Tradities zijn geen tradities als je ze niet in ere houdt. Al had het deze keer ook wel wat – ongeschoeide – voeten in de aarde.
Ik moest namelijk al weg om kwart over acht, Merel moest maar opstaan om half negen, Kobe slaapt meestal nog wat langer omdat hij meestal tot na middernacht doorwerkt, en Wolf, tsja, die stond liever ook niet zo vroeg op. Ergo: fotoprobleem.
We hebben het dan maar opgelost door af te spreken ’s avonds rond een uur of zeven: dan was ik al thuis, Merel ook, Wolf zat te studeren en Kobe, die normaal gezien op de scouts blijft en zijn boterhammen meeneemt, ging voor één keertje, speciaal voor de foto, thuis komen eten.
Merel trok er speciaal weer haar eersteschooldagoutfit voor aan, en de jongens, die zouden nog liever doodgevallen zijn dan schoenen aan te doen. Want ja, ook dat hoort er klaarblijkelijk bij.
Ik vond het allemaal goed: ik heb weer een prachtige foto van mijn drie mormels, eentje voor in de watwordenzetochsnelgroot- en mandieveranderentochzoveel-reeks.
