Vorige week ging het weer even helemaal fout voor ons pa: hij kon weer niet slikken en gaf continu slijm over. Blijkbaar was dat al op vrijdag begonnen, en was dat ook zaterdag zo.
Zondag, hier bij ons, heeft hij een poging gedaan om zijn voorgerecht op te eten, maar dat lukte niet. Hoofdgerecht heeft hij zelfs niet geprobeerd. Na een goed half uur was het een beetje gekalmeerd, en rond half vier probeerde hij alsnog een koffie en wat taart, maar helaas, ook dat lukte niet.
Ik zette me al schrap om maandag – het is gelukkig vakantie – met hem richting de spoed te gaan, maar toen ik in de voormiddag even langs ging, hoorde ik dat het zondagavond eindelijk weer goed ging. Zijn nieuwe huisdokter was al langs geweest, zij had gemixte voeding voorgeschreven en meteen ook al een afspraak geregeld bij dokter Sas, de gastroloog, voor een nieuwe dilatatie. Ik was aangenaam verrast: alles was al meteen geregeld! Zelf had hij intussen al twee liter water gedronken, de arme man was compleet uitgedroogd.
Vandaag was het eigenlijk de bedoeling dat ik vlak na de middag zou vertrekken richting Dordrecht bij Hanneke, maar die dilatatie kwam ertussen. Om half één stonden we op de betreffende dienst om daar te horen dat de ingreep pas om half twee was, maar dat ze wellicht wel om één uur hem al konden ophalen. Serieus! Geef ons dan geen afspraak om half één hé!
Goed half drie was ons pa terug, en ik kreeg ook even de dokter te zien. Volgens hem had ons pa gezegd dat er een hard stukje vlees klem had gezeten – daarover had hij het noch tegen ons, noch tegen de huisarts gehad – maar alles was nu weer in orde: er was weer gedilateerd naar 15 mm, en de volgende keer dat dat zou gebeuren, mogen we via spoed binnenkomen om dat dan meteen op te lossen.
Soit, het was dus dik na drie uur tegen dat ik kon vertrekken naar Dordrecht, maar er zijn nu eenmaal prioriteiten, en de dames konden gerust wel wat wachten. Nog die chance.