Omdat mijn rug lastig blijft doen, rij ik al behoorlijke tijd rond met mijn boodschappentrolley ofte bommakarretje. Ik had eentje in zwart en rood, een zeer goedkoop geval uit een Turkse winkel, en dat was echt uit elkaar aan het vallen, het rood was er gewoon verstorven en al mijn gerief zat onder de rode tiekskes.
Ik vond, aangezien ik het nu elke dag gebruik op school zodat ik geen boekentas hoef te dragen, dat ik een chiquer geval verdiend had, en dan uiteraard eentje in het paars.
Het duurde eventjes voor het toekwam, maar kijk, ik heb een knalpaars bommakarretje!
Het rijdt vlot, het is stevig én iedereen weet meteen dat het van mij is, zowel leerlingen als collega’s.
En mijn rug is er dankbaar om, en dat is het voornaamste.
