Oei…

Gisteren liepen ze nog vrolijk rond, vandaag wilde ik even nakijken of onze gerbils daarbuiten nog voldoende water en voer hadden, maar ik zag geen beweging. Normaal gezien, zodra ik aan het hok kom, komt Bilbo even nieuwsgierig kijken. Helaas.

Ik woelde even door het hooi en kwam een klein koud lijfje tegen. Oh nee… Wat verder gewoeld, en jawel, een tweede koud lijfje. Zowel Frodo als Bilbo hebben blijkbaar de hitte van gisteren niet overleefd. Tsja, het is niet alsof we er echt veel tegen konden beginnen, vrees ik.

Ik liet het de kinderen weten, en Merel begon prompt te huilen. Mja, het is de eerste keer dat ze bewust geconfronteerd wordt met een dood huisdiertje, ook al is het ‘maar’ een gerbil en had ze daar niet zo veel aan. Ik ging ze gewoon met  hooi en al in de vuilbak gooien, maar dat zag zij niet zitten, ze wou ze netjes begraven. Ik zocht een klein doosje, vulde dat met hooi, legde hen erin, nog wat hooi erbij, en dan netjes gesloten.

We zochten een goed plekje in de tuin, en zij heeft ze dan begraven. Arme kleine diertjes…

Ik vrees dat Kobe er ook het hart van in zal zijn wanneer hij thuis komt van kamp. Tsja… The Circle of Life, zeker?

Allemaal beestjes: omoe, opa en de gerbils

Tsja, het was vandaag toch geen weer om veel buitenshuis te gaan doen, en dus bleven we eigenlijk grotendeels binnen. Allez ja, in de auto is ook binnen, toch?

Er werd gelummeld en gehangen, zoals dat hoort in een vakantie, en na de middag pakten we ons op om naar Ursel te rijden, bij mijn grootmoeder van intussen net geen 97. Ze is intussen compleet blind, en dat had bij de kinderen al geleid tot de vraag: “Zeg mama, waarom draagt omoe eigenlijk nog steeds haar bril, als ze toch volledig blind is?” Ze moest lachen toen ik haar die vraag stelden. “Tsja, eigenlijk… Jah, gewoonte, denk ik? Dat voelt zo vertrouwd aan, ik zou hem missen, denk ik.”

Enfin, we bleven ongeveer drie kwartier: ik zat te babbelen, en de kinderen hielden zich in stilte bezig. Naar traditie wilden we bij de lokale bakker een koffiekoek kopen, maar die was dicht. We zijn dan maar naar Zomergem gereden, bij opa, en hebben daar een koek gekocht en binnengespeeld. Mijn vader was daar niet rouwig om :-p

En toen ging het in rechte lijn naar de Aveve: ik had Kobe al een paar weken beloofd dat we in de vakantie het gerbilhuis weer in orde zouden zetten, deze keer ook gans catproof zouden maken, en dat hij twee gerbils kreeg, Bilbo en Frodo. Zo passen die bij onze Saruman en onze Gandalf :-p

Het huis zelf kreeg een nieuwe glasplaat met scharnieren, zodat er echt geen enkele opening meer is, en een plexi afdekplaat van de glasbak. Saruman is er beduveld van – hoe zou je zelf zijn, een dampende biefstuk voor je neus en er niet mogen aankomen? – en spendeert ùren voor het huis. Het beest gaat er nog eens een stijve nek van krijgen. Maar hoe hij ook probeert, hij kan er niet aan…

Enfin, extra leven in huis dus.

 

Gerbilkastje

Ergens on the interwebs had ik iemand gezien die een oude Ikeakast gans omvormde tot een paradijs voor haar gerbils. En aangezien er hier weer een katje zal komen, en de vorige kat de vorige hamster heeft opgegeten toen ik in het ziekenhuis lag voor de bevalling van Merel, moest er een oplossing komen. Eentje waarbij de kat niet meer aan de gerbils kan.

De vorige eigenaars hadden een oud boekenkastje laten staan in het tuinhuis, en dat was een paar jaar geleden naar de tweede garage verhuisd, omdat het daar eigenlijk nog wel nuttig kon zijn. Bij het nameten bleek het precies de juiste breedte te hebben voor de gerbilbak, en heb ik het dus aangepast. Het is hier en daar knullig gedaan omdat ik niet het juiste materiaal had (lees: een ronde zaag voor op mijn boormachine) maar het ziet er toch deftig uit. Even de voor- en nafoto meegeven:

kastje

Ik heb het samen met Wolf uit elkaar gehaald, Kobe heeft alles afgewassen, en daarna heb ik het geverfd: een grondlaag en een toplaag, in een van de kleuren uit de living. De bovenste planken heb ik eruit gelaten en een verwijderbare glasplaat in de plaats geïnstalleerd. Er is ook een gat gekomen in een tussenplank, zodat de beestjes naar boven kunnen lopen.

kastje2

Vandaag heb ik het afgewerkt, ondanks de zere rug: ik kan vooral niet stilzitten op een stoel, zolang ik in beweging blijf, lukt het wel, zij het voorzichtig.