Roze rokjes

Toen ik de pedaal van de naaimachine van ons ma liet repareren, heb ik meteen ook mijn 50 jaar oude Bernina binnengestoken, ook voor nazicht van zowel de kapotte pedaal als de machine zelf. Ik kon een nieuwe pedaal online bestellen voor zo’n 200 euro en dan nog niet eens zeker zijn dat het goed ging zijn. Maar deze enthousiaste kerel heeft dus de condensator van de pedaal vervangen, de hele machine nagekeken, de condensatoren daar vervangen en het hele ding gesmeerd en gekuist. Resultaat: het loopt als een vliemke! En ik gebruik om eerlijk te zijn toch liever de Bernina dan de Singer van mijn ma: de motor is veel krachtiger en ze is simpeler om te bedraden en zo.
Intussen is dus wel de machine van ons ma binnen voor onderhoud wegens een slecht contact aan de spoelopwinder. En zo blijven we bezig, dus.

Maar bon, ik had dus al eerder een roze mondmaskertje gemaakt voor Merel en die was ronduit zot van de stof. Het is iets dat ik letterlijk op zolder had liggen, geen idee eigenlijk waar die nog vandaag komt.

Ik heb dan online om een patroon voor een zwierig rokje met rekker gevraagd – dat was wat Merel zelf wilde – en Patricia stuurde me de link voor de @skirtalert van Bel Étoile. Ik ging nog op zoek naar een rekkerband van 2 cm, vond die simpelweg in de Delhaize, en ging aan het werk. Ik had dan ook de alleraardigste naaiassistente die patronen voor de zakken knipte, speldjes aangaf, dingen uitmat en gewoon voor een opgewekte sfeer zorgde.

Drie kwartier of zo later had ik een bijzonder vrolijke dochter in een roze rokje. Het is wel niet zo zwierig geworden als bedoeld omdat ik niet voldoende stof had, maar bon, ik vind het wel mooi, en vooral: Merel vindt het mooi.

En meer moet dat niet zijn.

Naaimachineperikelen

Omdat er op school geen budget is voor.. goh, eigenlijk niks, maar ik mijn beamer niet kan gebruiken zodra de zon schijnt, ben ik nu zelf donkere gordijnen beginnen maken. 8 euro per tafellaken uit de Action, zelf gordijnlint erop stikken, en huppakee, de leerlingen kunnen weer zien wat ik projecteer.

Alleen heeft de pedaal van mijn naaimachine het opgegeven. Allez ja, net in overdrive gegaan: ze blijft contact maken, dus zodra ik de stekker insteek, begint de machine als zot te naaien, wat nu niet bepaald praktisch is. Voor die gordijnen lukte dat nog net omdat dat gewoon rechtdoor naaien is, maar voor preciezer werk lukt dat niet meer.

Nu ben ik dus op zoek naar een nieuwe pedaal voor een ouwe Bernina. Ja, ik kan die nieuw vinden, maar dan voor zo’n 85 euro. Ugh. Of ik ga nu op zoek naar een deftige tweedehands, of ik zoek een andere pedaal en versteek de stekkers. Mja. Of ik zoek een andere machine, maar ik ben dit trouwe beestje nu zo hard gewoon dat ik ze liefst zou houden.

Dus, als iemand een kapotte machine heeft met een goeie pedaal: laat maar weten!

 

Merels eerste zelfgemaakte jurkje

Het is bijna middernacht als ik dit post, maar ik ben een tevreden mens: Merels jurkje is af, en best goed gelukt. Er zitten hier en daar nog kleine foutjes in, maar da’s dan voor de volgende keer.

Het was de allereerste keer dat ik iets wilde maken ‘voor echt’. Ik heb al altijd broeken ingelegd, ritsen gerepareerd, losgekomen naden hersteld, en vooral ook verkleedkleren gemaakt. Maar deze keer wilde ik het, naar aanleiding van Van Katoen, toch eens écht proberen.

Het werd – hoe kan het bijna anders voor een beginner – een jurkje van Mme Zsazsa, met haar schitterende uitleg, handleiding en tekeningetjes. Ze zei dat je een goed uur moest rekenen, maar ik heb er toch drie over gedaan. Proberen uitvissen hoe de tekening in elkaar zat, wat ik vooral met dat beleg moest aanvangen, dat soort dingen.

naaien1

Maar hey, ik heb ontdekt dat mijn bijzonder oude Bernina ook een ritsvoetje heeft, en ik heb zelfs helemaal uitgevist hoe ik dat moest gebruiken.

naaien2

En ja, ik ben best wel trots op het resultaat, toch wel. Hier zie je het origineel, ik heb nummer twee gekozen.

Zsazsajurkje

Morgen eens zien of het niet nog veel te groot is voor mijn meisje. Ze mag het dragen voor het feest.