Acta Diurna de muliere ludenti
De laatste dag op een vakantie betekent altijd inpakken, natuurlijk, en dat is wat we deden. Het gaat altijd een pak sneller dan bij het vertrek, vind ik: alle vuile was in één koffer proppen, en dan al de rest ook zo een beetje samenleggen, en een paar keer goed controleren dat je niks vergeten …
Het was een zalige dag vandaag, echt waar. Het begon allemaal heel sloom, met eerst het samen kijken naar een barbiefilm op Ketnet, en dan ontbijt buiten. Daarna joeg ik de kinderen allemaal in de douche, terwijl ik mezelf ook aankleedde, en tegen dat we goed en wel met alle spulletjes in de auto zaten, …
Het begon alweer allemaal heel rustig: de kinderen keken naar de ochtendfilm, we ontbeten, ik nam een douche… Met andere woorden: het was kwart voor elf toen we het huis uitstapten, netjes op schema. Ik wilde rond elf uur aan de Mont Rigi zijn, om daar de stilaan traditionele venenwandeling van drie kilometer te doen, …
En of we chance hebben met het weer! We sliepen lang (enfin, ik toch) en ontbeten rond een uur of tien buiten in de zon. Fantastisch! Tegen dat iedereen klaar was, het logboek ingevuld en de hints opgezocht, was het elf uur. Ik wilde een wandeling maken, hier niet ver vandaag, van een goeie vijf …
Jawel, we zijn weer weg voor een aantal dagen, maar dit is zo ondertussen een beetje een vaste stek, in het weekendhuis van mijn nicht. We waren hier vorig jaar ook, twee dagen met Bart en twee dagen met mijn ouders, en het jaar voordien ook, toen ook met een paar dagen Bart. Dit jaar …
Omdat we totaal niks moesten betalen van Ellen en Jan voor ons verblijf, vond ik het niet meer dan billijk dat we het huisje grondig gepoetst achterlieten. En dus stonden we op rond acht uur, ontbeten, en togen aan het werk. Alles werd met nat afgestoft, gestofzuigd en gedweild, de badkamer, keuken en toiletten werden …
“Waimes dag zes: Monschau, en einde in de regen” verder lezen
Opnieuw vonden we een breed grijnzende opa bedolven onder zijn kleinkinderen, toen we deze morgen opstonden. En opnieuw scheen vrolijk de zon. We ontbeten, en trokken opnieuw naar de dam van Robertville. Niet om opnieuw naar de dam te staan kijken, maar wel omdat dat het vertrekpunt is van de wandeling naar het kasteel van …
“Waimes, dag vijf: Reinhardstein, en uiteraard, de Warche” verder lezen
Ons ma sliep bij mij in het dubbele bed, de kinderen in hun eigen kamer, en mijn pa sliep in het uitstekende zetelbed in de woonkamer. Er was afgesproken dat, als de kinderen opstonden en naar tv wilden kijken, hij maar moest verhuizen naar hun bed om daar verder te slapen. Maar nee hoor: toen …
“Waimes, dag vier: dam van Robertville, Mont Rigi, en Warche” verder lezen
Toen ik opstond, zaten de kinderen al prinsheerlijk tv te kijken, terwijl buiten een waterig zonnetje de nattigheid van de vorige dag probeerde te verdrijven. Merel vond het park trouwens fantastisch om in te spelen. Maar het beloofde een mooie dag te worden, die we inzetten met een korte wandeling tot aan het (begin van …
We sliepen heerlijk, ontbeten laat, en daarna stuurde ik Bart met Merel om boodschappen, terwijl ik met de jongens een fijne wandeling maakte. Ellen had me die nog doorgestuurd via Facebook, en ik moest soms echt lachen om haar omschrijvingen. Maar ze was wel zeer fijn! De Warche loopt doorheen het dorpje Champagne, vorig jaar …