Geplaatst op

Verdomd smerig beestje

Die griepvariant die momenteel aan het rondgaan is, is dus echt wel een smerig beestje.

Ik ben buiten strijd geweest van dinsdag 5 februari tot en met donderdag 14 februari, tien dagen dus. Pas op vrijdag heb ik mezelf gedwongen om nog iets te doen met de kinderen, maar het was verre van voorbij. Vandaag ben ik dan wel gaan werken, maar mijn hoestje was nog vrij enthousiast, en ik was verschrikkelijk moe, al na een paar uur.

Bart is geveld op donderdag 7 februari, en die heeft zelfs het ganse weekend nog liggen slapen, dat zegt genoeg. Want tegen dat Bart wil toegeven dat hij moet plooien, moet het al erg zijn, en om dan anderhalve week te slapen… Vandaag is hij ook wel naar zijn werk getrokken, maar tegen vijf uur was hij alweer thuis, om onmiddellijk in slaap te vallen in de zetel, en ook dat is veelzeggend. Bij hem is het dus nog erger.

Smerige beeste, die griep, ik zeg het u.

Geplaatst op

Cake

Zo van die groter wordende kinderen, da’s eigenlijk best handig.

Ik had me vandaag namelijk plots gerealiseerd dat Wolf jarig was geweest in de vakantie, en dat hij dus morgen misschien best wel een traktatie meenam naar school. Niet dat dat moet, natuurlijk, maar ze vinden dat allemaal wel bijzonder fijn, uiteraard.

Individuele traktaties, daar zijn ze op school min of meer van afgestapt. Vroeger heb ik het ook nog gedaan, maar eigenlijk kijken de kinderen toch niet om naar die zakjes snoep, en je hebt er alleen maar werk mee. Voor Kobe had ik afgelopen zomer ook alleen nog twee grote cakes gebakken en versierd, Wolf had vorig jaar nog individuele versierde cupcakes mee.

Bon, ik heb Wolf het bakboek van de Boerinnenbond voor zijn neus gelegd, alle ingrediënten gegeven, en hem min of meer laten doen. Uiteraard heb ik een oogje in het zeil gehouden en hier en daar geholpen, maar zelfs de eieren scheiden heeft hij zelf gedaan. Apetrots stonden er een tijdje later dus twee mooie cakes te wachten op versiering, en daar heeft ook Kobe mee geholpen.

En ik, ik heb intussen was opgevouwen en dat soort dingen. Volgende keer kan hij het quasi helemaal zelf, en als hij dan nog cake wil meenemen, zal hij toch zelf het initiatief moeten nemen.

Naar ’t schijnt was ’t lekker!

Geplaatst op

Bro-sis

Mijn jongste broer en zijn vrouwtje hadden groot gelijk: wij broers en zussen zien elkaar veel te weinig, en dan meestal nog bij onze ouders, wanneer er nog een rits kinderen mee is en we toch niet kunnen praten.

Zij namen dus het initiatief, en zo bevonden wij ons deze avond in het illustere gezelschap van mijn oudste broer en diens vrouw, en Sarahs twee zussen met hun lieven. Een gezelschap van tien man sterk, en eigenlijk zeer fijn gezelschap ook nog. Er werden gigantisch veel hapjes gegeten (inclusief soepjes en zo), en daarna tongrolletjes met een zeer gedurfd maar bijzonder lekker sausje van onder andere sojasaus, nori, szechuanpeper, en nog wel een paar dingen. Lekker, man!

brosis

Soit, tegen half een waren we thuis, allebei stikkapot want ook Bart is zeker nog niet genezen, maar wel een fijne avond rijker. Volgende keer is het aan ons, goed geweten.

Geplaatst op

Eerste pasjes

Omdat de kinderen eigenlijk al een rotvakantie hebben gehad (ha ja, ganse dagen thuis met twee zieke ouders) en ik me vandaag eindelijk iets beter voelde – alleen hondenmoe, alsof ik net een werkweek from hell achter de rug had – ben ik eindelijk bij mijn grootmoeder geraakt om te nieuwjaren.

oma1

Ik denk dat we meer dan een uur bij haar hebben gezeten, en het was ferm gezellig. Er was ook nog een vriendin van haar, en samen hebben we zitten kletsen, terwijl de kinderen op onderzoek uitgingen. Na een tiental minuten verkasten we naar de cafetaria, waar de kinderen een cola respectievelijk watertje kregen met een paar koekjes uit oma’s kast, en Merel het de max vond dat ze bij haar omoe op schoot mocht in de buggy. Zo zie je maar, zelfs een rolstoel heeft een positieve kant!

Daarna zijn we gestrand bij mijn moeder, waar ik me uitgeput in de zetel heb gedrapeerd, en de kinderen uitbundig speelden met neefje Alexander en nichtje Marie-Julie. Ook altijd fun, en vooral veel decibels.

oma2

oma3

Aansluitend zijn we dan maar naar de Suprabazar gereden, waar ik met Merel op houtlijmqueeste ging, en Wolf intussen een verjaardagscadeautje mocht uitkiezen, zijnde blijkbaar Mario Bros 3 voor zijn Nintendo DS. Getest intussen, en goed bevonden.

En toen ben ik gecrasht in de zetel, en was ik echt wel ’t eind van mijn Latijn. En in mijn geval kan die uitdrukking wel tellen, ja. Maar de jongens hadden een fijne dag gehad, ik had eindelijk mijn grootmoeder bezocht, en er was houtlijm. Juicht!

Geplaatst op

Valentijn

Niks zo romantisch als samen ziek in de zetel te liggen, medunkt.

Niet dat we anders valentijn vieren (het is zo overroepen), maar dit jaar spande toch wel de kroon, had ik zo de indruk.

Ach ja.

Kobe daarentegen heeft wel iets gemaakt voor zijn valentijntje: een gans boekje met tekeningen voor Bo. Ha ja, vroeger ging hij altijd trouwen met Maud, en dat heeft hij zeer lang volgehouden, maar sinds ze tweeëneenhalf jaar geleden is verhuisd, begint de liefde toch langzaam te slijten. Ik denk dat hij intussen beseft dat ze écht niet meer terug komt, en daarom is hij geswitcht naar haar beste vriendinnetje Bo, met wie hij ook in de creche heeft gezeten. Zij vindt hem al die jaren ook al de ware, dus dat zit wel snor. En gaat Kobe met een mooi bundeltje tekeningen maandag naar school.

Hieronder dus het voorblad, het laatste blad, en een van de tekeningen die hij gemaakt heeft. Er zijn er meer, ik heb ze niet allemaal getrokken.

Bo1

Bo2

Bo3