Geocachen op de fiets langs het water

Het ging niet regenen vandaag, had Bart gezegd, en aangezien die mens altijd gelijk heeft – naar eigen zeggen toch – had ik hem op zijn woord geloofd en had de fiets op de fietsendrager gezet om te gaan geocachen langs de vaart tot in Eeklo.
Omdat de zon precies toch gelijk weg was tegen dat ik mijn fiets aflaadde aan Veldekens, stak ik voor alle zekerheid toch mijn regenjasje in de fietstassen. Nog een chance…

Het begon allemaal nochtans zeer mooi, daar op het jaagpad langs de Vaart in Adegem: mooie caches en een mooi onverhard pad dat toch vlot kon befietst worden.

Maar tegen dat ik aan het einde van het vaartstuk zat, begon het te regenen. Geen nood, het regenjasje deed zijn werk, maar het was wel verdomd warm in dat ding. Zodra het dus even stopte, trok ik het weer even uit. Ik had meteen kunnen terugfietsen naar de auto, maar wilde eigenlijk ook nog een paar caches langs het haventje van Eeklo zoeken. Daar had ik iets minder geluk: sommige vond ik niet, voor andere had ik dan weer mijn hengel niet in de fietstassen gestoken.

Geen nood, ik kom hier nog wel terug om de rest op te pikken, hopelijk zonder regen de volgende keer. Alleszins een fijne, ontspannende namiddag gehad.

Namiddagje pa

Deze voormiddag moest ik werken, maar om kwart over twee stond ik bij ons pa, die al netjes klaarstond aan de voordeur, zoals afgesproken. Om half drie werd namelijk nog een verdacht vlekje onder zijn ribben weggesneden. Op zich zeker niks onrustbarends, gewoon om zeker te zijn omdat hij precies wel aanleg heeft tot ambetante vlekjes. Enfin, een twintig minuten later stonden we weer buiten en kon ik nog eens gezellig koffie drinken met Martine, ons pa zijn weergaloze huishoudster. Het deed deugd om haar nog eens te zien, ze zorgt dan ook schitterend voor ons pa. Nog eens een dikke merci, Tine!

Om vijf uur moesten we in Eeklo staan om ons pa zijn hoorapparaten nog eens te laten kalibreren, maar iets voor vier uur zijn we al vertrokken: ons pa had nog niet gewandeld vandaag, en een nieuwe omgeving met gezelschap kan toch alleen maar beter zijn? Jawel, hij was zelf vragende partij.

We parkeerden ons aan de kop van de Albertstraat en zagen dat het kruispunt met de Boelare afgezet was: een zwaar ongeluk. Ugh. Maar wij gingen op geocachetocht, of wat had u gedacht? Er liggen in Eeklo twee labcaches rond beeldende kunst, en daar wilden we eentje van doen. We wandelden naar de Paterstraat, op het einde links, en dan naar de Stationstraat en zo via het Krugerpark netjes op tijd terug naar Amplifon. Ik zag vooral een paar speciale huizen: een heel erg smalletje – een deur breed – eentje in volledig effen grijs, en eentje waarvan enkel de corniche ervoor zorgde dat het geen dom rijtjeshuis werd.

De hoorapparaten werden opnieuw eigenlijk zeer grondig gewijzigd, tot ons pa’s grote tevredenheid, want ze stonden echt niet goed ingesteld, ook al had hij dat zelf zo gevraagd de vorige keer.

Daarna reden we nog eventjes rond om de vijfde stop van de labcache te bekijken en liepen we zelfs nog Marijke, ons pa’s zusje, tegen het lijf.

Enfin, ’t was na zessen tegen dat we terug in Zomergem waren, maar het was al bij al een zeer aangename namiddag, en dat vond ons pa er ook van.

Nog eens Eeklo

Ons pa zijn ene hoorapparaat was vorige week uitgevallen. Vreemd, want nog maar net hersteld, maar bon. Hij had verschillende batterijtjes geprobeerd, maar helaas.

Bon, wij dus vandaag nog maar eens naar Eeklo. Daar bleek toch wel dat het toch aan de batterij lag, zeker? Kan gebeuren, helaas, ik ben er zeker van dat ons pa dat consciëntieus en minutieus in de gaten houdt nochtans, hij moet die batterijtjes voortdurend veranderen.

Ach ja, ik had geen haast, ik vond het ook niet erg. Er was zelfs tijd om nog op ’t gemakje boodschappen te doen en meteen ook de cadeautjes voor de drie kleindochters te kopen. Een actie in de Cado met iets dat ze echt wel leuk gaan vinden, denk ik.

’t Is een bezigheid als een ander, zeker?

Van audioloog en dinges

’t Is een bezigheid als een ander: ons pa moest dringend in Eeklo zijn voor zijn hoorapparaten. De garantie verloopt woensdag en het apparaat aan de rechterkant werkt niet zo goed, zegt hij. Al eventjes.  Enfin, achteraf gaf hij aan mij toe dat het al meer dan een jaar eigenlijk niet doet wat het moet doen. Zucht.

Enfin, ik ben hem om half elf gaan ophalen, en tegen twaalf uur stonden we opnieuw in Zomergem, waarbij hij met aandrang vroeg om boodschappen te doen, want hij zat eigenlijk zonder eten. Mijn oudste broer had nochtans beloofd dat te doen, maar had er blijkbaar geen tijd voor. Tsja. En het ging maar een kwartiertje duren. Uiteraard wist ik dat dat een utopie was, maar ons pa was ervan overtuigd. Hmm. Drie kwartier later kon ik vertrekken naar huis, waarbij ik de kinderen al had laten weten dat ik later ging zijn, en zij de wortelen al hadden geschild en gesneden. Oef!

Tegen half twee zaten we aan tafel een aangezien de twee mensen die ’s namiddags koffie gingen komen drinken, afgezegd hadden, had ik al bij al nog een rustige middag ook. Het was nog behoorlijk warm, ideaal voor een zwemmeke.

En ’s avonds, toen het eindelijk wat frisser was, is Bart gaan lopen en ben ik tot aan het park in Mariakerke gefietst om een geocache te herstellen. Heerlijk zalig gefietst, precies wat mijn rug nodig had.

Volgende week mag ik nog eens terug naar Eeklo met ons pa: zijn herstelde apparaatje gaan ophalen. Ik denk dat ik dan maar meteen met hem wat nieuwe broeken ga halen, want hij is zodanig veel vermagerd dat al zijn broeken eigenlijk te groot zijn. En stilaan versleten ook.
En misschien meteen een paar nieuwe winterschoenen?

Goh, ’t is een bezigheid als een ander, geloof me :-p

Het Leen

Ons ma klaagde dat ze mijn kinderen nog van gans de vakantie niet had gezien. En daarna vertelde ze (gisteren aan de telefoon) dat ze morgen (vandaag dus) naar het Leen ging gaan met Roeland en diens kinderen. Ha, zei ik, mogen we mee? Tuurlijk da!

Dus iets over half twee stuurde ik het kroost de auto in en tuften we naar Eeklo. Daar stonden ze al allemaal netjes te wachten, en we trokken op tocht(je) door de bossen: op en af bosheuveltjes, langs de oude militaire wegen, tot we uiteindelijk in de speeltuin annex terras belandden, waar we de kinderen alras kwijtspeelden en zelf genoten van een milkshake/koffie/limonade/pannenkoek.

 

Daarna gingen we nog even op zoek naar de publieke GeoCache die er verborgen zit. Ik had het nog nooit gedaan, maar de jongens vonden het fantastisch, en dus heb ik nu de app op mijn telefoon staan.

Aansluitend gingen we nog even langs in Zomergem om er nieuwe koffers te kopen, en Merel heeft er de hele buurt bij elkaar gekrijst: ze werd namelijk gestoken door een bij! Pas hier thuis heb ik gezien wat er scheelde: blijkbaar was er een bij op haar gele kleren afgekomen, en die was in haar opgerolde legging terechtgekomen, en moet door de stof heen gestoken hebben. Tegen ’s avonds had ze er al totaal geen last meer van, maar op het moment zelf werd ze precies gekeeld. Ja, man!

Enfin, we hadden een gezellige namiddag en we hebben nieuwe koffers!

 

Toer van het Meetjesland

Deze morgen, toen ik met Merel en Wolf richting Delhaize ging om ingrediënten te kopen voor onze verse pizza, heb ik een zotte aankoop gedaan. Toegegeven, ik speelde al een tijdje met het idee, maar toch. We liepen namelijk de Tom&Co binnen, om te kijken of ze toevallig gerbils hadden. En jawel, een schattige zwarte en een nog veel schattigere zwart-witte. Ik heb ze meteen betaald, ben thuis met de jongens het gerbilhuis gans gaan kuisen en klaarzetten, en zijn dan de beestjes gaan halen. Zalig!

En toen was er buiten pizza ^^

Daarna reden we naar het Leen, om er de magnolia’s te gaan bekijken. De jongens vonden het maar matig interessant, maar Merel en ik genoten met volle teugen, maar dat heb je wellicht al uit de vorige post kunnen opmaken :-p

Daarna tuften we naar mijn grootmoeder, alwaar we even bleven kletsen, en haar dan met gezwinde vaart naar de eetzaal voerden.

IMG_4840

Aansluitend reden we door naar Zomergem, om daar mijn ma’s nieuwe laptop te brengen en in orde te zetten. Helaas, driewerf helaas: het internet werkte grondig tegen! Blijkbaar valt het hier wel vaker eens weg, en dat kan niet de bedoeling zijn. Enfin, ik los het nog wel eens op, maar het werd uiteindelijk tijd om mijn kroost eten te geven en in bed te steken, dus ja…