Meubels verzamelen…
Vandaag kon ik eindelijk nog eens een paar meubels ophalen links en rechts voor het appartement. Kobe zat wel in de scouts, maar Wolf was beschikbaar en Gwens busje ook.
Tegen 14.00 uur stonden we in Drongen om er een bureautje op te halen, en toen ik tegen Wolf opmerkte dat dat perfect ging zijn voor Kobes kamer op het appartement, keek de dame die het weggaf vreemd op.
“Kobe? Kobe van Korneel?”
“Euh? Korneel van de scouts van Wondelgem, bedoel je?”
Het bleken, zonder dat we het wisten, de ouders te zijn van Korneel die op het kot de tafel naar boven had helpen sleuren! De wereld is dus echt wel klein…
We gingen het bureautje afzetten op ’t kot en reden richting Ter Platen, want daar stond een prachtig set teakhouten tuinmeubels al enkele weken te wachten. De tafel en de stevige, grote stoelen zijn amper vier jaar oud, maar de dame in kwestie had het compleet gehad met het schoonmaken ervan, en had een nieuwe in metaal besteld. Ze stonden zelfs al buiten te wachten, de tafel gedemonteerd en alles al naar beneden gebracht vanop de derde verdieping. Van service gesproken!
Wolf is gelukkig bijzonder goed in het sleuren, zodat we alles boven konden zetten. Vorige week was ik ook al op de bots in Oostakker drie barkrukken gaan ophalen.
Ik zeg het u: als ge tijd hebt en kunt wachten, vindt ge gewoon alles op GIFT Gent! Dat is echt een goudmijn, het is vreemd wat mensen allemaal weggeven! Zeg nu zelf, die meubels zijn toch gewoon mooi?
Nu nog een kleerkast van maximaal 1.40 meter breed en een grote zetel, en dan zijn we er zowat. Oh, en mocht iemand een diepvries op overschot hebben: graag!
365 – 13 februari 2025 – beetje bij beetje inrichten
Een beetje verhuizen
De afgelopen week hadden beide jongens hun lesvrije week, maar Wolf was gaan skiën met het VTK op Alpe Huez en kon dus niet helpen. Kobe was wel thuis, maar die sliep vaak tot ’s middags en ik was aan het werk, zodat ik ook niet zomaar kon rondrijden. Kobe moest daarnaast ook de garage volledig opruimen en schoonmaken – onze katten bakenen er graag hun territorium af – voor de wafelbak van de scouts en daar zat dus ook wel serieus wat werk in.
Ik was wel een paar keer naar het appartement gereden, met kleinere spullen, maar heel veel was dat eigenlijk niet. We hadden natuurlijk wel al een dagje verhuisd, met name een paar kastjes, de pooltafel, de grote tafel, en dan die stoelen erbij.
Vandaag was Wolf nog eens de Multivan van Gwen gaan lenen om nog een resem spullen te verhuizen. Kobe kon niet helpen want die was al van ’s morgens vijf uur (!) wafels aan het bakken, maar Bart kon wel een handje toesteken.
Wolf heeft dus nog een heel mooi designrek verhuisd, zijn matras, een reeks keukenspullen en vooral ook de slaapbank van de Ikea: dat is dan voorlopig de zetel. Geloof me: dat ding zit echt niet goed, en volgens hem slaapt het ook echt niet goed, maar het is voorlopig beter dan niks. Zijn matras kan hij ginder gewoon op de grond leggen in afwachting van zijn nieuwe bed en matras – die kopen we wel nieuw, dat is te belangrijk – en die zetel doet voorlopig dienst als zetel, met een reeks kussens. Later wordt dat dan een logeerbed in de kleinste kamer, veronderstellen we, maar ze moeten er maar zelf hun plan mee trekken.
Resultaat: hun kot begint er echt bewoonbaar uit te zien. Ze hebben nu allebei een plek om te slapen – Kobe heeft zijn vroegere eenpersoonsbed van hier en de nieuwe matras die we gekocht hadden voor Wolfs kot in 2022-2023 – er is een tafel met zes stoelen, een zetel, een grote tv – die was inbegrepen in de nieuwe internetaansluiting – en al een eerste rekje om spullen op te zetten. Ze gaan de living versieren met elpees en met hun gitaren, en er staan al wat planten ook. Wolf is ook nog een heel knap bureau gaan ophalen bij een maat – zijn zus moest dat niet meer hebben – en heeft zelf nog een bureaustoel. Oh, en Sophie is een JBL Soundbar komen brengen vandaag: zalig om de gezichten van de jongens te zien!
Een grote zetel in de living zou eventueel komen van de pa van een andere maat, en dan is ook dat opgelost. De microgolf is in afwachting van herstelling, en ik zal wel eens een stel potten en pannen voor inductie ergens tegenkomen, eventueel in de Ikea of zo.
Wat we nu dus nog nodig hebben, is een bureau voor Kobe – al zit de kans erin dat ik dat via Sophie kan kopen – met bureaustoel, twee kleerkasten voor de jongens, extra stoelen voor de woonkamer, twee barkrukken voor het keukeneiland en dan nog een hoop opbergrekken voor de berging en de kelder.
Een houten tafel met zes stoelen hebben we ook al gereserveerd via GIFT maar die moeten we nog zien op te halen. Wolf en ik gaan ook nog eens tot in Zomergem rijden om een aantal praktische zaken, zoals borden, bestek, kommetjes, en dan eens de grote kleerkast in Roelands kamer opmeten, want voor zover ik weet, is die nog helemaal in orde.
Enfin, vanaf vanavond gaan ze er ook echt in wonen. Er is nog geen verduistering, ik ben vandaag met Kobe zijn ramen gaan afplakken met aluminiumfolie, maar ik had er niet genoeg meer. Soit, ook dat moeten we dan nog nakijken en meteen definitief en kwaliteitsvol installeren. Maar ze kunnen er dus wel degelijk al wonen.
Het appartement in de zon
Vandaag ben ik nog even langs het appartement gepasseerd om er de airco uit te gaan zetten: het was me de vorige keer al opgevallen dat er daar nogal iets aan het blazen was, en vandaag viel mijn frank dat de dame van Wyckaert, om het ons te demonstreren, met de afstandsbediening het op vollen bak had gezet. De luchtverversing heeft er dus een week vollen bak staan blazen…
Soit, ik heb meteen zelf een filmpje gemaakt – een beetje lang, ik weet het – maar voorzien van commentaar. Dus, voor wie het mocht interesseren: ons appartement in de zon, met volop lichtinval. Allez, op sommige plaatsen toch, ge zult wel zien wat ik bedoel.
Eerste verhuispoging
Maandag kregen we dus de sleutels, vandaag konden we een eerste lading spullen verhuizen. We hadden niet veel keuze: Wolf had deze morgen een examen gehad, Kobe heeft er eentje maandag, maar de garage moet leeg! Wolf heeft volgende week zijn laatste examen op woensdag en vertrekt vrijdag op skireis voor een week, maar de vrijdag zelf zit hij vast met iets van Ugent Racing. Kobe heeft de donderdag nog examen… En het laatste weekend van de lesvrije week is er grote wafelbak van de scouts, waarbij ze onze garage gebruiken als bakpost. Ergo: ik ging vandaag na het middageten met Wolf tot bij Gwen om hun Multivan te lenen. Erik had er al de zetels uitgehaald zodat er plaats was. Gelukkig had Kobe nog een andere scout kunnen optrommelen die al klaar was met de examens, of het was nooit gelukt. Bij deze: nog eens merci, Korneel!
Bij Gwen kregen we nog een grote witte Kallax, hier thuis werd zowel de pooltafel opgeladen als een matras, de nodige kastjes en nog wat losse dingen, en hup, richting appartement. De auto kon in de garage, maar met die Multivan riskeerde ik het me toch echt niet: de ingang is smalletjes en ik ken de afmetingen van die auto niet. Soit, we parkeerden voor de deur en de heren brachten zonder veel problemen alles naar boven.
Wolf en ik reden daarna naar de Groene Vallei om daar bij een vriendin een hele mooie maar loodzware tafel op te halen, die we voor een prijsje kunnen kopen hadden. Man, daar hebben de heren mee afgezien! Serieus, hoe zwaar kan dat zijn zeg! Maar het is echt wel mooi…
Soit, tegen vier uur reden we weer naar huis want Kobe moest echt wel studeren. Het plan was eigenlijk geweest om ook al het zetelbed te verhuizen, maar dat zal voor een andere keer zijn: mijn rug vond het ook welletjes.
Alleen… ik lag na het eten in de zetel door mijn Facebook te scrollen, en zag plots zes stoelen verschijnen op Gift Gent. En dan nog letterlijk om de hoek van het appartement. Ik stuurde de vraag of ze er nog waren, en jawel, hij had ze buiten gezet. Bon, ik mijn schoenen aan, Wolf zijn schoenen aan, wij de auto in, de smalle eenrichtingsstraat in, vier pinkers aangezet en de zes stoelen vrolijk in de koffer gejoinkt. En dan letterlijk het hoekje om gereden en ze boven gaan zetten. Nee, ze zijn niet meer nieuw, sommige zijn wat vergeeld en bij eentje is de zitting gebarsten, maar voor een studentenkot zijn ze wel nog perfect bruikbaar. En best nog mooi ook!
Da een chanceke!
Enfin, beetje bij beetje zal dat daar wel in orde komen. Ik ga het vooral aan hen laten nu, het is hun kot.
Oplevering
Vandaag was de grote dag: de oplevering van ons appartement! Wolf was ook mee om zeker te zijn dat we alle problemen en probleempjes zouden opgespoord hebben.
Er was sowieso nog wel een paar euvels: de vaatwas moet blijkbaar vervangen worden, de lichtsensoren in de gangen ook, en er is nog een probleempje met de sleutels, zodat we nog niet de definitieve sleutels in handen kregen. Verder zagen wij ook dat alle stopcontacten en lichtpunten een paar centimeter verkeerd uitgelijnd stonden, en dat is iets waar mijn OCD het echt lastig mee heeft. De lichten van de ene badkamerkast werken ook niet. Enfin, nog wel een paar van die dingen, maar over het algemeen is alles dus wel in orde.
We hebben dus de sleutels van het appartement en de berging, de badges voor de garage zijn voor een dezer dagen, en het is nu definitief van ons.
Het plan was dat Kobe met zijn vrienden ging schilderen in de lesvrije week, maar dat gaan we nu uitstellen tot de grote vakantie en het eventueel door een schilder laten doen: het kan dan nog wat langer uitdrogen, en er zijn toch nog wel wat oneffenheden en zo die moeten weggewerkt worden. Ik kan dat ook wel zelf, eventueel.
Maar het is dus wel prachtig, al zeg ik het zelf. Het gaat een groot verschil geven als het ooit geschilderd is, maar gewoon gemeubileerd maakt ook al veel uit.
Dit weekend moeten er sowieso wel wat dingen al verhuisd worden, want Kobe heeft de garage nodig voor de wafelbak van de scouts. En dan is het voor hen eerst nog examens afwerken, en dan kuisen en inrichten, beetje bij beetje.
Ik zie het wel zitten, ja, en zij zeker: gigantische luxebeestjes!
Werfbezoek
Vandaag mogen we eindelijk eens ons nieuwe appartement gaan bekijken: het is nog niet af, maar grotendeels wel. Ik keek er al letterlijk maanden naar uit, maar ik kan met moeite vijf meter strompelen, laat staan dat ik vier verdiepingen trappen op kan – de lift is nog niet opgeleverd.
De heren zijn dus alleen geweest, maar Bart heeft met mij gefacetimed en getoond wat er te zien was, en Wolf heeft een uitgebreid filmpje opgenomen.
Je ziet dus eerst de traphal waarlangs je binnenkomt, en dan de gang met eerst de grote slaapkamer, zonder balkon maar met plaats voor een dressing. Daarna komt de badkamer, met rechts nog voldoende plaats voor een infraroodcabine – een bad ga ik toch niet gebruiken wegens daar niet in en uit kunnen – en een ruime inloopdouche. Vervolgens is er eerst een zeer ruim toilet – ruimte voor een rolstoel dus – en dan de berging met links plaats voor wasmachine en droogkast.
En dan, ja, dan is er de woonkamer/keuken. Een ruime keuken met groot keukeneiland en veel kasten, en dan de gigantische living, met rechts een zalige glazen erker. De vloer is geen parket maar wel keramische steen met opdruk zodat het parket lijkt. De jongens gaan voldoende plaats hebben voor hun pooltafel, me dunkt.
In de tweede gang zijn er dan twee kleinere – de ene is écht wel klein – slaapkamers en de tweede badkamer met toilet en douche.
En dan, dan is er het terras, dat drie kanten omspant en vooral een groot stuk heeft aan de woonkamer.
Ik kijk er nu al zo hard naar uit om dat af te werken, en ik weet dat ik daar graag ga wonen. Maar eerst is het aan de jongens om er op kot te gaan. En hopelijk heb ik het nog lang niet nodig om uit dit huis weg te moeten.
Notaris
Dat appartement van ons, dat kost ons een arm en een been, dat heb ik al gezegd. We hebben het er helemaal voor over, het is een ideale investering: de komende 10 jaar een kot voor de kinderen en dan een woning voor twee oudjes…
Een groot deel konden we al zelf financieren, maar ook hier hebben we wel degelijk ook een lening voor genomen. Die van ons huis is gelukkig net afbetaald, daar hebben we ook wel rekening mee gehouden natuurlijk. Vandaag reden Bart en ik dus richting de notaris om ook officieel de lening te laten vastleggen.
Alleen bleek er een misverstand te zijn qua uur: we bleken een half uur te vroeg te zijn, en de wachtzaal is wel oké maar nu ook weer niet zó gezellig. Maar lo and behold, Véronique woont daar letterlijk vijf huizen verder, en jawel, ze was gewoon thuis! We zijn daar op den bots binnengevallen, ik heb Bart het prachtige art-décohuis getoond en we hebben er thee gedronken en een fijne babbel gehad.
En daarna kwam dus de akte, die nu ook helemaal in orde is.
Nu nog de laatste maanden, en hopelijk kunnen we tijdens de kerstvakantie – Merel en ik – en de lesvrije week – Wolf en Kobe – het appartement helemaal in orde brengen voor het tweede semester. Dan hoeven de jongens niet meer zo ver te fietsen én kijken mama en papa niet meer op hun vingers…
Een kijkje in het Lievepark
Het Lievepark, dat is waar wij ons nieuw appartement zullen hebben. Enfin, het staat er natuurlijk al, maar we kunnen het nog niet bekijken omdat de trap en de lift nog niet opgeleverd zijn en dus niet toegankelijk. De vloer ligt er nochtans al in, de muren zijn geplakt, ze zijn bezig met de keuken en de badkamer, blijkbaar.
Vandaag waren we wel uitgenodigd door Wyckaert om de omgeving en een van de appartementen al te bekijken, zodat we al een idee hebben van wat het zal zijn.
De drie blokken staan er en worden afgewerkt, aan de tuin zijn ze volop bezig, en ze zitten nog steeds op schema: het zou moeten opgeleverd worden tegen het einde van het jaar.
We keken rond en zagen in het appartement de vloeren die ook in het onze in de kamers zullen liggen, de afwerking van de balkons, de balustrades, het badkamerkastje dat ook in het onze zal staan maar dan in het zwart, enzovoort.
Heel veel konden we dus nog niet zien, en dus gingen we maar voor een wandeling in het kasteelpark naast de site. Daar ligt namelijk de art-deco villa Voortman die blijkbaar tot het Sint-Lucas ziekenhuis behoort. Die was vandaag ook open voor bezichtiging, en wat een villa! De tuin mag er ook zijn: een oude kasteeltuin met vijver en bankjes, beheerd door Stad Gent als een park. Binnenin is er de prachtige trap, de goederenlift, de parketvloeren…
Achter de blokken, als je via de crèche en zo loopt, kom je overigens via een zijpoortje binnen in de Tuin van Kina, rechtstreeks.
De locatie is top, nu het appartement zelf nog. Ik ben razend nieuwsgierig om het te zien, maar we moeten nog even wachten…