Vriendschap
Niet alleen werd er gerugbyd vandaag, de dag stond eigenlijk vooral in het teken van vriendschap en verbroedering.
Kobe werd om acht uur (enfin, uiteindelijk, wegens slechte organisatie, om kwart voor negen) meegegeven naar Bosvoorde om daar match te spelen, en ik bleef met Wolf ter plekke in ons eigen superdeluxe clubhuis om te ontbijten en mee te helpen. Onze team manager had het namelijk in haar kop gestoken om, bij onze thuiswedstrijd, er meteen een ontbijt aan te koppelen voor de spelers en familie. Jawadde. Ze heeft met haar aanstekelijke enthousiasme een pak mensen gemobiliseerd, en het was dus een ontbijt om u tegen te zeggen, met spek met eieren, muesli, yoghurtjes, verschillende soorten brood, massa’s fruit, koffiekoeken, rozijnenbrood, en ik zal nog wel een paar dingen vergeten zijn. Ik schat dat er een goeie vijftig man was, ook niet weinig.
Enfin, tegen tien uur startte het toernooitje, en werd er duchtig gespeeld, terwijl ik intussen de barshift deed. Intussen waren ook mijn ouders gearriveerd, en iets later zelfs een van Wolfs vriendjes uit de klas, samen met zijn mama en papa, broertje en zusje. Milan had zowaar zelfs een papieren spandoek gemaakt, en Wolf kon gewoon niet harder blinken dan hij deed. Nee, hij zou nóg harder geblonken hebben, mochten ze gewonnen hebben, maar dat was bijzaak.
We dronken er nog rustig eentje op, gingen elk naar huis om te eten, en tegen kwart na drie ging Wolf de fiets op, om op zijn beurt naar de basketbalmatch van Milan te gaan kijken in de lokale sporthal, ook met zelfgemaakt spandoek. Een gemak dat dat is, zo’n zoon die zelf met de fiets kan gaan, ge kunt het u niet voorstellen!
Maar ik ben vooral blij dat hij zo fijne vrienden heeft, die komen kijken naar zijn hobbies, en naar wie hij dan op zijn beurt kan gaan kijken. Hij doet dat goed, onze Wolf. Gelukkig maar.
365 – 30 november
Er zijn zo van die mensen, met wie het meteen klikt. Geen idee waarom of hoe, gewoon… gelijkgestemde zielen zeker?
Vanmiddag had ik de eer met zo iemand te kunnen gaan lunchen. Ooit leren kennen op de Weight Watchers, godbetert, en contact gehouden via Twitter. Intussen ook zijn vrouw leren kennen, en hij met zijn bedrijf klant geworden bij Bart.
Zo’n lunch, da’s dan gewoon puur genieten. Gezellig kletsen alsof je elkaar al jaren kent, over werk, familie, gezondheid, taalspelletjes…
Bedankt Luc, zo’n lunch was precies wat ik nodig had!
365 – 29 november
Op zijn Turks, fonetisch dus.
Dak
Het heeft wat voeten in de aarde gehad, vooral door het vreselijke rotweer van de voorbije weken, maar bon, ze hebben eindelijk het dak afgewerkt. Twee dagen heeft er hier een vreselijk kacheltje met teer staan roken en dampen, ik kreeg er al koppijn van en ik zat binnen. Ik vraag me af hoe gezond dat moet zijn voor die mannen.
Ik ben de tweede dag even op de ladder geklommen met mijn fototoestel, tot grote verbazing van die mannen: “Maar madam, zijde gij nie bang azo op die leere?” Nee dus.
Intussen is ook het deksel van de septische put verplaatst en op de juiste hoogte gebracht, en staat alles klaar om te chapen. Ge wilt niet weten hoe hard ze staan drilboren hebben om het vloertje van het vroegere verandaatje uit te breken. Amai mijn arme pijnlijke hoofd.
Enfin, vrijdag komen ze het metalen onderstel van kookeiland en tafel installeren, en wordt dus ook het tussenraam uitgebroken, en in de namiddag dan de chape leggen. Het gaat vooruit!
365 – 28 november
Kobe vindt niks leukers dan met stokjes van op school iets in elkaar prutsen. Dit was dus een armband.
Chapeau!
Al jaren zit ik in het Quizconvent, in het team van de Oud-VEK. Het is een lang verhaal, dat.
Elk om beurten organiseren de teams een van de quizzen, en we spelen er twee per avond, telkens vier rondes, ongeveer één keer per maand. Deze avond bleek evenwel één van de organiserende teams gewoon niet op te dagen. Du jamais vu. Ze hadden ook totaal niks laten weten.
We hebben dus eerst quiz twee gespeeld, volgens de regels van de kunst en meetellend voor de competitie. En de tweede helft? Geloof het of niet, maar de eeuwige winnaars van eerste klasse hebben gewoon ter plekke een quiz uit hun mouw geschud. Het hielp natuurlijk wel dat een van de leden een paar weken daarvoor een quiz had georganiseerd voor een ander evenement, en dat hij die vragen nog op zijn smartphone had staan, maar toch: veel vragen waren niet van toepassing, of moesten geactualiseerd worden. En toch hebben ze een goeie, zeer fijne quiz op niveau uit hun mouw geschud. Alleen jammer dat hij niet meetelt in de competitie, want we hebben het vrij behoorlijk gedaan, daar.
Maar chapeau voor die mannen: ge moet het maar doen zeg!
365 – 27 november
Romantiek, zeker?
Dan is dat al eens uitgenodigd als spreker op iets van de Europese Commissie, zit daar dan tussen al dat chique volk op een podium te blinken, en wat doet dat dan? Juist.