Gandalf bij de dierenarts

Het is al de tweede keer dat we met Gandalf bij de dierenarts zitten: hij krabt de hele tijd, ook al wordt hij nauwgezet ontvlooid. De eerste keer had ze hem een lichte dosis cortisone gegeven en het advies om andere voeding te geven. Sindsdien eten ze beiden van dat speciale voer om urinaire problemen te vermijden,

Helaas, het krabben bleef, het werd zelfs erger, zodat hij overal kleine wondjes kreeg.

Bon, ik heb hem probleemloos kunnen pakken – hij komt toch altijd netjes aangelopen wanneer ik hem roep – en ze heeft hem nog eens onderzocht. In zijn vacht zat veel zand en andere rommel – wat normaal is voor een buitenkat – maar ook, volgens haar toch, uitwerpselen van vlooien. De beestjes zelf waren niet te bespeuren. Wellicht zijn die rotbeesten intussen immuun aan de Frontline, zodat ze ons een ander antivlooienmiddel heeft meegegeven, en ze heeft hem ook een zwaardere dosis cortisone ingespoten tegen de jeuk.

Nu maar hopen dat het helpt, want hij was behoorlijk pissig omdat hij in zijn reisbox moest. Aan de andere kant: hij weet dat we hem proberen helpen en hij kwam ’s avonds toch alweer een streel vragen.

Katten: ’t is een bezigheid.