Rare dag, en stikkapot
Het was me het dagje wel vandaag.
Om kwart voor negen was ik op school, om nog snelsnel de rapporten in elkaar te vijzen. Die mocht ik tussen negen en half tien uitdelen en becommentariëren.
En toen, toen bleken mijn examens nog in de doos op de livingtafel te staan, klaar om mee te nemen. Ik ben dan maar met een grote zucht naar huis gereden, heb ze opgevist, en ben meteen terug gereden. Slim. Enfin, de leerlingen hebben examens ingekeken, ik heb uitleg gegeven, en toen zijn ze gewoon in het klaslokaal komen zitten om toch érgens te zitten en te babbelen. En was het plots half twaalf voor ik het me goed en wel realiseerde.
Ik ruimde op, probeerde bruikbaar internet te vinden om een schoolfilmpje up te loaden, en schoof mee aan het buffet dat kokkin Anja voor ons had bereid.
Met al het heen-en-weergeloop was het ook alweer twee uur voor ik dat goed beseft, en mocht ik me nog reppen om op tijd in mijn klaslokaal te zijn voor het oudercontact. Ook dat bleek alweer goed gevuld te zijn. Gelukkig waren er leerlingen van de leerlingenraad op zwier met mijn fototoestel, zodat ik nog wat heb om op de schoolwebsite te zetten.
Ik repte me naar huis, maar kon toch de kerstviering om half zes niet meer halen, daarvoor was het blijkbaar te druk op de weg. De pastoor had me woensdag gebeld met de vraag of ik weer, zoals vorig jaar, wilde voorlezen. Willen wel, maar blijkbaar dus geen tijd. Tsja.
Ik plofte thuis heel even in de zetel, en prees me gelukkig dat er geen rugby was vanavond. Rond half zeven waaiden Lorre en Koen nog wel even binnen, op weg naar Gent centrum (parking op ’t Van Beverenplein, een aanrader). Ze hadden afgesproken met de tweeling, en het was de bedoeling dat ook ik nog meeging, maar ik wilde eerst nog eten met de kinderen, en ging eventueel wel achterkomen.
Rond zevenen kwam dan ook Vero nog even binnen, om nog wat kleren van ons ma te bekijken. Ze ging terug weg met een stevige doos vol, en dat stemt mij dan weer blij.
En toen ging ik even in de zetel liggen, kwestie van de rug wat rust te gunnen, en werd ik rond half elf wakker. Tot zover dat glas gaan drinken met mijn maten. Dju toch.
Maar ik was moe. Ik ben moe. Die vakantie komt geen dag te vroeg, integendeel.
Crossdag
Serieus zeg, dit soort dagen hoeven voor mij eerlijk gezegd niet.
Bart was gelukkig niet vroeg weg deze morgen, zodat alles tot de middag redelijk normaal verliep, als in: gewoon vier uur lesgeven. Toen haastte ik me zo snel mogelijk naar huis, was nog net voor de kinderen thuis, haalde snel de ragout, het appelmoes en een pan voor de rijst uit, en gaf Wolf instructies over het koken van rijst, terwijl ik Kobe sommeerde zijn fagot in te pakken.
We stoven naar Ertvelde, vonden snel een parkeerplaats aan het schooltje, en liepen gehaast het speelplein op tot aan de containerklas waar juf Renate al stond te wachten. Ze was vorige zaterdag ziek geweest, en nu zaterdag zitten we in de Ardennen, waardoor hij eventjes geen les heeft. We hebben dus deze inhaalles geregeld, maar het was het enige moment waarop het min of meer kon. Bon, er werd vrolijk gepeut, en om kwart over een waren we weer thuis, waar Wolf en Merel al hadden gegeten, en wij maar hoefden op te warmen.
Toen was er eventjes rust, en tijd voor een koffietje en wat schoolwerk.
Maar om kwart voor drie schoof ik Kobe weer de auto in, gooide ik hem af aan de muziekschool in Evergem, en reed door naar Sint-Amandsberg om er foto’s te gaan nemen bij Vallery. De leerlingen hebben een hoop kunstwerken gemaakt die zij heeft ingekaderd, en die moesten gefotografeerd worden. Het werd een haastjobke en de foto’s zijn niet schitterend, maar bon. Na een half uur sprong ik alweer de auto in, om op tijd te zijn voor Kobe, die om half vijf klaar was met zijn notenleerles.
Ik pikte Kobe op, ging snel tanken, haalde nog sandwichen, en was tegen vijven thuis, net op tijd om heel even adem te happen en naar de mazoutleverancier te bellen. Die ging tussen half één en vijf komen, en het werd toch wel wat laat. Goh, verzekerde men mij aan de telefoon, hij zal daar wellicht bijna gaan zijn want u staat op de ronde. Bon, de kinderen smeerden de sandwichen en trokken hun rugbyspullen aan, terwijl ik aan de andere kant van Wondelgem de trainer (met een voet in het gips) ging ophalen. Helaas, bij terugkomst nog steeds geen mazout. Ik belde nog eens, deze keer om af te bellen, en kreeg een nieuwe afspraak op dinsdag en een extra korting.
We sprongen in de auto, ik haastte me naar de Blaarmeersen, en was vijf minuten te laat op mijn barshift. Gelukkig had iemand anders al opengedaan en opgestart, oef.
En toen werd ik, van het drukke tappen en het geloop om chips, soepkes, het kuisen van de tafels en het ophalen van leeggoed, helemaal zen. Echt waar.
Met zere voeten maar een gerust gemoed stapten we tegen kwart over acht naar de auto, liep ik nog even terug om de vergeten handtas, en reed ik rustig naar huis. Merel was al mee met een andere moeder uit de straat, en lag al in bed. Nog een chance dat er vanavond geen kwis was.
Maar bon, zo’n dag hoeft voor mij dus niet. Veel te haastig, veel te druk, veel te.
Poeh.
Wat een week.
Maar echt, wat een week!
* Het begon eigenlijk al vrijdagavond, toen ik Kobe meegaf met iemand anders naar de rugby, zodat ik Wolf kon afzetten bij de scouts voor zijn scoutsweekend.
* Zaterdagmorgen rond kwart voor zeven gooide ik Bart af aan het station voor een weekje China. Anderhalf uur later reed ik met Kobe en Merel naar Doornik voor een rugbytoernooi. Merel en ik gingen rondlopen in Doornik, en daarna gingen we eten bij Omaly. We deden nog snel een paar winkels, boodschappen, en dan een film.
* Zondag werd Wolf afgehaald van de scouts, Kobe richting scouts gestuurd, en deed ik schoolwerk.
* Maandag: rookalarm, kinderen naar school, meer schoolwerk, lesgeven, klassenraad, snel naar huis met brood, hallo zeggen tegen babysit oma, Arduinoles, crashen.
* Dinsdag: lesgeven, lens kopen, lesgeven, boodschappen, Wolf naar gitaarles.
* Woensdag: lesgeven, koken, Kobe naar de muziekles, intussen schoenen kopen voor Wolf, Kobe afhalen, boterhammen smeren, barshift in de rugby, babysit ophalen, kwissen, babysit afgooien, crashen.
* Donderdag: meehelpen in de tuin voor Zuiddag, snelsnel douchen en eten, lesgeven, naar huis, oudercontact, babysit oma uitzwaaien, eten, crashen.
* Vandaag: lesgeven, lunchen bij Gwen, boodschappen, Wolf meegeven naar de rugby, Kobe afzetten bij de scouts, Merel in bed, crash.
Tussendoor was er nog vanalles extra van school, en zijn ze hier de tuin aan het aanpakken.
Een goeie agenda, da’s echt geld waard, geloof me. En morgen komt Bart thuis van China, oef. Ik heb hem echt gemist.
Allemaal een kwestie van plannen
Er zijn zo van die goedgevulde dagen. Die zo een beetje buiten routine lopen, en dan is het een kwestie van er uw hoofd bij te houden. Iets waar ik niet zo goed in ben. Neem nu vandaag.
– 7.00-8.00u ochtendroutine. Plus een Bart die ’s avonds op weekend vertrekt en nu al zijn spullen bijeengrabbelt. Niet dat ik daar veel mee te maken heb, maar er zijn toch altijd dingen die hij niet direct vindt. En Kobe die na school meegaat met een andere mama voor een verjaardagsfeestje, en dus het cadeautje en zo moet meehebben.
– 8.30-14.30: lesgeven. En me behoorlijk kwaadmaken op de laatste klas, zodat ik een pesthumeur heb bij het thuiskomen.
– 15.15-15.45: eventjes rustig alleen thuis, stoom afblazen en zo.
– 15.45-17.45: Wolf die thuiskomt, zijn huiswerk maakt, en honderduit tegen mij tatert. En daarna een filmpje kijkt, wegens straks op weekend vertrekken en dus nu rustig zijn. En Bart die intussen nog vergeten spullen komt ophalen.
– 17.45-18.15: Wolfs spullen samenrapen en in een zak stoppen. Robin Hoodoutfit passen en aanpassen, en ferm lachen daarmee.
18.15: realiseren dat je nog geen brood in huis hebt, en dat Wolf misschien al moet gegeten hebben voor hij op scoutsweekend vertrekt. Dat staat namelijk nergens vermeld.
18.15-18.30: brood halen, Merel ophalen in de crèche, Wolf afsmijten aan de scouts, Kobe ophalen op het feestje, terug naar de scouts rijden, en met Merel in de buggy de scouts gaan uitzwaaien. Oh ja, en ook nog Wolfs gerief transfereren van auto.
18.30-19.30: avondroutine. Met een zoon minder.
Ik denk dat het stil zal zijn, dit weekend. Zonder Bart en zonder Wolf. En ik denk dat ik stiekem wel blij zal zijn als het zondagnamiddag is, en ik al mijn mannen weer rond mij heb.