Geplaatst op

Warme dagen

Ook vandaag was ik van plan om niet veel poot te verzetten: meer was, koken, en dan ’s avonds hier bij ons een sessie van Call of Cthulhu.

Hmm.

Merel kwam af dat ze echt wel niet wilde wachten om schoolgerief te gaan halen: ze had nieuwe mappen nodig, en wat stylo’s en stiftjes en cursusblokken en al dat soort onzin, maar als we gingen wachten tot de laatste week, zou al het leuke spul al weg zijn. Nu, morgen en donderdag zit ik in Nederland, vrijdag is een hoogdag, en zaterdag is meestal pokkedruk. En zondag vertrek ik voor vijf dagen naar Bulgarije op Euroclassica congres. Vandaag dus. Juist.

Ik wilde wel wachten tot ik wasmachine drie kon buitenhangen, waardoor we na het eten nog naar de 2005 versie van Pride and Prejudice begonnen te kijken, maar halverwege richting Action in Waarschoot reden, vervolgens naar de C&A in Eeklo – ik had nieuwe jeans nodig, ik zit zo goed als door mijn laatste paar – de Hema, de Zeeman en terug naar huis. Ik vond warempel een prachtige, maar eigenlijk gewoon veel te grote schoolagenda voor mezelf, met bijhorende pennenzak voor in totaal 5 euro. Vorig jaar ben ik voor het eerst weer een papieren versie beginnen gebruiken, enkel om de taken in te noteren, de kopies die ik nog moet maken, de straffen die ik uitdeel, de extra dingen die ik anders toch vergeet… Ik wilde er dus weer eentje, en ben zo content als een katjen, al is het ding echt te groot. Maar bon.

De rest van de film werd uitgekeken, en toen bleek dat de sessie Call of Cthulhu toch niet kon doorgaan: een van de spelers zat in het ziekenhuis met hartritmestoornissen bij zijn vrouw, en een ander had zich blijkbaar pas een kwartier op voorhand gerealiseerd dat hij morgen op reis vertrok en dat hij nog vanalles moest regelen. Tsja.

Ik vond het wel jammer, ja: ik had uitgekeken naar een gezellige avond buiten in de tuin, op een van de weinige warme avonden. Blijkbaar was ik niet de enige die daar zo over dacht, want toen ik voorstelde om dan gewoon een spelletje te komen spelen, gingen ze meteen akkoord. Iets later zaten Geraard, Alex, Ruben en ik dus Munchkin te spelen, een oud maar zeer amusant spel dat ik nog nooit gespeeld had. Plutonium draak, iemand?

Enfin, een drukke maar productieve dag met een fijne afsluiter dus. Merci, gasten!

Geplaatst op

Magnolia’s in het Leen

Vorig jaar was ik net te laat om de magnolia’s nog te zien bloeien, dit jaar gingen ze me niet bij mijn lepels hebben. Zaterdag was het wel nog mooi weer, maar had ik de energie niet, maar vandaag was ik niet ingeschakeld voor de projectweek en wilde ik de rug toch even losmaken door te wandelen op eigen tempo. Ik reed dus naar het Leen en genoot er met volle teugen van de magnolia’s, een vroege rhododendron en enkele camelia’s.

Daarna ging ik nog enkele labcaches oppikken in Eeklo zelf en reed daarna via Lembeke naar huis, waar ik overigens een pracht van een klein natuurgebiedje vond met een grote vijver, iets waarvan je nauwelijks de ingang vindt vanop straat.

Ik was pas tegen zevenen thuis, de rug was moe maar deed geen pijn, en dat vond ik heel veel waard, om eerlijk te zijn. En ik was vooral ook helemaal uitgewaaid met een leeg hoofd.

Geplaatst op

Eeklo: grijs, kil maar fijne caches

Gisteren had ik Wolf met de auto afgezet bij Arwen: ik wilde hem liever niet zelf de auto laten nemen omdat ik die dan zelf kwijt was, en in dit weer is fietsen niet zo aangenaam. Nu, we hadden afgesproken dat ik hem vandaag in de loop van de late namiddag zou komen oppikken. Ik ging dan eerst naar Eeklo gaan om daar nog de laatste tien caches te zoeken en te vinden, zodat ik mooi op een rond getal van 365 caches zou eindigen.

De dag was koud, kil, grijs en vochtig, de rug liet zich lichtjes voelen en ik lag warm en gezellig in mijn zetel. En die caches, ach… Maar ik moest toch Wolf nog gaan halen, dus schopte ik mezelf in gang en reed rond half drie naar Eeklo om daar labcaches te doen en eens te kijken voor een nieuwe winterjas voor ons pa.

Ik ben aan het rondlopen in dat kille weer – en ja, de labcaches waren fijn, daar niet van, fijne kleine straatjes en parkjes ontdekt in Eeklo waarvan ik het bestaan niet kende – wanneer Wolf me laat weten dat Jarno hem morgenvroeg wel naar huis ging brengen. Zucht.

Soit, ik heb de caches nog afgewerkt, ben nog de C&A binnengelopen en heb er een warme zwarte jas gekocht in de solden, heb uiteindelijk zelfs nog een nieuwe kerstkrans voor aan onze voordeur opgepikt en dat was dat.

Spijt van? Nee, ik heb mijn mooie ronde cachegetal en daar geniet ik mateloos van. Maar was ik anders in mijn zetel gebleven? Zeker weten.

Kinders…

Geplaatst op

Geocachen op de fiets langs het water

Het ging niet regenen vandaag, had Bart gezegd, en aangezien die mens altijd gelijk heeft – naar eigen zeggen toch – had ik hem op zijn woord geloofd en had de fiets op de fietsendrager gezet om te gaan geocachen langs de vaart tot in Eeklo.
Omdat de zon precies toch gelijk weg was tegen dat ik mijn fiets aflaadde aan Veldekens, stak ik voor alle zekerheid toch mijn regenjasje in de fietstassen. Nog een chance…

Het begon allemaal nochtans zeer mooi, daar op het jaagpad langs de Vaart in Adegem: mooie caches en een mooi onverhard pad dat toch vlot kon befietst worden.

Maar tegen dat ik aan het einde van het vaartstuk zat, begon het te regenen. Geen nood, het regenjasje deed zijn werk, maar het was wel verdomd warm in dat ding. Zodra het dus even stopte, trok ik het weer even uit. Ik had meteen kunnen terugfietsen naar de auto, maar wilde eigenlijk ook nog een paar caches langs het haventje van Eeklo zoeken. Daar had ik iets minder geluk: sommige vond ik niet, voor andere had ik dan weer mijn hengel niet in de fietstassen gestoken.

Geen nood, ik kom hier nog wel terug om de rest op te pikken, hopelijk zonder regen de volgende keer. Alleszins een fijne, ontspannende namiddag gehad.

Geplaatst op

Namiddagje pa

Deze voormiddag moest ik werken, maar om kwart over twee stond ik bij ons pa, die al netjes klaarstond aan de voordeur, zoals afgesproken. Om half drie werd namelijk nog een verdacht vlekje onder zijn ribben weggesneden. Op zich zeker niks onrustbarends, gewoon om zeker te zijn omdat hij precies wel aanleg heeft tot ambetante vlekjes. Enfin, een twintig minuten later stonden we weer buiten en kon ik nog eens gezellig koffie drinken met Martine, ons pa zijn weergaloze huishoudster. Het deed deugd om haar nog eens te zien, ze zorgt dan ook schitterend voor ons pa. Nog eens een dikke merci, Tine!

Om vijf uur moesten we in Eeklo staan om ons pa zijn hoorapparaten nog eens te laten kalibreren, maar iets voor vier uur zijn we al vertrokken: ons pa had nog niet gewandeld vandaag, en een nieuwe omgeving met gezelschap kan toch alleen maar beter zijn? Jawel, hij was zelf vragende partij.

We parkeerden ons aan de kop van de Albertstraat en zagen dat het kruispunt met de Boelare afgezet was: een zwaar ongeluk. Ugh. Maar wij gingen op geocachetocht, of wat had u gedacht? Er liggen in Eeklo twee labcaches rond beeldende kunst, en daar wilden we eentje van doen. We wandelden naar de Paterstraat, op het einde links, en dan naar de Stationstraat en zo via het Krugerpark netjes op tijd terug naar Amplifon. Ik zag vooral een paar speciale huizen: een heel erg smalletje – een deur breed – eentje in volledig effen grijs, en eentje waarvan enkel de corniche ervoor zorgde dat het geen dom rijtjeshuis werd.

De hoorapparaten werden opnieuw eigenlijk zeer grondig gewijzigd, tot ons pa’s grote tevredenheid, want ze stonden echt niet goed ingesteld, ook al had hij dat zelf zo gevraagd de vorige keer.

Daarna reden we nog eventjes rond om de vijfde stop van de labcache te bekijken en liepen we zelfs nog Marijke, ons pa’s zusje, tegen het lijf.

Enfin, ’t was na zessen tegen dat we terug in Zomergem waren, maar het was al bij al een zeer aangename namiddag, en dat vond ons pa er ook van.

Geplaatst op

Nog eens Eeklo

Ons pa zijn ene hoorapparaat was vorige week uitgevallen. Vreemd, want nog maar net hersteld, maar bon. Hij had verschillende batterijtjes geprobeerd, maar helaas.

Bon, wij dus vandaag nog maar eens naar Eeklo. Daar bleek toch wel dat het toch aan de batterij lag, zeker? Kan gebeuren, helaas, ik ben er zeker van dat ons pa dat consciëntieus en minutieus in de gaten houdt nochtans, hij moet die batterijtjes voortdurend veranderen.

Ach ja, ik had geen haast, ik vond het ook niet erg. Er was zelfs tijd om nog op ’t gemakje boodschappen te doen en meteen ook de cadeautjes voor de drie kleindochters te kopen. Een actie in de Cado met iets dat ze echt wel leuk gaan vinden, denk ik.

’t Is een bezigheid als een ander, zeker?