Geplaatst op

Controle bij de dermatoloog

Vandaag zaten Merel en ik nog eens bij de dermatoloog: een controle was nodig omdat ze die zwaardere medicatie kreeg, en die kan belastend zijn voor de lever. Maar het bloedonderzoek was helemaal geruststellend, zodat ze die medicatie mag blijven nemen.

En werkt die? Hell yeah! Zoals beloofd is Merel intussen zo goed als acnévrij: er zijn hier en daar nog plekjes van vroegere puistjes die moeten verdwijnen, en heel af en toe steekt er nog eentje de kop op, maar verder heeft ze intussen een babyvelletje.

Alleen zijn haar lippen gigantisch droog. Als in: als ze ze niet voortdurend insmeert met een speciale lippencrème, hangen de vellen erbij. Zelfs een gewone sensitieve lippenbalsem helpt eigenlijk niet. Maar een heel fijn neveneffect is dat haar haar ook niet meer vet wordt. Ze was het nu één keer per week, en dan gewoon omdat het ‘vuil’ is, niet omdat het vettig is. Heerlijk.

Maar bon, haar huidje is nu weer in orde. Aan haar tanden wordt gewerkt. Het komt nog helemaal goed :-p

Geplaatst op

Dermatoloog

Deze middag ging ik nog eens langs met Merel bij de dermatoloog: ze neemt al een tijdje medicatie, en die heeft ook een tijdlang geholpen, maar de laatste tijd is het weer een pak erger. In haar gezicht valt het nog mee, maar haar hals en haar rug zijn, euh, een slagveld.

De dokter had dat ook gezegd: mocht het niet voldoende zijn, dan is er nog zwaardere medicatie, maar die geven ze liever niet van in het begin. Maar vandaag kreeg Merel die dus wel voorgeschreven, samen met de aanvraag voor bloedonderzoek. De bewuste medicatie kan namelijk gevaarlijk zijn voor de lever, al heeft ze dat naar eigen zeggen nog nooit tegengekomen. Maar bon, morgen dus even langs het labo hier wat verderop in Langerbrugge, en dan maandag starten met die medicatie. En speciale lippenzalf en een hydraterende crème, want haar huid zal droog worden. En als alles goed gaat, zou ze tegen de krokusvakantie zo goed als acnévrij moeten zijn. En dat, dat zou best wel mooi zijn, ja.

En passant geef ik u ook nog de cartoons mee die in de wachtzaal van de dokter hangen.

Oh, en lang leve een goeie, meedenkende apotheker die haar vak kent: Delphine vroeg meteen of er wel een bloedonderzoek was, want anders ging ze de medicatie niet meegeven. En ze voegde er meteen aan toe dat ze dat recept voor die lippenbalsem gerust wilde maken, maar dat er eentje op de markt was die minstens even goed was en geen cortisone bevat. Ha, en dan volgen wij de apotheker, uiteraard: ieder zijn vak!

 

Geplaatst op

Dermatoloog

De puberteit heeft bij Merel al goed toegeslagen, enfin, toch in de vorm van acné. Ze heeft er bij momenten gigantisch veel last van: haar voorhoofd, vooral haar slapen, alles rond haar neusje en ook nog haar volledig rug staan dan vol, en het ziet er niet uit.

Soms is het wat beter, soms is het gewoon erg, en dus wilde ik daar iets aan doen. Ze is per slot van rekening nog altijd maar 11 en dus kan het nog veel erger worden.

Ik belde gisteren naar een dermatoloog en we mochten zowaar vandaag al gaan. De dame was formeel: het was inderdaad al een behoorlijk geval op die leeftijd. Merel heeft een wascrème voor haar gezicht gekregen, een hydraterende crème voor daarna en dan nog een extra zalf om de getroffen zones zelf aan te stippen. Er is een body wash voor haar rug – en indien nodig décolleté – en ook daar een bereiding op alcoholbasis om de puntjes aan te stippen. En daarbovenop nog medicatie: een lichte vorm van antibiotica die specifiek gericht is op haar huid zodat ze die lange tijd kan nemen.

En als dat allemaal niet voldoende helpt, is er nog een zwaarder middel ook, maar we gaan hiermee beginnen, zei ze.

Nu maar hopen dat het effectief helpt, want het is inderdaad behoorlijk ontsierend en niet bevorderlijk voor het zelfvertrouwen.

Geplaatst op

Dagje dokters met ons pa, deel 1

Stevig dagje vandaag: opnieuw beginnen lesgeven, compleet met halve klassen en dus de helft van de leerlingen die voor mijn neus zit, terwijl de andere helft van thuis uit volgt via de camera van mijn laptop. ’t Is een bezigheid als een andere, geloof me.

Maar bon, ik had dus les tot 12.55 uur, sprong in mijn auto, reed naar Zomergem, gooide daar bij ons pa snelsnel mijn eten in de microgolf en maakte dat we samen in Merendree bij de huidarts zaten om kwart voor twee. Ik moet het zeggen: we hebben geen halve minuut moeten wachten. Ons pa kon meteen binnen in een van de kabinetten, de laser werd op zijn arm gezet, en dat was dat.

Twintig na twee waren we weer thuis, kon ik de rest van mijn eten opeten en installeerde ik me in zijn goeie zetel. De rug doet namelijk al pijn sinds oudejaarsavond – geen idee waarom – en dus probeer ik die vooral zo veel mogelijk rust te gunnen. Het was er stil, alleen de kat zat op de vensterbank te spinnen, ik kon er eigenlijk niks anders doen, en dus zat ik onderuit in zijn zetel te lezen, met een koffietje erbij. En ik genoot, ik werd helemaal zen.

Tegen half vijf reden we opnieuw naar Merendree voor deel twee van de behandeling, het verbranden van de ongewenste cellen. En dat mag u gerust letterlijk nemen: ons pa houdt er een heuse brandwonde aan over en dat kan geen deugd doen.

Enfin, kwart over zes was ik weer thuis en kon ik wat schoolwerk doen. Maar ondanks het gerij was ik eigenlijk wel helemaal ontspannen.

Dik in orde!