te zetten. Ons pa werd ook op zijn nest gepakt: “Gij moet nu naar de oogarts!” “Euh maar… ” “Zwijgen en meekomen gij!” Gelukkig werd dat laatste met een grote glimlach geponeerd.
Enfin, ik was dus alleen in Beke, stelde vast dat het toch echt wel warm is, dat oogartsen duur zijn, dat mijn glaucoom stabiel is, en dat ik duidelijk een nieuwe bril nodig heb want dat deze iets te zwak en vooral volledig gekrast is.
En toen was het nog steeds heet, maar zag ik dat er twee caches in de buurt lagen, elk aan een mooie wegel. Dus wandelde of reed ik even tot ginder en stelde vast dat Lovendegem algelijk toch mooi is. En heet.
Oh, en zei ik al dat het heet is?
