Uitersten

Het was weer zo één van die dagen van uitersten.

Stevig doorgedaan (eigenlijk zonder stress) deze morgen om de jongens op tijd af te zetten en zelf op tijd op school te zijn om examens af te nemen.

Dan toezicht. Geloof me: er zijn weinig dingen zó saai als examentoezicht in een grote zaal. Tachtig leerlingen die zich focussen op hun papieren, en jij die daartussen moet rondlopen, zo stil mogelijk zijn, en vooral goed kijken of ze geen verboden dingen uitspoken. Dat eerste uur, dat valt nog mee. Maar daarna begint het aftellen. En af en toe koffie halen, want in zo’n grote zaal sta je natuurlijk niet alleen. Zen…

En dan plots weer de rush om de jongens op tijd van school af te halen. Ha ja, want anders zitten ze hongerig te wezen in de opvang. Ik vond het trouwens te laat om te koken, dus zijn we McDonalds gaan halen. Een slaatje zag ik niet zitten, maar een wrap zal hopelijk toch nog beter zijn dan een echte burger. Soit.

En dan een rustige namiddag, met puntenschema’s voorbereiden, examens sorteren en dat soort onzin. En winkels: Delhaize, bakker, bibliotheek, Aveve… Wolf, die initieel niet graag las, leest nu vlot zijn vijf boekjes per week uit. ’s Avonds, in zijn bed, dat wel. Maar eerlijk gezegd vind ik dat niet erg: zolang hij leest, ben ik content.

En dan is er weer de avondspits, waarin ze alledrie tegelijk aandacht en eten willen, en dan ook nog tegelijk in bed moeten.

En daarna? Rust. En Diablo :-p

Tot zover het lesjaar

Yup, ik heb daarnet de laatste les van dit jaar gegeven. Een lesje filosofie, een mooie afsluiter dus.

Ik kan met de hand op het hart zeggen dat ik toch wel fijne leerlingen had dit jaar. Eigenlijk hadden al mijn klassen pit, en daar hou ik wel van. Elk op hun manier, want elke klas heeft zijn eigen sfeer.

Ik heb dit jaar ook vrij veel leerlingen aan de deur gezet, dat ook. Een van de taken van het onderwijs, en zeker binnen het GO!, is de leerlingen ook proberen opvoeden. Burgerzin, kritische geest, dat soort dingen. En dus ook beleefdheid. Want ik heb graag dat mijn leerlingen mondig zijn, ik kan een frank antwoord vaak wel appreciëren, en soms zelfs een ronduit ‘stète moile’.  Maar er zijn grenzen, namelijk die van de beleefdheid, en dat weten ze heel goed. En dus vloog er af en toe eentje buiten om wat hij net gezegd had.

Zelfs al zijn ze negentien, als ze durven zeggen bij een opmerking: “Ach mens, zaag niet en laat mij gerust”, dan mogen ze even buiten gaan staan.

En ik had er eentje (een gigantische flapuit met grenzen die veel verder liggen dan de sociaal aanvaarde normen) die na een bepaalde uitlating naar mij keek, en zelf opmerkte: “Dat was er over, zeker?” Waarop ik gewoon knikte. “Ik zal maar buiten gaan zeker?” Waarop ik nog maar eens bevestigend knikte. En hij dus gewoon buiten ging staan. Faut le faire :-p

Maar ja, ik had dus echt wel fijne klassen dit jaar. En mijn zesdekes, ik ga ze missen. Het is de laatste lichting die ik zes jaar lang gehad heb (ik ben doorgeschoven van 1 en 3 naar 4-5-6), en ik heb ze dus zien opgroeien.

Alleen nu nog die examens doorspartelen. Zowel zij als ik :-p

Nieuwe huisgenoot

Daarnet zijn we hem gaan afhalen, onze nieuwe aanwinst. Hij is klein, grijs en pluizig, kan keihard miauwen, valt zonder meer in slaap op mijn boezem (ja, zo klein is hij nog) en is mega schattig. Oh ja, en hij luistert naar de naam Gandalf. Gandalf de Grijze. (Voor mijn ma: dat is een personage uit Lord of the Rings van Tolkien)

We zijn er allemaal gewoon zot van.

Zeg nu zelf.

Gandalf1

Gandalf2

Gandalf3

Gandalf4

Poort 34

Moe, zere voeten, stinkend en vuil, maar alle muizenissen en examenstress zijn uit mijn hoofd gewaaid. Het doet deugd, zo een weekendje in een bos rondlopen en nergens meer aan hoeven te denken, tenzij dan hoe je die eenhoorn kan verenigen met haar geliefde dichter, hoe je een gemene reuzenkikker dood krijgt en zijn hart eruit snijdt, of hoe je een aanval van die fascistische expansieve dwergen kan afslaan.

Er waren schitterende bedden, dat deed ook veel: ik heb er geslapen als een blok. En het eten was lekker, zij het een beetje weinig.

Kortom, een larp weekend zoals het hoort, en een van toch wel betere Poorten van de laatste jaren. Ik vond het héérlijk!

Plat

Omdat het zo goed als de laatste is voor mijn personage (zie de post van gisteren) ben ik er vol voor aan het gaan. Ik heb nog nooit zoveel gevochten met dit personage als vandaag. Ik heb ook nog nooit zoveel blauwe plekken gehad als vandaag, denk ik, en dat komt dan nog niet eens door de tegenstanders, maar wel door mijn eigen mannen :-p

Ik was onder een betovering beginnen slaan op hen, en toen hebben ze me getackled en zijn ze boven op mij komen zitten, jawel. Dat is nu eenmaal de efficiëntste manier om iemand te stoppen. Ik weet niet hoe vaak ik dat al bij hen heb moeten doen, maar zelf was ik het nog niet echt tegengekomen. Aan de foto te zien, vonden ze het ook niet zo heel erg jammer :-p

Poort1

(foto Paul Sluyts)