Luie dagen

Dat het zo van die heerlijk luie dagen zijn, en wie geeft ons ongelijk?

Donderdag waren we te gast bij Gwen en Erik, zomaar: we wilden onze kinderen nog eens samen laten spelen, en dat deden ze, terwijl Gwen en ik heerlijk kletsten, en genoten van de zon. Ze sprongen op de trampoline, er werd een vuurtje gestookt, de meisjes stempelden, en er werd fruit met versgebakken taart gegeten.

Gwen01

Gwen02

Gwen03

Gwen04

Gwen05

En vandaag, vandaag ben ik met Wolf op zijn nieuwe fiets, en Kobe op de aanhangfiets (Merel was thuis bij papa, aan het slapen) naar een verjaardagsfeestje gereden, 3,5 kilometer verder. Heerlijk rustig, en door de warmte. En daarna was ook Wolf rustig op zijn eentje bezig, zodat ik ook even kon genieten, zomaar, buiten in de schaduw, in de hangmat. Zalig gewoon.

Maar het was wel warm.

warm

Luie dagen, voorwaar.

Wolfs verjaardagsfeestje

Wolf is weliswaar in februari al negen geworden, maar toen was ik doodziek van de griep, en moesten we het feestje noodgedwongen afblazen. Sindsdien is het er niet meer van gekomen, en eigenlijk was het bij Marthe ook zo’n beetje. En dus besloten Delphine en ik om het feestje dan maar samen te doen, aangezien zij de beste vrienden zijn, en zowat dezelfde vriendenkring hebben ook.

Het werd een zwembadfeestje in Zomergem: een klein kinderbadje, maar ook een heel fijn groot zwembad waar ze in het eerste deel makkelijk kunnen staan. Er is een feestjesformule: eerst ga je zwemmen (en is de jarige gratis), daarna kan je in de cafetaria voor 4,80 euro per persoon twee pannenkoeken krijgen met een drankje erbij. Wij hadden zelfs het aparte zaaltje, zeer aangenaam. We hadden ons ingedekt tegen slecht weer met gezelschapsspelletjes, maar het toffe is, dat er naast het sportcomplex een speelplein ligt, en in dat zalige weer hebben ze dus alle vijftien samen ook buitengespeeld.

Ik denk, dat het een fijn feestje was. Nee, eigenlijk weet ik dat wel zeker.

Van capes en schilden

Het leven gaat voort, en dus kwamen er vandaag drie vrolijke larpers in mijn tuin dingen maken. Els, een van mijn mede-amazones, kwam een schild maken voor haar dochter Arwen, die nu ook voor de eerste keer mee mag, en haar man kwam assisteren. Ondertussen maakte ik voor Arwen een dikke warme cape met bontkraag, eentje net zoals de mijne, maar dan in donkergrijs in plaats van lichtgrijs. Ze speelt namelijk mijn nichtje, vandaar.

Er werd stevig doorgewerkt, maar het was behoorlijk amusant ook. En de kinderen, die zagen dat extra gezelschap wel zitten, ja.

els01

Els02

els03

els04

els05

els06

els07

Nieuwe fiets

Blijkbaar – zo’n blog is eigenlijk gewoon een archief – is het vandaag dag op dag drie jaar geleden dat Wolf een nieuwe fiets kreeg. Toen was hij zes, intussen is hij negen, en die grote fiets van toen toch wel ontgroeid. Omdat ook zijn broertje dringend een grotere fiets moest hebben om eindelijk te kunnen leren fietsen, kreeg Wolf dus ook een groter model. Een volwassen fiets is nog te hoog gegrepen, het is toch nog een tussenmodel van 24″ geworden.

We zijn opnieuw naar Eriks Fiets gegaan hier in Mariakerke, en hadden geluk, want het was zijn laatste werkdag. Hoewel het druk was, werden we hartelijk en toch zakelijk ontvangen. Terwijl de rem van de vorige fiets in orde werd gezet, keken we in de kelder rond naar een nieuwe versie. Een volwassen fiets bleek inderdaad echt nog te groot, zo’n 24 inch was perfect. Nieuw kostte die 315 euro, maar, zo wist de fietsendame ons te melden, ze hadden ook nog een hele mooie tweedehandse staan, die ook van hen kwam, en waar niks aan was. De helderblauwe fiets had inderdaad enkel een paar schrammen op de dwarsbuis en een klein plekje roest waar ooit een kilometeriekske had gezeten, maar zag er verder perfect uit. Hij werd grondig nagekeken, ingevet, opgepompt, afgesteld, en kreeg een nieuwe fietsbel, en dat was dat. Voor negentig euro, trouwens.

En als Wolf hem nu achteloos in de berm gooit, ga ik er ook niet van wakker liggen. Bon, bij deze dus de obligate foto’s van een trotse Wolf op zijn nieuwe fiets.

fiets1

fiets2

fiets3