Deze morgen, toen Kobe zich aan het klaarmaken was voor de groepstocht, zei hij langs zijn neus weg: “Zeg mama, jouw gewone haarkleur begint er wel heel erg door te komen hoor!” Duidelijker kon zijn tip niet zijn, dus ging ik straks mijn haar kleuren.
Kobe werd netjes opgehaald door een andere ouder om naar het station gebracht te worden voor de groepstocht van de scouts – kwart voor acht, op een zondag! – en Wolf was totaal onverwacht bij een vriendje blijven slapen, en ging met hem naar het station. Rustige ochtend dus, en ik ging vol goeie moed mijn haar kleuren. Juist. Want blijkbaar had ik in mijn hoofd dat er nog een busje kleuring in de kast stond, en vond die kleuring van niet. Hmpf. Op een zondag.
Samen met een vrolijke Merel reed ik naar de Carrefour aan de Grote Baan in Mariakerke, naar een lokaal supermarktje, naar de Delhaize Express in Mariakerke, naar de Carrefour in Mariakerke die dicht bleek te zijn, en uiteindelijk naar de Brugse Poort, om daar in de Carrefour een aanvaardbaar kleur te vinden. Ja moat! Blijkbaar is mijn favoriet kleur niet meer te krijgen 🙁
Van Bart kreeg ik fantastisch lekker eten, en toen waren alweer toetsen. En koffie, en taart, en toetsen. En moest ik op de valreep Wolfs gordijnbakken nog schilderen, vond ik, want ik had me voorgenomen dat in de paasvakantie te doen. Halverwege kleedde ik me snel om om de jongens te halen, en schilderde ik verder, dat wel.
De tekeningen erop zullen voor later zijn, nu zijn ze tenminste al gewoon wit. En intussen genoot ik van mijn muziek via Wolfs iPhone, maar kreeg ik wel de bizarste combinaties: Cowboy Junkies, Brel, Pixies, Mozart, R.E.M., Asha Bhosle, Metallica…
En toen? Toen kleurde ik mijn haar, en waren er toetsen. Tsja…
