Nee, ik ben geen fan van de zee. Ik hou niet van al dat zand. Maar vooral hou ik niet van de tonnen mensen, de voortdurende wind die het zand in alle eten en drinken waait, de veel te dure ijsjes, het zoeken naar een parkeerplaats, en het ellenlange filerijden. Vooral dat laatste, eigenlijk. Nee, met de zee doe je me geen plezier.
Al een chance dat we dus tegenwoordig een strand hebben hier in Gent. En dan bedoel ik niet de Blaarmeersen, want al is de file daar een stuk minder, de rest blijft hetzelfde. Plus dan het feit dat ik er massa’s leerlingen tegenkom, en dat ik dat niet zo fijn vind als ik in een bikini rondloop. Er zijn grenzen, nietwaar?
Maar nu is er DOK strand. Een grote zandbak (iets kleiner dan vorig jaar) met een paar schelpen met water, strandstoelen, parasols, maar ook een speeltuin en een heel fijn terras met lekkere koffie. Toegegeven, de drank is er niet goedkoop, maar je betaalt dan ook geen inkom.
Ik heb vandaag Mereltje laten slapen tot dik drie uur, dan zijn we naar de kapper gereden, en daarna naar DOK Strand. Zij vond het zand in het begin wel geweldig, tot ze op een bepaald moment omver sloeg en haar hele mond vol zand kreeg. Toen was het plots een pak minder, en wilde ze vooral in de zetel of op mijn schoot zitten. En de jongens? Die groeven een put, speelden met water, en Wolf vliegerde. Dat ging niet bijzonder goed omdat de wind niet constant was, maar het lukte af en toe wel. Ik was negen euro kwijt aan twee ijsjes, een koffie en een stuk taart van Les Tartes De Françoise, een instituut in Gent. Maar ik was er wel een zeer fijne namiddag rijker, en drie moeë muizen. Zo moet vakantie zijn.
