Geplaatst op

Water!

Begin juli schreef ik nog dat we een beetje een probleem hadden met het water, meer bepaald met de hoofdkraan en dat soort onzin. Farys was bijzonder meegaand en professioneel en begrijpend in de planning, chapeau voor die mensen.

Een en ander leidde ertoe dat deze morgen om acht uur er al twee jonge gasten van Farys de dienstkraan waren komen toezetten, en iets over acht stonden Patrick (de klusjesman) en Willy (de bijhorende loodgieter) hier om de bewuste put uit te graven en al wat ze konden, zoals de toegeroeste drukmeter en zo, af te breken.

Tegen de middag had ik al een heuse deftige put, en kwart voor twee stonden die twee jonge gasten van Farys hier terug en knikten goedkeurend. Voilà, daar konden ze tenminste mee werken. Drie kwartier later was de hoofdkraan mét terugslagklep, nieuwe flexibels en nieuwe drukmeter netjes boven de grond geplaatst: dat werkt nét iets makkelijker.

Om half drie had ik alweer water, en hoe! Een van de problemen hier is dat we heel weinig waterdruk hadden, maar onze buren hadden dat probleem dus niet. Bon, het zat bij ons dus duidelijk in die put: alle roeste stukken zijn er vantussen en nu stroomt dat water dat het een lieve lust is.

Ik ben benieuwd naar de douche morgen…

Geplaatst op

In de put

’t Is een bezigheid als een ander, zo blijkt.

Begin juni was iemand van Farys de watermeter komen opmeten, en die had eraan toegevoegd dat we blijkbaar geen terugslagklep hebben en dat dat verplicht is, en dat we dat binnen de twee maanden in orde moesten laten zetten. Allez ja bon.

We hadden nu net een klusjesman in gang gezet, de Patrick, en die ging dat eens bekijken met een echte loodgieter. Eergisteren stond die hier, keek naar onze put van een meter diep – I kid you not – waarin de watermeter en de hoofdkraan op de bodem zaten, ging plat op zijn buik liggen, prutste wat, en verklaarde toen dat de hoofdkraan volledig toegeroest was, dat hij er al aan proberen draaien had met een tang, maar dat hij schrik had dat de boel ging breken en dan zaten we met de gebakken peren. Enfin, met overstroming, eigenlijk. Eerst moest Farys de kraan komen vervangen, want dit ging gewoon niet.

Euh. Ja dan zeker?

Meteen Farys gebeld, en die gingen vandaag al meteen iemand langs sturen om de hoofdkraan te vervangen, en meteen ook de aftandse, geroeste watermeter uit 1985. Bon, ene Koen kwam, ging plat op zijn buik liggen, stelde vast dat hij nét, maar nét aan de hoofdkraan kon, maar dat de flexibel volledig verstorven was, de kraan te verroest, en dat de put belange niet groot genoeg was om eigenlijk deftig te kunnen werken. Want als hij het zou proberen en het lukte niet of die flexibel brak, dan zaten we met de gebakken peren. Enfin, zonder water. Want hij kon natuurlijk wel de dienstkraan, aka. de aansluiting in het voetpad dichtzetten. Die mens was echt wel van goeie wil, maar ik zag ook dat het nu niet bepaald vlot ging werken.

Slotsom: de put moet verbreed worden tot een werkbare breedte, en dan gingen ze wel zien. Dus eerst weer Farys die op afspraak de dienstkraan komt dichtzetten, dan de klusjesman en loodgieter die de put komen uitgraven en nieuwe flexibels steken en de verroeste stukken aan onze kant komen weghalen, daarna de mannen van Farys die een nieuwe kraan komen steken en een nieuwe meter – met wat geluk bovengronds – en dan de klusjesman die opnieuw de boel komt afwerken.

’t Zal een kwestie van plannen worden, vrees ik.