Geocachen op de fiets langs het water

Het ging niet regenen vandaag, had Bart gezegd, en aangezien die mens altijd gelijk heeft – naar eigen zeggen toch – had ik hem op zijn woord geloofd en had de fiets op de fietsendrager gezet om te gaan geocachen langs de vaart tot in Eeklo.
Omdat de zon precies toch gelijk weg was tegen dat ik mijn fiets aflaadde aan Veldekens, stak ik voor alle zekerheid toch mijn regenjasje in de fietstassen. Nog een chance…

Het begon allemaal nochtans zeer mooi, daar op het jaagpad langs de Vaart in Adegem: mooie caches en een mooi onverhard pad dat toch vlot kon befietst worden.

Maar tegen dat ik aan het einde van het vaartstuk zat, begon het te regenen. Geen nood, het regenjasje deed zijn werk, maar het was wel verdomd warm in dat ding. Zodra het dus even stopte, trok ik het weer even uit. Ik had meteen kunnen terugfietsen naar de auto, maar wilde eigenlijk ook nog een paar caches langs het haventje van Eeklo zoeken. Daar had ik iets minder geluk: sommige vond ik niet, voor andere had ik dan weer mijn hengel niet in de fietstassen gestoken.

Geen nood, ik kom hier nog wel terug om de rest op te pikken, hopelijk zonder regen de volgende keer. Alleszins een fijne, ontspannende namiddag gehad.

Geocaching in Baarle

Kobe wilde vandaag oefenen met zijn maten voor de proclamatie: ze brengen een nummer van Nirvana, en Kobe speelt basgitaar. Alleen: Alec woont in Drongen en dat is nogal ver om te fietsen met een zware basgitaar op je rug. Aangezien het voor een keertje stralend weer was en er een goeie reeks geocaches daar in de buurt ligt, wilde ik Kobe wel brengen, als hij mijn fiets op de drager wilde zetten.

En dus ging ik vrolijk fietsen en geocachen, terwijl er vlijtig geoefend werd. Man, ik heb ervan genoten! Prachtige plekjes daar langs de Leie, en dan vooral het veer in Baarle.

Toen ik een berichtje kreeg van Kobe, ben ik hem weer gaan ophalen en het klinkt eigenlijk al behoorlijk goed.

Maar het is dus goed toeven daar in Baarle, geloof me.

Opening van de Gallische Hoeve

We zeggen al jaren – wij, dat is de vakgroep Latijn – dat we met de leerlingen op uitstap willen naar de Gallische Hoeve in Destelbergen: mijn collega woont daar letterlijk om de hoek en dat past perfect in de leerstof van de derdes. Alleen is het er nog nooit van gekomen: ze zegt altijd dat ze het zal regelen, maar blijft dat uitstellen.

Aangezien mijn jaarlijkse uitstap naar Velzeke met de tweedes in het water is gevallen door de Vlaamse Toetsen – vaste datum, niet onderhandelbaar, dus werd de uitstap die al enkele maanden voor de aankondiging van die toetsen vast lag, geschrapt – wilde ik alsnog gaan kijken of het de moeite was. Vandaag ging de Gallische Hoeve open, stond ze open voor bezoekers en was het voor hen het openingsweekend. Neem daar nog bij dat het vandaag eindelijk lenteweer was, zodat ik geen excuus had om niet op mijn fiets te springen en de tien kilometer naar Destelbergen te fietsen. Ik kan dan ook prachtig rijden langs eerst het Gaardenierspad, dan naar de treinbrug aan Meulestee, zo verder langs het Kapitein Zeppospark naar de Dampoort, en dan verder langs de lange Alfons Braeckmanlaan. Héérlijk weertje!

En de Gallische Hoeve? Die is perfect doenbaar voor een kleine groep, zoals onze Latinisten. Ik vermoed dat de collega geschiedenis dit ook fijn zou vinden, maar 120 tweedes passen hier echt niet in. Soit, ik denk dat ik het wel geregeld krijg: op donderdag heb ik mijn tweedes van 12.05 uur tot 15.25 uur, en dat lijkt me perfect voor de busrit, de lunch en dan een uitleg van twee uur. Nu nog de bus vastkrijgen en voldoende gidsen vinden, en we zijn er!

Wordt vervolgd.

Nazomer

Ik weet eigenlijk niet of je dit weer een nazomer kunt noemen: dit is meer dan wat we deze zomer zelf gekregen hebben.

Ik bedoel: vandaag was het nog zo’n 24 graden, en zelfs voor een nazomertje is dat vrij veel. Mij hoor je daar niet over klagen. Maar het weer van vorige week? Van zondag? Serieus zeg!

Zelfs al hadden mijn rug en de wankele toestand van ons pa het toegelaten, we hadden nog niet eens kunnen gaan geocachen wegens veel te warm. We hebben ook niet buiten gegeten, was veel te heet.

Ik ben ’s avonds nog iets naar Marleen gaan brengen met de fiets, om tien uur ’s avonds – mijn dagen zitten echt stampvol – en ik heb toen nog steeds kunnen fietsen in een tanktopje, zonder vestje.

Ik hoor het mijn ma nog zeggen: “Dat schoon weer na halfoogst, daar zijt ge niets mee! Overdag is het nog warm, maar ’s avonds koelt dat af dat ge kweetniehoerap een vest moet aandoen en niet buiten kunt blijven zitten.”

Awel ma, die klimaatopwarming, dat was iets voor u geweest. Om tien uur hing er al een klamheid in de lucht, maar was het wel nog altijd 26°. En gij nu.

Twee daagjes Dordrecht

Ik had Dordrecht eigenlijk nog alleen maar gezien tijdens Big Rivers, en da’s hetzelfde als Gent leren kennen enkel tijdens de Gentse Feesten. Nu had ik vorig jaar al gezegd tegen Merel dat we eens een dag of twee naar Dordrecht zouden gaan en dan logeren bij Hanneke, of een B&B zoeken of zo.

Bon, de daad dus bij het woord gevoegd, al hebben we getwijfeld tot het laatste moment omwille van het weer. Maar het zag er toch niet naar uit dat het ging beter zijn volgend weekend, en daarna zitten we in Berlijn, en daarna is het alweer na 15 augustus en… Enfin, valiesjes gepakt, fietsen opgeladen en weg.

Tegen goed half twaalf stonden we bij Hanneke aan de voordeur, de fietsen werden uitgeladen, Hanneke voorzag ons van een fijne lunch, en hup, de fiets op. Het plan was om massa’s labcaches te doen – de variant van het geocachen waarbij je een vraag ter plaatse invult, in plaats van een fysiek doosje te zoeken – en dat is gelukt ook: we reden de vijf kilometer naar het centrum, bekeken daar vanalles van speciale huizen, voorwerpen, graffiti, aten poffertjes – Merel kreeg haar portie niet eens op – fietsten nog verder, en tegen vijf uur was ons pijp uit. Maar echt.

Gelukkig heeft het niet echt geregend, al hebben wel toch wel even onze regenjas aangetrokken. Maar al bij al viel het nog mee.

We ploften in de zetel, Hanneke maakte zeer fijne wraps, we kletsten nog wat, begonnen een film te kijken, maar gaven tegen half elf ons allemaal gewonnen: het was een stevig maar fijn dagje geworden. De zon hebben we bij momenten gelukkig wel gezien, dat was heerlijk.

Vrolijk met de fiets

Het was ietwat warm vandaag, zou je kunnen stellen, maar ik was met de fiets naar school gegaan en vandaar langs het fietspad, via de Bourgoyen, naar het ziekenhuis gefietst.

Het is onvoorstelbaar als je weet dat je naast de R4 zit, vlakbij het centrum van Gent, geprangd tussen de ring en de kleine ring in. Héérlijk!

En ons pa? Die stelt het redelijk, de hik is afgenomen. Hij heeft in elk geval een stevige maagzweer, zijn COPD is ook weer actief, maar ze zijn nog verdere onderzoeken aan het doen.

Ik ben vooral blij dat hij in het ziekenhuis ligt, dan hoeven we ons voorlopig geen zorgen te maken.

En ’s avonds, toen ik terugkwam van de infoavond op school, ben ik eventjes gestopt op Mariakerkebrug. Gewoon omdat het kon.

Fietstochtje door Gent

Een heerlijke zonnige zondag, ons pa die ziek is en dus niet komt, en een reeks geocaches die onderhoud nodig hebben = een fietstochtje in Gent.

Eerst keek ik enkele caches na die niet gevonden waren, maar die wel nog netjes op hun plaats zaten. En toen kwam ik in Gent centrum waar ik enkele labcaches van de Kabouterreeks wilde doen. Man, wat was dat zeg!

Ik geef toe, het is een lang weekend en dus morgen ook nog een vrije dag, en het is schoon weer, maar het was in het centrum echt over de koppen lopen! Ik denk dat ik mijn fietsbel een keer of honderd heb gebruikt, want volgens toeristen is de omgeving van het Gravensteen, de Kraanlei en de volledige Vrijdagmarkt ook allemaal verkeersvrij gebied. Hier en daar ben ik ook gewoon afgestapt en ben ik te voet gegaan, want dat was een pak veiliger. Serieus, het was gewoon niet meer leuk.

De caches daarentegen werden vlotjes gevonden, al dan niet met een filmpje erbij, en de volle logrolletjes van mijn eigen caches werden fluks vervangen.

Gent is daarbij ook echt wel een fietsstad geworden – behalve dan het overvolle centrum – want overal waar ik kwam, vooral dan langs het Westerspoorringpad, reed het vol met vrolijke fietsers. Aan het Blauw Brugje stond ik zowaar als fietser drie – 3! – keer voor het licht omdat er zo veel fietsers aan het aanschuiven waren. Heerlijk…

Nog eens aan de Moervaart

Vorige week was ik gaan geocachen met Mireille in Mendonk. Toen is ze blijkbaar haar identiteitskaart en bankkaart kwijtgespeeld. We dachten dat die wel ergens binnen in huis gingen uitkomen – ze zaten in de hoes van haar GSM, en die heeft ze niet of nauwelijks uitgehaald tijdens het fietsen – maar helaas, niks te vinden, niet hier in huis, niet in haar auto, niet bij haar thuis. Hmpf.

Ik ben dan vandaag nog maar eens de gefietste route gaan doen, heb vooral grondig gezocht ter hoogte van het bankje waar we thee gedronken hebben, maar ook aan alle plekken waar we gestaan hebben om een cache te zoeken. Helaas…

Ik heb er een prachtige fietstocht aan overgehouden en heb ook de hele mooie bonus van GE-O-Rkest kunnen loggen, maar geen kaarten te bespeuren. Ik heb wel voor het eerst een heuse kudde paarden gezien: een vijftigtal quasi identieke stuks, knap om zien.

En toen begon het donker te worden en moest ik noodgedwongen naar huis terugkeren. Al een chance dat fietsen geen pijn doet aan mijn voet…

 

Opleiding met de fiets

Stralend, maar echt ronduit stralend weer voor het eind van oktober, zelfs griezelig stralend.

Ik had vandaag mijn eerste échte opleiding van Mediawijs als mediacoach – de vorige was een startdag – en die ging door in de Punt in Sint-Amandsberg. Ik zou in dit stralende weer wel zot geweest zijn om de auto te nemen: het gaat sneller en is véél plezanter per fiets! Enfin, ik sjeesde door de straten en moest me nog behoorlijk haasten want een deel van mijn geplande route langs prachtige fietspaden was onderbroken door werken aan de Verapazbrug en ik reed hopeloos verloren in de kleine straatjes. Tsja.

Nog net op tijd viel ik binnen op mijn opleiding rond alle mogelijke tools voor mediacoaches en rond cyberpesten en hoe je dat kan aanpakken. Ik schreef bijna ‘oplossen’, maar een echte oplossing is er niet, vrees ik.

De stof was bijzonder interessant, de lunch – een speciaal apart bakje voor mij zonder komkommer – was lekker en deel twee was zo mogelijk nog interessanter.

En toen ging ik in het prachtige weer nog een paar geocaches zoeken in de buurt. Het fietspadennetwerk in en rond Gent is echt schitterend geworden…

Ik fietste nog even tot bij Gwen om haar een stapel oude leerplannen af te geven en bleef heel eventjes hangen, opnieuw gewoon in de tuin.

En toen fietste ik helemaal blij en opgeladen in mijn T-shirtje terug naar huis. Eind oktober rond vijf uur, dames en heren. Serieus…