Geplaatst op

Geocacheles

Alweer een dag prachtig weer! Max had me al een tijdje gevraagd om eens te tonen wat dat geocachen nu eigenlijk was, en dus waren ze tegen half vier naar hier gekomen (ze=Max, Karen en de kleine Jef) en reden we samen richting Oostakker/Sint-Amandsberg.

Helaas blijken de regels voor de gratis geocache app verstrengd: vroeger kon je als legger van een geocache zelf kiezen of die voor iedereen zichtbaar was, of enkel voor premium leden (30 euro per jaar). Nu blijkt elke geocache boven een moeilijkheidsgraad van 2/2 (verstopmethode/terrein) enkel voor premiums. Waar vroeger de ratio 2/3 tot 1/3 was, is dat nu omgekeerd dus. Jammer!

Maar bon, we lieten het aan ons hart niet komen, en zochten er toch een paar, waarvan dus sommigen met mijn gsm en niet die van hen.

Ze hadden helaas nog andere plannen, waardoor we vrij snel alweer terug moesten, maar ik heb het gevoel dat ze ermee weg zijn. Jef zag het alleszins volledig zitten, en die wandelt anders absoluut niet graag.

Tsja…

Geplaatst op

Rondlopen met een doel

Vanmorgen zaten er hier dus drie pubers aan de ontbijttafel, beetje moe, maar blijkbaar hadden ze wel een fijne avond gehad. Wolf zei in elk geval dat het oké was, en dat telt.

Tegen elven waren ze het huis uit, en tegen half vier wilde ik ook zelf even het huis uit: het was prachtig weer, en ik heb geen zittend gat, ondanks de rug. Kobe en Merel waren op pad voor de wafelbak van de scouts, Wolf zijn rug deed veel te veel pijn, en dus reed ik op mijn eentje richting Sint-Amandsberg om daar een paar cachekes te zoeken. Sommige vond ik heel vlot, en aan een andere heb ik drie kwartier vruchteloos staan zoeken… Tsja.

Al bij al was ik twee uur aan het rondlopen, uiteindelijk zelfs al in de schemering, en ik genoot er intens van! Het was ook zeer afwisselend: een grote cache aan volkstuintjes, eentje in een woest hoekje van een park, waar ik trouwens een andere cacher tegenkwam, en die ik ooit vroeger al eens had proberen loggen tussen metershoge netels. Niet dus, nu gelukkig wel. Een cache lag naast de spoorwegtalud, een andere in een Oostakkers bosje, en een laatste aan de rand van een bos. Mooi mooi…

Ik kwam helemaal uitgewaaid en goedgezind terug. Dat geocaching, da’s gewoon een excuus om te wandelen, maar dan met een doel. Zalig.

Geplaatst op

De Campagne

Wat doet ne mens, wanneer hij als vakgroepvoorzitter een vergadering heeft gehad met de directie, en nog wat tijd over heeft? En vooral, wanneer het buiten prachtig weer is?

Gaan wandelen, natuurlijk, en en passant een geocache gaan oppikken, tiens!

Begin oktober, vlak voor mijn rug het begaf, was ik al eens gaan rondlopen in de Campagne in Drongen, en had ik genoten van het park. Nu, in volle winter, zag het er natuurlijk helemaal anders uit, maar minstens even mooi. Ik ga hier zeker nog terugkeren in de andere seizoenen, goed geweten.

Al helemaal goed gezind werd ik van het feit dat ik niet alleen een specht kon horen, maar hem, dankzij de helderblauwe lucht en het feit dat er nog geen bladeren zijn, zelfs kon spotten. Ik heb hem aangeduid op de tweede foto :-p

En die geocache die ik de vorige keer niet vond, had ik nu binnen de tien seconden in handen. Snappe wie snappen kan!

 

Geplaatst op

Rondje Belzele

Vandaag was het gewoon veel te goed weer om binnen te zitten, en ik heb het daar sowieso lastig mee, dus zette ik Kobe af in Evergem aan zijn muziekles, en reed ik zelf door naar Belzele voor een kort geocachetochtje. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het wel met de auto gedaan heb, van punt naar punt, maar uiteindelijk moet je wel nog altijd een eind stappen ook natuurlijk.

Ik kwam op Belzeelse wegen waar ik nog nooit was geweest, en genoot met volle teugen. En de cache? Die werd gevonden ^^

Geplaatst op

Kaprijke

Kaprijke, begot, welja.

Twee weken geleden heeft onze dirigent tijdens de repetitie per ongeluk mijn iPhone tegen de grond gekegeld. Ik was de repetitie aan het opnemen, en hij was niet aan het opletten. Resultaat: mijn scherm in 1000 stukjes. Gelukkig werkte hij nog, maar ik moest wel opletten dat ik er mijn vingers niet aan sneed.

Nu, ik kon hem natuurlijk in de Kundig laten repareren, maar Hendrik, een van onze bassen, zei dat hij iemand kende die dat voor véél minder kon repareren. Het ging wel iets langer duren, want die mens moest die stukken nog bestellen en al.

Enfin, het heeft wat geduurd, maar vanavond ben ik tegen acht uur naar Kaprijke gereden om voor 60 euro (ik heb die mens er 70 gegeven) mijn gsm te voorzien van een nieuw glas. Minder dan de helft van een andere winkel. Maar ik zat dus wel een uur vast in Kaprijke, en het mocht misschien wel koud zijn, het regende niet. Ik heb dan maar een rondje geocaching gedaan: in Kaprijke ligt er een heel mooi toertje langs een reeks beschermde gebouwen, telkens netjes voorzien van een bord met uitleg. Daar moet je telkens een bepaald woord uithalen, omzetten naar een cijfer, en zo krijg je de uiteindelijke coördinaten. Foto’s heb ik niet genomen wegens nogal donker en zo, maar ik heb er wel deugd van gehad, al heb ik een groot stuk met de auto gedaan. Het eindpunt heb ik helaas niet gevonden: zo om half tien ergens in een straat staan zoeken, in de buurt van huizen, dat voelt niet zo comfortabel aan, om eerlijk te zijn.

Maar ik heb nu dus wél een herstelde iPhone én een fijne avond gehad, dik in orde. Wie weet wanneer ik nu dus ooit nog eens in Kaprijke kom om die stash op te halen…

Geplaatst op

Cantandum in Korsele

De première van ons koor se!

Ik heb me de hele dag koest gehouden, zodat ik tegen kwart voor vijf – ik had net Kobe opgehaald van zijn fagotles – kon vertrekken naar Horebeke voor het concert. En ja, ik kon het niet laten, letterlijk in het passeren heb ik nog een geocache opgepikt, een hele mooie aan het geconserveerde overblijfsel van een hele oude catalpa in Zingem.

IMG_1431

En het concert zelf? Wel, we hebben de pannen van het dak gezongen, en ook al was zeker één werk behoorlijk onzuiver, we kregen een staande ovatie. Altijd leuk, natuurlijk, voor een eerste concert!

groepsfoto 2018-01-26

Als ik eerlijk ben, moet ik toegeven dat ik binnen de grote groep van Cantabile – de meesten kenden elkaar dan ook al jàren – nooit echt mijn draai heb gevonden. Maar dit koor, ja, dit ligt me. Ik had in het begin een beetje mijn twijfels bij de dirigent, maar Geert haalt meer uit ons dan de vorige dirigent, heb ik zo het gevoel. Hij doet het in elk geval schitterend, en ik hoop dat hij met ons verder wil. En mijn medetenoren, yup, ook dat klikt wel. We hebben in elk geval altijd heel veel lol, daar op die achterste rij, en dat is wat telt.

Op naar het concert van zondag!