Bizarre aronskelken

Een tijd geleden had ik een hele hoop aronskelken uit de tuin in een grote vaas gezet.

Vandaag zag ik dat er eentje plots helemaal beneden zat, vreemd genoeg. Ik had die toch allemaal ongeveer gelijk afgeknipt?

En toen viste ik de bloem er even uit…

en bleek die helemaal opgekruld. Grappig!

Eigen kweek

Ik heb ooit, in het begin toen we hier woonden, een klont aronskelken uitgegraven in de tuin van ons ma en hier achteraan in mijn kleine tuintje geplant. Nu komt daar dus elk jaar een stevige struik op, maar zodra het ook maar een beetje deftig vriest, verdwijnt de hele struik, om dan netjes in de lente opnieuw op te schieten.

Deze winter heeft het nauwelijks gevroren, zodat ook de aronskelken niet waren verdwenen. En aangezien die struik dan geen energie hoeft te steken in het aanmaken van bladeren, gaat hij meteen over naar de bloemen. Van mij niet gelaten, ik heb al een aantal weken aronskelken in een vaas en ik kan voortdurend de uitgebloeide exemplaren vervangen door nieuwe. Netjes, toch?

Dag ma!

Dag ma!

Ik dacht, ’t is moederkesdag, ik bel nog ne keer tiens.

Ik ben net de hele middag met Véronique gaan cachen, en het was zalig. Zo spijtig dat ge niet mee kondt, zelfs met die afstand tussen was het echt aangenaam. Ge zoudt het wijs gevonden hebben, ook al heeft het de hele tijd gedruppeld en af en toe geregend. Maar we hebben prachtige landschappen gezien en een massa bunkers.

Aan de andere kant, he ma, ben ik blij dat ge er niet meer zijt momenteel. Ge zoudt zot geworden zijn van gans die corona en dat binnenblijven. Dat is niks voor u, geloof mij. Maar ons pa doet het schitterend: hij blijft binnen, maakt geen contact en is wreed voorzichtig. Ik mis hem wel op zondag, het is raar zonder hem.

En hier gaat alles eigenlijk ook goed, weet ge. We hebben vooral chance met ons groot huis, waar alle kinderen hun eigen kamer hebben, Bart een apart bureau en er zelfs nog een game room is. Daar zoudt ge uw hoofd over schudden en ne keer lachen. En het de max vinden, dat ook. De kinders gaan dit schooljaar niet meer naar school mogen. Ze maken taken en ze klagen er niet over, maar het is toch niet hetzelfde. Ik ga vanaf volgende week twee uur mogen lesgeven in mijn zesdes. Echt lesgeven, ja, voor de klas en met een face shield aan en al. De rest blijft dan gewoon online met camera. Ja, ’t is soms lastig, maar we hebben echt geen klagen. Ik mis het wel dat ik niet vaker met u kan bellen, maar bon, daar valt niet veel aan te veranderen he ma.

Ha, en de muguetjes zijn uitgebloeid, ik kan er u gene komen brengen, maar als ge wat aronskelken wilt, moet ge het maar zeggen: ik heb zo ene gigantische struik die blijft bloeien.

Mag ik dan wat tsjoezemienen komen halen? Da riekt zo goed, ge zegt dat zelf ook altijd.

Allez ma, ‘k ga toeleggen he. Maakt er nog een fijne moederkesdag van, en geniet een beetje. Ik mis u, ma.

Salu he, ik bel u nog wel! Yoooooo!

Eigen kweek

Ik weet niet wat het dit jaar is, maar mijn aardbeien kunnen blijkbaar hun geluk niet op!!!

Het is maar een klein lapje grond, maar ik heb er nu al zo’n kilo of drie van gehaald, en ze beginnen nog maar goed! Eerst de oogst van vorige week, dan die van gisteren. Geen idee waar dat gaat eindigen, wellicht in de confituur ^^

Naast de aardbeien – enfin, intussen eigenlijk tùssen de aardbeien want die zijn aan het woekeren – staat er ook al sinds jaar en dag een aronskelk. Vorig jaar heeft die niet veel gedaan, dit jaar is die ook enorm in gang geschoten, waardoor ik een mooi boeketje binnen heb kunnen zetten en de plant zelf ook nog bloemen over had.

Moesten nu nog de kruiden die daar staan meewillen, dan ben ik er. Iemand toevallig munt of citroenmelisse op overschot?