Café Parti

Geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt.

Afgaande op de vele commentaren die we bij onze vorige bezoeken aan Café Parti kregen, was het stilaan tijd om nog eens terug te gaan. Temeer omdat ik er al verschillende keren ben geweest, en het me eigenlijk nooit tegengevallen is.

Een paar vrijdagen geleden was het stralend weer, en had een vriendin voor ons ‘s middags gereserveerd. Ze had een tafeltje op het terras gevraagd, en prompt het antwoord gekregen dat er enkel tafels buiten waren: het terras is zodanig groot dat de keuken én zaal én terras tegelijk niet aankan.

Café Parti[+]

Dat terras is dan ook de moeite waard: verrassend groot en geluidsarm, met bomen en struiken rondom. De tafeltjes staan dicht op elkaar, en toch heb je niet het gevoel op elkaars lip te zitten.

We werden door een vriendelijke dame naar ons tafeltje gebracht, kregen meteen ook de uitgebreide menukaarten, en de uitleg over de lunch van de dag (€ 15,90). Dat bleek een slaatje te zijn met gerookte zalm te zijn, en als hoofdgerecht gebakken pladijs met basilicumaardappelen en tuinkers. Iets later kwam men onze bestelling opnemen, en quasi onmiddellijk daarop werden de drankjes gebracht, vergezeld door een mandje bruin brood en boter.
Ook het voorgerecht volgde snel: de bediening is duidelijk ingesteld op mensen met een uurtje lunchpauze: snel, efficiënt, en toch met de glimlach.

Intussen genoten we van het zachte briesje door de struiken, waren we blij dat de zon niet volop op ons tafeltje zat, maar moesten we het occasionele blaadje dat in de sla kwam gedwarreld, er wel bij nemen. Met plezier, overigens.

Café Parti[+]Café Parti[+]

Binnen de twintig minuten na aankomst stond ook het hoofdgerecht voor onze neus: een perfect gebakken visje, met een stevige kluit kruidenboter. Het zag er zó lekker uit, dat ik al meteen begonnen was vooraleer ik een foto had genomen. U moet het dan maar stellen met een half ontvelde vis met een hap eruit :-p

Ik heb nog even overwogen om een dessert te nemen, maar heb het toch maar bij een koffie verkeerd (€ 2,70)gehouden. Ook die kwam verrassend snel op tafel, vergezeld van een kommetje met verschillende soorten suiker, en een heerlijk koekje.

Afrekenen deden we aan de kassa: 41,40 euro voor ons twee, met een grote fles water (€ 6,90)en een koffie. Er zijn goedkopere lunchadressen in Gent, dat is waar. Maar er zijn er weinig die zo’n zalig terras hebben vlak bij het station, en waar je uiteindelijk ook zo lekker eet. Ik weet alvast waarom ik er blijf terugkomen.

Café Parti,
Koningin Maria Hendrikaplein 65, 9000 Gent
09/242 32 91
Van dinsdag t.e.m. vrijdag doorlopend open van 11u30 tot 23u.
De keuken is open van 12u tot 14u30 en van 18u tot 22u.
Op zondag open van 11u tot 15u voor een uitgebreide brunch en ‘s avonds enkel à la carte.
Op zaterdag open vanaf 18u.

Mountainbike

Daarstraks had ik zin om nog te gaan fietsen. Het was een prachtige avond, de kinderen lagen al in bed, en Bart was thuis, dus ik kon gerust het huis uit. Alleen… ik heb het moeilijk om zonder doel te gaan fietsen. Zomaar een toertje, meh. Je kan natuurlijk zeggen dat de beweging op zich een doel is, maar dat is toch niet hetzelfde. Ik fiets graag ergens naartoe, begrijp je?

Uiteindelijk, na lang aarzelen, ben ik toch de fiets opgegaan, omdat ik eigenlijk wel eens wilde weten hoe ver dat nieuwe park van de Lange Velden doorliep. Een ideaal doel, dus ik trok een vestje aan (het was intussen al na negenen), stak de telefoon op zak, en weg was ik. Doorheen de wijk was uiteraard geen enkel probleem. De hoofdweg van het park is aangestampt gras, ook dat was niet echt moeilijk, al dudderde het soms op de ribbels van de sporen van de tractor die het traject had ingezaaid.

Op het einde – en dat loopt echt wel een eindje door –  had ik de keuze: ofwel keerde ik terug via een woonwijk, ofwel aan de iets hoger gelegen overkant van het park, tussen het water en de hoge berm in. Ik koos voor dat laatste. Hmm. Foute keuze dus. Dat traject is namelijk níet aangestampt, en door de regen van de laatste dagen bestond het uit vrij mul nat zand, ook wel modder genoemd. Voeg er dan nog aan toe dat er blijkbaar toch een paar auto’s waren gepasseerd en er dus sporen van twintig centimeter diep waren, en je begint het wellicht al te snappen. Ik was te koppig om terug te gaan, en dacht dat ik halverwege wel ging kunnen oversteken, maar dat viel zo een beetje tegen. En op een bepaald moment heb ik een bocht genomen van 90°, maar dat zand wilde niet meewerken, en toen lag ik heeltegans elegant tegen de grond. Jawel. Gelukkig was het maar nat zand, het viel nog mee dus. Eerder een gekrenkt ego dan een gekrenkt lijf.

Soit, ik heb vijfentwintig minuten gedaan over ocharme vier kilometer, en ik was helemaal bezweet. Niet dat ik anders vlot dertig per uur rij, maar dit was toch wel er een beetje over. Het zegt wel wat over het terrein dus.

Volgende keer toch maar die woonwijk nemen om terug te keren. Of ergens een mountainbike lenen, medunkt.

366 – 18 juni

365-169

En toen had Kobe op school de badkamer van Aagje (uit Pluk van de Petteflet) gemaakt. Compleet met kastje met uitneembare handdoek, en WCtje van klei…

Aardbeientaart

aardbeientaart

Als ik voor de Weight Watchers ga, dan ga ik er volledig voor. En dan kook ik, en tel ik en schrijf ik en weeg ik, tot de kilo’s er eindelijk afgaan.

Maar op zondag mag er al eens taart zijn. En dus maakte ik aardbeientaart uit een klein kookboekje, ‘De 4 Seizoenen van Weight Watchers’. Dit stond op de eerste pagina, en het zag er zo lekker uit, dat ik het dus ook maar maakte. Je bent er een half uurtje mee zoet, vooral dan omdat je een halve kilo aardbeien moet fijn snijden. Het is gebaseerd op yoghurt en plattekaas, een echte kaastaart dus, acht stukken aan drie punten per stuk. En ik kan je verzekeren: je eet er geen twee van, zo groot zijn ze. Een echte aanrader.

Tongfilet in papillot

Dat ik fan ben van het kookboek ‘Gezond Gezin’ van Weight Watchers, dat had u wellicht al door. Ik ben trouwens niet de enige, want het staat blijkbaar nummer 1 op de verkoopslijst van Lannoo, en terecht.

tong

Vandaag heb ik het recept van pagina 290 klaargemaakt, tongfilet in papillot, met fijne prei en jonge worteltjes. Ik heb er dan maar meteen ook pasta bij geserveerd. Jammer dat de ingrediënten zo duur zijn, of ik maakte het vaker klaar. De jongens waren fan, in elk geval, al vonden ze dat de citroen nogal fel doorsmaakte. Ergens hadden ze wel gelijk: de volgende keer gaat er maar één schijfje citroen per papillot in. En de worteltjes, die ga ik onthouden: ongelofelijk lekker, en licht zoet. Heerlijk!

41

Het was al een tijdje geleden dat we elkaar gezien hadden. Gwen en ik, die samen aan ’t unief Klassieke hebben gestudeerd, we zijn nog steeds goeie vriendinnen, al zien we elkaar te weinig.

Toen we in zwangerschapsverlof waren, zagen we elkaar wekelijks, aangezien onze dochters amper tien dagen schelen. De laatste keer dat ik ginder was, was in november, en de foto’s van onze meisjes kan je hier bekijken.

Morgen is het haar verjaardag, en naar traditie spring ik dan even binnen om bloemen af te geven. Daarstraks heb ik dus de kinderen in de auto geladen, eenenveertig witte rozen meegenomen, en zijn we even langsgewaaid. Onze oudste kinderen waren snel verdwenen om samen te spelen. En onze meisjes, daar heb ik een paar foto’s van genomen. Gewoon om te zien hoe snel ze opgroeien.

Lena1

Lena4

Dat halve jaar tegenover de vorige foto’s maakt toch een enorm verschil!

Lena5

Kobe lag compleet onder de (mooie) sloef van Elly.

Lena6

Lena7

Lena8