Geplaatst op

Nog eens aan de Moervaart

Vorige week was ik gaan geocachen met Mireille in Mendonk. Toen is ze blijkbaar haar identiteitskaart en bankkaart kwijtgespeeld. We dachten dat die wel ergens binnen in huis gingen uitkomen – ze zaten in de hoes van haar GSM, en die heeft ze niet of nauwelijks uitgehaald tijdens het fietsen – maar helaas, niks te vinden, niet hier in huis, niet in haar auto, niet bij haar thuis. Hmpf.

Ik ben dan vandaag nog maar eens de gefietste route gaan doen, heb vooral grondig gezocht ter hoogte van het bankje waar we thee gedronken hebben, maar ook aan alle plekken waar we gestaan hebben om een cache te zoeken. Helaas…

Ik heb er een prachtige fietstocht aan overgehouden en heb ook de hele mooie bonus van GE-O-Rkest kunnen loggen, maar geen kaarten te bespeuren. Ik heb wel voor het eerst een heuse kudde paarden gezien: een vijftigtal quasi identieke stuks, knap om zien.

En toen begon het donker te worden en moest ik noodgedwongen naar huis terugkeren. Al een chance dat fietsen geen pijn doet aan mijn voet…

 

Geplaatst op

Opleiding met de fiets

Stralend, maar echt ronduit stralend weer voor het eind van oktober, zelfs griezelig stralend.

Ik had vandaag mijn eerste échte opleiding van Mediawijs als mediacoach – de vorige was een startdag – en die ging door in de Punt in Sint-Amandsberg. Ik zou in dit stralende weer wel zot geweest zijn om de auto te nemen: het gaat sneller en is véél plezanter per fiets! Enfin, ik sjeesde door de straten en moest me nog behoorlijk haasten want een deel van mijn geplande route langs prachtige fietspaden was onderbroken door werken aan de Verapazbrug en ik reed hopeloos verloren in de kleine straatjes. Tsja.

Nog net op tijd viel ik binnen op mijn opleiding rond alle mogelijke tools voor mediacoaches en rond cyberpesten en hoe je dat kan aanpakken. Ik schreef bijna ‘oplossen’, maar een echte oplossing is er niet, vrees ik.

De stof was bijzonder interessant, de lunch – een speciaal apart bakje voor mij zonder komkommer – was lekker en deel twee was zo mogelijk nog interessanter.

En toen ging ik in het prachtige weer nog een paar geocaches zoeken in de buurt. Het fietspadennetwerk in en rond Gent is echt schitterend geworden…

Ik fietste nog even tot bij Gwen om haar een stapel oude leerplannen af te geven en bleef heel eventjes hangen, opnieuw gewoon in de tuin.

En toen fietste ik helemaal blij en opgeladen in mijn T-shirtje terug naar huis. Eind oktober rond vijf uur, dames en heren. Serieus…

Geplaatst op

Geocache onderhoud

Zo’n goeie 50 geocaches zelf liggen hebben, dat vraagt wel wat onderhoud, ja. Vandaag was het stralend weer en dus ging ik de fiets op om een heel rondje te herstellen. En een paar nieuwtjes te plaatsen ook, ja.

Ik fietste langs het fietspad van Gaardenier tot Blauw Brugje en fietste nog een heel eind verder tot aan Malem, en dan via de Groene Vallei terug naar huis. Behoorlijk wat kilometertjes, maar man, ik heb genoten!

 

Geplaatst op

Watou

Ik zeg dat eigenlijk al jaren, dat ik naar Watou wil, en dat is er nog nooit van gekomen. Tot nu, dankzij mijn lieve echtgenoot.

Bart had het ontbijt ook geboekt en dat was dan ook meer dan in orde.

Tegen half elf zaten we op de (elektrische) fiets richting Watou, een achttal kilometer door een idyllisch landschap met het beste weer dat je je maar kan voorstellen: zon en wolkjes, 24°, een zacht briesje. Fantastisch gewoon!

We begonnen op de markt aan een aantal kunstinstallaties, reden dan wat verder om er nog enkele te bekijken, en ik was blij dat we met de fiets waren, om eerlijk te zijn. Mijn rechtervoet doet de laatste tijd behoorlijk veel pijn, ik vermoed dat er nu ook daar een hielspoor is gevormd, met dus fascitis plantaris als gevolg. Bon, de afspraak bij de orthopedist ligt vast, maar dat neemt niet weg dat die fiets best wel dik oké was.

We gingen iets eten in Poperinge zelf, fietsten toen nog naar twee meer afgelegen installaties, en reden toen verder naar het kasteel Lovie, waar ook nog enkele kunstwerken waren én heel fijne arduinocaches. Alleen had ik voor die laatste niet echt tijd meer, zodat ik er maar eentje heb gedaan. Dat is helemaal niet erg, ik heb dan een reden om terug te komen.

Bart en ik genoten van de fietstocht, maar opnieuw was het voor hem welletjes, zodat hij recht naar het hotel fietste en ik in Poperinge zelf nog een paar losse caches opviste met het laatste restje batterij van mijn fiets.

En ja, ik had zonnecrème mee maar er niet echt bij stilgestaan om me in te smeren. Niet wreed slim natuurlijk, al deed het gelukkig geen zeer.
We aten opnieuw in het restaurant maar deze keer à la carte, niet opnieuw de menu van gisteren. De kalfszwezerik was succulent, geloof me.

Bart ging terug naar de kamer, ik ging nog eventjes tot in het park wandelen om daar uiteindelijk de cache van de speurtocht van gisteren op te pikken, die had ik gisterenavond nog uitgerekend.

Al bij al een prachtige, vermoeiende dag gehad. Héérlijk!

Geplaatst op

Geocachen in Eke

Jawel, voor ne keer dat het eigenlijk niet regent, moet ik ervan profiteren. Véronique is blijkbaar dezelfde mening toegedaan: toen ik haar voorstelde om nog eens te gaan cachen, ging ze meteen akkoord. Maar dan wel liefst gewoon met ons tweetjes.

We spraken af vlak naast de N60, aan de kerk van Eke, om daar “Milo’s toertje” te doen, een aantal stuks van de geo-art Scott en Whisky en een paar losse caches. Ik zag het wel niet zitten om dat hele eind te wandelen, maar wilde fietsen, en met die fietsendrager kan ik twee fietsen meenemen. Kobe had me hier thuis geholpen om de fietsen op te laden: eerst de mijne, en dan die van mijn ma. Dat is de fiets die ik vroeger gebruikte voordat ik een elektrische had, die Arwen dan gebruikte, en die sinds vandaag Merels fiets is geworden ^^

Ik vind geocachen met de fiets eigenlijk ook gewoon leuker, al is het wel lastiger: je ziet veel meer, maar op en af en telkens die fiets stallen is wel lastig, na verloop van tijd.

Enfin, we gingen op trot en Véro moest me gelijk geven: cachen met de fiets is eigenlijk echt wel leuker.

Het was warm, het bleef droog, er waren puddinkjes en koekjes en thee, en vooral de caches van Scott and Whisky waren heel erg mooi. Hopelijk lukt het binnenkort om ook de rest van de ronde af te werken.

Yup, zo’n cachemaatje met wie je volledig op dezelfde lijn zit, da’s fijn. Jammer dat we intussen zo ver uit elkaar wonen, maar dat laten we niet aan ons hart komen.

Geplaatst op

Fietstochtje

Bart was deze namiddag vroeg thuis van kantoor en zei onmiddellijk ja toen ik hem vroeg om samen een fietstochtje te gaan maken. Eigenlijk vroeg Merel of ze mee mocht, maar dan rijden we hooguit 13 kilometer per uur met een maximum van vijf kilometer, en dat was niet wat we, met onze elektrische fietsen, in gedachten hadden.

Ik moest aan het begin van de Brusselsesteenweg zijn om een cache te vervangen, en da’s zo’n acht kilometer, ideaal dus. We reden over de Gaardeniersbrug, fluks de brug over, het ziekenhuis door, en dan zo via de Achterleie langs het water richting Lousbergskaai. Man, maar er liggen algelijk toch nog wel een eindeke slechte kasseien in Gent! Maat!

Enfin, veel rapper dan gedacht waren we aan de cache, hing er een andere, en vonden we het eigenlijk nog net wat te vroeg om naar huis te fietsen. Goh, zei Bart, we kunnen misschien ne keer tot aan zijn kantoor fietsen? De laatste keer dat ik er was, was het voor zijn deur nog één gigantische bouwput. Put, letterlijk. Nu staan er al behoorlijk wat gebouwen die zelfs al in gebruik zijn genomen.

Prima, de Edward Pynaertstraat af, over die nieuwe, prachtige fietsbrug aan de Stropkaai, en toen moesten we quasi aan de Juno passeren, een caféboot waar Bart elke dag voorbij fietst maar nog nooit was gestopt. Bij deze geremedieerd. Het was er vooral zalig zitten.

En toen ging het naar de Foreestelaan waar effectief een hoop gebouwen is opgerezen, en fietsten we nog even verder langs het water, omdat ik gehoord had dat daar een nieuwe gezellige zitplek was, Gazon, beetje zoals Parkkaffee, maar ik wist het niet precies zijn. Enfin, even gepiept, en dan terug naar huis gefietst.

Beetje langer onderweg dan gedacht, een kleine dertig kilometer, maar heerlijk vakantie met mijn lief. En de kinderen hadden zowaar op ons gewacht om te eten.

Geplaatst op

Girls’ Day Out

Deze morgen kwamen Merel en ik plots tot de vaststelling dat we vandaag maar met zijn tweetjes gingen zijn: Kobe is op kamp, Wolf zit bij Arwen en Bart is gaan werken.

Snode plannetjes? Well du-uh.

Tegen de middag gingen we de fiets op richting ’t stad. Merel kan perfect fietsen, maar is vaak nog te bang in het verkeer. Maar als mama verkeersarme en tramspoorvrije routes kiest, valt dat best mee. Al kan dat op zich dan weer nefaste gevolgen hebben voor de bips, wanneer die route dan langs kasseistroken loopt: de Sint-Antoniuskaai, Lievekaai en Gewad liggen er nu niet bepaald gestreken bij.

De fietsen werden geposteerd op de Korenmarkt, en wij gingen lunchen op het terras van de Godot. Merel ontfermde zich over een stevige spaghetti, ik nam dan weer sliptongetjes tot mij.

Een museum zat er vandaag niet in: er moesten schoenen voor Merel gevonden worden. En bandjestouw, en eventueel een lang kleedje met mouwtjes voor mij.

Het ging dus van winkel-in, winkel-uit, iets wat ik absoluut niet graag doe en dat ook Merel na verloop van tijd ging tegensteken. We vonden gezichtscrèmes, washi-tape met houdertje, pandaspullen voor haar kamer, allerhande andere kleine spulletjes en – zo schrijft de traditie het voor – ijsjes. Uiteraard.

Schoenen werden helaas niet gevonden, en de kleedjes die ik bij andere vrouwen zo mooi vind, transformeren mij dan telkens weer in een bomma. Ik vrees dat het voor mij niet weggelegd is, zo’n fleurig enkellang geval.

Tegen zessen waren we weer thuis, en Merel was uitgeput. Die vijf kilometer fietsen is ze niet gewoon, en er stond een stevige tegenwind bij het terugkeren. Gelukkig kon mama met de elektrische fiets haar af en toe een beetje duwen.

Maar we waren het er wel over eens: een hele fijne meisjesdag!

Geplaatst op

Snel momentje Gent

Ik moest vandaag even in ’t stad zijn om een paar dingen te halen – vaderdag, en korte broeken voor de jongens en shorts voor Merel – en deed dat uiteraard per fiets. Eigenlijk was het zelfs om 11.00 uur al warm, moet ik toegeven. Maar ik wilde ook nog twee caches oppikken, de bonussen van de labcaches die in Gent Centrum liggen. Eentje daarvan ligt aan de Sint-Antoniuskaai, wat zorgde voor toch wel knappe foto’s met die staalblauwe lucht.

Ik fietste verder ’t stad in, haalde wat ik moest halen, en merkte dat een van de zijdeuren van Sint-Baafs toch echt wel knap is.

Enfin, ik repte me naar huis en wist andermaal dat het idioot is om vanuit Wondelgem met de auto naar ’t stad te gaan. Tenzij het regent natuurlijk, of je massa’s gerief nodig hebt.