Familiefeest

Dat het pijn deed, zo na een korte nacht om negen uur opstaan. Enfin, deze nacht was niet zo kort (zat erin om drie uur), maar de vorige nacht was dat wél geweest (van zes tot negen), en op mijn oude dagen lukt dat recupereren niet zo vlot meer als toen ik nog twintig was.

Om half elf stond ik dan ook, gewurmd in nylons en een chique kleedje, met de nodige accessoires links en rechts, met gans het gezin in de kerk van Kruishoutem voor de herdenkingsmis voor Jeroom. Alleen was er geen mis, wegens geen priester. Er was wel een gebedsdienst, wat eigenlijk ongeveer hetzelfde is, maar dan wel compleet geleid door vrouwen, en zonder het sacrament. Een communie was er wel, wegens reeds op voorhand gezegende hosties. Beetje bizar, als je het mij vraagt.

Aansluitend liepen we door tot op het kerkhof, en zagen de jongens voor het eerst het graf. Kobe was ervan aangedaan: hij miste zijn bompa, zei hij. Nu gingen ze nooit meer samen onnozel kunnen doen, of samen naar de kippen gaan. We hebben samen afscheid genomen, en hij heeft zijn opa een zacht kushandje toegeworpen, en hem toegefluisterd: “Ik mis je zo, bompa…”

Nadien ging de tocht richting Etikhove, naar Paul de Pierre, voor het jaarlijkse familiediner. Ik moet zeggen: ik ben al wakkerder geweest. Niet dat het zo erg was: ik heb een fijne conversatie gevoerd met Barts kozijn, ik heb gewandeld met het neefje van vijf maanden dat maar niet wilde slapen, en ik heb genoten van het eten. Maar na de hapjes, het voorgerecht en de sorbet kreeg ik het toch eventjes lastig. Gelukkig kwamen ook het hoofdgerecht, dessert en koffie aan een mooi tempo, en liepen we tussenin af en toe in de tuin waar de kinderen speelden, zodat het eigenlijk best meeviel. Maar de wallen onder mijn ogen spraken wellicht boekdelen :-p

foto

En vooral de drie kwartier in de auto naar huis waren lastig, zeker omdat Bart netjes lag te slapen naast me.

Enfin, al bij al een fijne dag gehad. Al moet ik zeggen dat ik, als ik eerlijk ben, misschien toch nog net iets liever in maliënkolder op een ork aan het meppen was geweest.

Familiefeest

Er lijkt hier maar geen einde te komen aan al dat feesten.

Neem nu vandaag: we hadden ons eigenlijk in twee moeten splitsen. Aan de ene kant was er de reünie van de familie van mijn moeder: we doen al sinds een paar jaar een familiebrunch ter nagedachtenis van mijn grootvader. Mijn oma van negentig is er, haar zes kinderen met hun kinderen en kleinkinderen, en iedereen doet iets, van dessert maken tot brood meebrengen tot de zaal klaarzetten. We zijn met meer dan veertig, en het is altijd een gezellige boel. Het is eigenlijk ook de enige keer in een jaar dat ik mijn familie nog eens zie, want die grote hoop, dat geraakt in geen enkele living meer binnen.

Aan de andere kant was er het jubileum van Barts nonkel die veertig jaar getrouwd is, en zijn vrouw die vijfenzestig werd. Wij zijn dus naar Asse getrokken, naar restaurant De Pauw.

Ik moet zeggen: het eten was zeer lekker, alleen een beetje traag: het hoofdgerecht was er tegen vier uur, het dessert was verorberd om half zes. Blijkbaar was de groep nogal groot voor het keukenteam.

Bij het aperitief kregen we al een aantal zeer geapprecieerde hapjes, toen volgde een soepje.

Daarna kwam het eerste voorgerecht:

depauw1

Krokante sliptongetjes met rivierkreeften en hopscheuten.
Zuringsaus van balsamico azijn en Japanse raap ‘Chioggia’

Een tweede voorgerecht:

depauw2

Victoriabaarsfilet met hopscheuten, sausje met Witte van Hoegaarden

Het hoofdgerecht:

depauw3

Filet van lam ‘Peeter’s Farm’
Knapgroentjes, scheutjes en kampernoelies, Gratin Dauphinois

depauw4

Pannenkoek gevuld met chocolade banketbakkersroom
Zandtaartje gevuld met melkchocoladeschuim

En daarna volgde bij de koffie nog een gans bord met massa’s verschillende snoeperijen, waar ik ook weer niet afgebleven ben.

Het was lekker. Oh ja. En nee, ik heb ’s avonds niet meer gegeten :-p