Geplaatst op

Project kast en bureau

Behalve het herschilderen van Merels bureau had ik nog niet bepaald veel uitgespookt hier in huis. Geen idee vanwaar de plotse lust tot opruimen me bekroop, maar die was er plots wel, en ik ging er zeker niet tegenin gaan.

Mijn grote – echt wel grote – bureaukast was me al langer een doorn in het oog. Enfin, dat gecombineerd met mijn bureau dat maar niet opgeruimd raakte omdat de helft ervan in de overvolle rommelkast moest. En die kast kon ik maar beginnen opruimen als ik voldoende tijd had en de rug dus meewilde. Een geval van yak shaving dus.

Soit, de beginsituatie van de kast was als volgt:

Oude cursussen, oude facturen, oude documenten, doosjes allerhande en dingen die er dus zonder meer zijn ingepoeft wegens geen zin en tijd om op te ruimen.

Ik ben rechtsboven begonnen, heb systematisch boord per boord leeggemaakt en van elk item bepaald waar het naartoe moest én dat ook uitgevoerd. En ja, dat was niet op één dag, dat heb ik in stagekes gedaan, ook al omdat de rug dat niet fijn vindt. Ik heb er twee grote dozen papier uitgehaald, een grote vuilzak afval, een hele zak PMD.

En toen was de hele kast in orde. Tot mijn eigen grote verbazing.

Op dat moment was mijn bureau nog een slagveld met enkele grote stapels papier en rommel. Ik heb er geen foto van genomen, maar denk dit:

Verder dan het onderstaande ben ik qua opruimen in de voorbije twintig jaar ook nooit geraakt:

En toen was er nu plots dit:

Jawel.

Ik kan er zelf ook nog niet passeren zonder de nodige verwondering en trots.

En mijn kuisvrouw is luidop in de lach geschoten toen ze het zag, puur uit ongeloof. Ze geeft het een week…

Geplaatst op

Projectje

Merel was bij mij gekomen dat ze een nieuw bureau wilde. Ze had haar vorige bureautje gekregen in 2017, wit met felroze handvatten, toen helemaal haar droom.

Intussen is er behoorlijk wat veranderd in haar kamer: vrijwel geen roze meer, het lichtgroen vervangen door een vrij donker turquoise, de meeste knuffels weg… Geen meisjeskamer meer, maar een puberkamer.

En dat bureau, dat viel intussen wat uit de toon en vooral: het bovenblad was behoorlijk beschadigd intussen. Maar ze wilde eigenlijk ongeveer hetzelfde bureau qua grootte en met dat kastje en die schuiven… Ik stelde voor dat we dan gewoon het bovenblad zouden lakken in haar turquoise, met nieuwe handvaten en dergelijke. Ze was wat sceptisch, maar bon, het was het proberen waard. Voor de goedkoop moesten we het niet doen, zo bleek: verf, en dan zeker lakverf, is pokkeduur.

Bon, we haalden het een iet of wat uit elkaar, maakten plaats vrij rondom, en gingen voor een primerlaag.

En toen kwam de kleurlaag, en het randje van haar boekenrek, en was de scepsis verdwenen.

En toen was het klaar en was ze megacontent. Het ziet er ook echt wel goed uit, alle beschadigingen zijn weggeschilderd en het past nu volledig bij haar kamer. Projectje geslaagd.

Geplaatst op

Examenopruim

Bart moet er elke keer weer mee lachen: de examens beginnen, ik moet beginnen verbeteren, en uiteraard moet ik net dan beginnen opruimen. Maar iets in mijn hoofd vindt dat ik enkel maar kan verbeteren aan een opgeruimd bureau. Duh, hoor ik u denken, aan dat bureau kan je niet eens zitten. Euh, ik zou perfect aan de livingtafel kunnen zitten?

Niet dus. En dus pakte ik onderstaande rommel aan…

… en had iets later het volgende. Daar kan ik dan tenminste mijn examens laten liggen zonder dat ze in de weg liggen. En het ziet er eindelijk ook weer deftig uit.

En nu die verbeteringen. Ugh.

Geplaatst op

Opruimfee

Merel kon de gigantische chaos op mijn bureau niet langer aanzien, en begon met goeie moed op te ruimen. Veel dingen kon ze wel al wegdoen: al mijn oorringen en kettingen op hun plaats, alle muntjes in een bak, alle kaarten op een stapeltje, dat soort dingen. En voor de rest schakelde ze ook mij in, redelijk streng ook: “Mama, nu doe jij je papieren, en ik zal je er wel bij helpen. Je zegt maar in welke kast alles moet.”

Euh… Vooruit dan maar, zeker? Maar het resultaat is echt wel schitterend:

Die dochter van me: ik denk dat ik ze ga houden.

Geplaatst op

Game room

Het is al lang dat ik denk dat we iets moeten doen met mijn gigantische slaapkamer boven. Oorspronkelijk was die ingericht als kantoor voor Barts beginnende bedrijf – ja, dat is echt bij ons op zolder gestart, ja.

Intussen is dat bedrijf gigantisch gegroeid en ettelijke keren verhuisd, en is de ruimte boven door ons ingepikt als reusachtige slaapkamer. Aan de ene kant stond ons bed, een aantal ingemaakte boekenkasten en gewone kasten, een boekenkast met zo’n 1000 strips en een oude tv.

In het midden staat er een vierkante pilaar die eigenlijk de schouw van de kachel is, en is er ook nog de  trap die uitkomt. Aan het ronde venster is er een verhoog waar Merel een heus restaurantje heeft ingericht. In 2016. ’t Is niet alsof ze er nog veel speelt, maar bon.

En de andere kant, tsja, daar deden we eigenlijk niks mee. Er staat een grote kleerkast van zowel Bart als mij, een tweezit die dienst doet als stortplaats voor larpkleren, een eenzit, een salontafeltje vol gerief dat naar de zolder moet, mijn oude stereo van 35 jaar oud maar mét platenspeler, en een keukenblokje met een pompsteen met koud water en een ijskastje dat prima werkt maar vooralsnog niet aan ligt. Langs de trapleuning is er nog een boekenkastje, en daarbovenop ligt het altijd vol met rommel en kleren die van beneden komen en in de kast moeten.

Ik stelde voor aan de jongens om er een game room van te maken. Op voorwaarde dat eerst de larpkamer werd uitgemest, want anders konden we het larpgerief dat in de kamer gesmeten was, niet opruimen.

Aldus geschiedde.

De larpkamer werd bijzonder grondig aangepakt, al het zoldergerief werd op zolder gelegd, de kleerkasten werden verschoven, alles werd schoongemaakt, opgeruimd en gestofzuigd, twee bureautafels die in de larpkamer stonden omdat ze ooit als laboratorium dienst deden, werden eruit gesleept, net zoals de bureaustoelen, een tapijt van Nelly werd netjes op de grond gelegd, de ijskast opgestart en opgevuld, extra schermen en toetsenborden aangesleept, en de game room was een feit! Ze kunnen er ongestoord zitten gamen met het geluid aan, er is ruimte voor drie computers en een extra scherm om vanuit de zetel op de Switch of de Playstation te spelen, en ze storen er vooral niemand. Oh, en er is een zware verwarming/airco voorzien, nog uit de kantoortijd.

Een hele verbetering, als je het mij vraagt, en vooral ook een goed begin van de quarantantie.

 

Geplaatst op

Fit lux!

De verlichting in mijn bureau is al langer een probleem. Toen we hier kwamen wonen, heb ik er een typisch jaren negentig ding in geïnstalleerd: twee kabels met daartussen 5 UFO-achtige dinges. Leuk, maar blijkbaar niet zo heel robuust, en al heel lang met een slecht contact dat ik maar niet weg kreeg. Af en toe deed ik een poging om het te repareren, maar lang ging dat nooit mee, sinds ik ze in 2012 had moeten afbreken en weer ophangen. Intussen is trouwens de plant ook al lang verdwenen. Ik ga toch weer eens een poging doen, denk ik, ik vond dat veel te amusant, mijn jungle.

Nu wilde ik dus al zeker twee jaar een nieuwe verlichting, maar dat is niet zo evident in een veranda, met een elektriciteitspunt in de zijmuur. Ik dacht even na, had een lumineus idee – pun intended – en ging dat uitvoeren. Ik ben wel niet zo heel technisch, maar dit ging me wellicht wel lukken, eventueel met een beetje hulp. Tot mijn rug het begaf, en ik dan maar mijn kozijn aansprak die elektrieker is.

Maandag stond hij hier, maten we alles op, gingen materiaal halen in de Brico, en bracht hij alles in orde. Enfin, bijna alles: we hadden een socketje te kort, er waren er geen meer binnen. Dat ontbrekende stuk ben ik dan maar vandaag gaan halen, heb dat aangesloten, lamp ingevezen, en voila, licht in mijn bureau! Eindelijk! Ge hebt er geen idee van hoe content ik daarmee ben! Dit is zeker niet de goedkoopste oplossing – 150 euro materiaal +dan nog de uren van de elektricien – maar wel volledig mijn goesting, en zowat de enige oplossing met licht in gans mijn bureau.

Lux et lumen!