Familiefeest in ’t Raadsel
Nonkel Staf werd 74, en dus gingen we met zijn allen eten in ’t Raadsel. Zoals Merel zei: “Mama, het is toch dat met die trampoline hé?”
Het was prachtig weer, en de kinderen zaten dus meer buiten dan binnen: we moesten het telkens weer gaan halen om te eten, en dat was nochtans lekker! De kinderkaart was aangepast met pizza, en dat was meteen een schot in de roos.
Ook voor ons was het alweer dik in orde:
SKREI
aardpeer / tijmolie
***
WITLOOFSOEP
pancetta
***
FILET VAN “BLONDE D’AQUITAINE”
zoete aardappel / champignons / winterpostelein / kalfsjus
***
APPELSTRÜDEL
speculoosijs / vanillesaus
En intussen konden de neven en nichten nog eens bijpraten, terwijl er uiteraard buiten nog meer gespeeld werd, en ik ook even buiten ging genieten van de zon.
Daarna bracht Bart zijn moeder terug naar haar appartement, terwijl ik met de kinderen – Wolf was op scoutsweekend en dus niet mee met ons – nog heerlijk ging cachen in de buurt. Vorig jaar hadden Merel een aantal caches van dit rondje gedaan, maar toen was het beginnen regenen en waren we gestopt. Nu was het zodanig zalig weer dat zelfs Kobe niet protesteerde.
Pas tegen half zeven waren we weer thuis, helemaal uitgewaaid en opgeladen, en met een vakantiegevoel.
Familiefeest in Nukerke
Koen had deze keer de organisatie van het jaarlijkse De Baere-etentje op zich genomen, en had een zeer degelijk restaurant gevonden in Nukerke zelf, waar Nelly woont. Amper vijf minuten van haar deur, dus.
Tegen twaalf uur stonden we in Nukerke, maar tegen dan had Bart het bericht gekregen dat het half één ging zijn. Tsja, dan maar even op zoek naar een geocache in de buurt, zeker? Veel “gewone” caches lagen er echter niet, en dus gingen we even op zoek naar een multicache, waarvoor we door een bos moesten. De cache hebben we niet gevonden, maar we hadden er wel meteen een korte en zeer fijne boswandeling op zitten.
Het restaurant zelf, La Bonotte, was dik in orde: niet te veel, maar zeker meer dan genoeg.
Het werd een gezellige middag met veel gebabbel, en tegen zessen waren we thuis, net op tijd om nog even te chillen voordat Wolf weer naar De Haan moest. Daar zocht ik in Oostende nog een paar caches in het donker, gewoon om de file aan Drongen te vermijden.
Een fijne afsluiter van een oké weekend.
365 – 30 september 2018 – mijn lieverdjes
Zwadderkotmolen
Zoals elk jaar gingen we dit weekend eten met de familie van Barts ma: wijzelf en Barts broer met gezin, haar ongetrouwde broer, en haar jongste broer met diens twee kinderen en 3 kleinkinderen. Een mooi groepje dus: 11 volwassenen, 3 grote kinderen en 5 kleine(re) kinderen.
Nelly was een tijd geleden nog eens in de Zwadderkotmolen geweest in Oudenaarde, en zag dat het daar goed was. Ze had dan meteen gevraagd of er plaats was vandaag, maar blijkbaar is er op zondag enkel een uitgebreide brunch voorzien in een grote chique feesttent. Dat ding, dat is enkel in naam een tent, en ik vermoed dat het vooral een Belgische oplossing is: er was geen vergunning voor een permanent gebouw, maar een ’tijdelijk’ gebouw zoals een tent moest wel kunnen. Nu, het is duidelijk dat het ding nooit afgebroken wordt, en dat hoeft niet: de muren zijn van hout, alleen het dak is van een zeer stevig soort canvas, en ook de inrichting is permanent.
Enfin, Nelly had dat goed gekozen, want er was ook een tuin mét speeltuin bij, en het eten was, prijs/kwaliteit, zeer goed.
Huisaperitief met hapje
~
Soep
Koud vis- en vleesbuffet
~
Keuze tussen een warm vis- of vleesgerecht
met bijhorende garnituren en sauzen
~
Dessertbuffet met mokka
Wijnen en water inbegrepen
€ 59,00 pp
Concreet zag er dat als volgt uit, met oesters, een halve kreeft per persoon, een bijzonder uitgebreid buffet, en een dessertbuffet waarvoor je graag een tweede maag zou willen.
Veel te veel gegeten, alweer.
Intussen speelden de kinderen vooral buiten, want het was gelukkig niet aan het regenen, al zag het er bij momenten behoorlijk grauw uit. En binnen voelde het eigenlijk vooral aan als bij een trouwfeest, want de tent zat vol, maar dat stoorde aan geen kanten: het was er ruim, lekker, en meer dan genoeg gelegenheid om te praten.
Yup, fijne middag gehad. En ik voor het eerst weer met hakken, en dat deed verdomde deugd.
365 – 08 oktober 2017 – familiefoto
Nelly’s 75ste
Mijn schoonmoeder wordt morgen 75, voorwaar, en nodigde ons uit in de St-Hubert in Ronse, een schitterend kasteel waar we al vaker gegeten hebben, en waar het telkens weer dik in orde is. Jammer dat het weer wat tegen zat: in het begin was het aan het gieten, maar daarna begonnen de kinderen toch buiten te voetballen. En uit te glijden, duidelijk, want Kobe zat volledig onder de modder en was doornat. Ik heb gewoon zijn broek uitgestroopt en onder de kraan gestoken, natter kon ze toch niet worden. We hadden er ook aan gedacht om de kubb mee te nemen, en dat bleek een goed idee.
Ook de menu was weer bijzonder lekker, en ik heb af en toe een foto gemaakt, als ik het niet gewoon vergeten ben omdat het er zo lekker uitzag dat ik meteen begon te eten.
En toen was er ook nog een familiefoto:
Aangezien we daarna nog heel even bij Nelly thuis moesten zijn, reden de jongens en ik nog net wat verder om een geocache op te pikken, op een prachtige locatie. Oordeel zelf maar over het uitzicht:
Mooie streek, ginder. Alleen jammer dat het zo ver van Gent ligt…
365 – 20 september 2015 – aperitief
Verjaardag nonkel
Het is een constante in dit blog: de vele verjaardagsfeestjes. Zo ook het jaarlijkse familiediner voor de verjaardag van nonkel Staf. Dit was dat van vorig jaar, en hier het verslag van twee jaar geleden, en ik kan nog wel verder gaan spitten ook.
Ook het stramien is altijd hetzelfde: afspreken bij Staf thuis voor een eerste aperitief, en dan naar het restaurant voor het vervolg. Gelukkig was er dit jaar weer plaats in de Artichaud, de vaste stek in Kruishoutem. Het eten is er lekker, de bediening oké, en de kinderen hebben er plaats om buiten te spelen. Meer moet dat echt niet zijn. Kijk maar.
Familiefeest
Het jaarlijkse septemberfamiliefeest met Barts familie, en jawel, een zeer geslaagde editie.
We dronken aperitief bij de schoonma, ik legde tussen de hapjes door nog even de zoom in van haar rok, en reden toen naar het Muziekbos om er te eten in Bistro Boekzitting. En dus opnieuw te aperitieven, voorgerecht, soep, hoofdgerecht, dessert, koffie. Ofte:
Cava met likeur van framboos~Amuse bouche:
Schotse gerookte zalm met wasabimayonaise
Soepje van ossestaart met Madeira
Quiche van knolselder met pas de bleu~Koningskrab uit de Beringzee met citroentijm, blanke boter en limoen
Griekse pasta met tuinkruiden~Soepje van gele paprika met crème van bieslook en croutons~Chateaubriand met groene asperges en tuinboontjes
Gesauteerde truffelaardappelen met bacon en kruidenkroepoek
Wortelmousseline~Sabayon met chocolade en meringue, huisbereid Bourbon vanille-ijs
Gepofte rijstvermicelli~Mokka of thee met mignardises
Het was in orde, echt.
De kinderen zaten aan een aparte tafel, en konden kiezen van de kaart.
Het hele leuke, naast het lekkere eten, is dus de locatie. Er is buiten voor de kleintjes een uitgebreide speeltuin, en Merel en Liv hebben er zich kostelijk geamuseerd, terwijl Bo een fijne dut deed.
En de grote? Die zijn een kamp gaan bouwen in het Muziekbos. Louis had zijn gsm bij, we hoefden hen maar te bellen als het eten er was. Na de maaltijd wilden ze me het kamp perse tonen, en ben ik met de jongens het bos nog even ingetrokken, terwijl zieke Bart nog even op zijn tanden beet, en met Merel op de klimtoren ging.
We waren pas tegen kwart voor zeven thuis, maar niemand hoefde nog eten (enkel een beetje yoghurt), en we hadden een zeer fijne middag gehad.