Verbouwing: toestand voor het bouwverlof

Er is hier intussen al een aantal mensen zijn nieuwsgierigheid live komen bevredigen, maar ik wil voor u gerust nog wat foto’s posten van de voorlopige toestand van de verbouwing.

Hier beneden is alles intussen min of meer af geraakt, behalve dan de schilderwerken en de vloer, maar dat wisten we.
De oven zit er nog niet in omdat het een verkeerde was, maar volgende week zou die dan ook geïnstalleerd worden. Al het groen moet nog witgelakt worden, en de plafonds moeten ook nog afgewerkt en geschilderd worden. Dan gaan ook de ledstrips hun kapje krijgen, zodat ook die netjes afgewerkt zijn.

IMG_7509

IMG_7508

Intussen maken we er gretig gebruik van, en is vooral de enorme ruimte een gigantische luxe. Het geeft echt een zalig gevoel!

IMG_7507

IMG_7506

IMG_7505

IMG_7504

Ook boven ziet het er goed uit, al is dat laatste vooral uitzicht, momenteel: blijkbaar is het dak niet afgewerkt zoals het hoort, want op kerstavond in de namiddag moest ik boven zijn, en zag ik plassen liggen. In allerijl is de aannemer en de dakwerker opgetrommeld, en die zei dat er niks was opgespoten, zoals hij gevraagd en doorgegeven had. Als het dan zo begint te gieten, hebben we inderdaad problemen. Hij heeft het meeste voorlopig opgelost, maar er moeten grondiger oplossingen komen.

IMG_7510

IMG_7511

IMG_7512

IMG_7513

De douche is in principe gebruiksklaar, maar de glazen wand moet er nog komen, en er moet nog geschilderd worden. De ledstrips werken inmiddels al, zoals je kan zien.

Enfin, er is nog werk, maar het schiet wel op.

Kerstdag

Kerstdag – dat is al langer de traditie, al twintig jaar, denk ik – spenderen we bij Barts familie. Vroeger was dat met een ganse resem oudtantes, Barts grootvader, en de broers van Nelly en hun gezin, tegenwoordig is dat een tak gezakt naar feest bij Omaly. Ook hier is de evolutie mooi om zien, al deed het even pijn toen ik achteloos de post van vorig jaar openklikte, en daar Jeroom nog blozend en relatief gezond zag. We missen je, bompa, zeker op dagen als vandaag. 2012 en 2010 zijn gedocumenteerd met foto’s, blijkbaar.

Ook hier werd er weer zeer uitgebreid getafeld, terwijl de kinderen speelden.

IMG_7494

IMG_7502

Omdat er pas op 19 januari kan genieuwjaard worden, mochten de kinderen ook al hun nieuwjaarsbrieven voorlezen. De envelopjes volgen echter pas in januari :-p

IMG_7495

IMG_7498

IMG_7499

IMG_7501

Ze kregen wel een cadeautje: Skylanders voor de jongens, een dekbedovertrek met feetjes voor Merel. Waar ze overigens hier thuis al grondig mee gespeeld heeft, en waar ze daarstraks mee gaan slapen is.

IMG_7503

Vuilbakperikelen: Kafka op zijn best

Twee weken geleden – de vuilkar komt hier alternerend restafval en PMD/groenafval ophalen – had ik gemerkt dat onze grijze container niet geleegd was. Volgens het kaartje kwam dat door een weigering door de computer, iets wat meestal wijst op een onbetaalde rekening. Ik zuchtte, en legde het naast me neer, want inderdaad, de dag voordien had er een betalingsuitnodiging in de bus gezeten. Ik vond dat wel kras, want op maandag de factuur, met betaaltermijn tot woensdag, en op dinsdag al de vuilbak geweigerd. Soit, ik betaalde, en daarmee was de kous af, dacht ik zo.

Toen ik deze voormiddag de vuilniskar hoorde passeren, dacht ik: “Ha, de container is geleegd, ik ga meteen dit vuilzakje er weer ingooien.” Het ding zat namelijk nogal vol, zo na vier weken. En toen zag ik dat Bart er niet aan gedacht had om de container aan de straat te zetten, en hij dus niet geleegd was. Ik heb mijn volhouten klompen aangeschoten, en ben in de gietende regen de vuilkar achterna gelopen. Die was intussen op het eind van de Waterhoenlaan. Ik legde nogal paniekerig uit aan de mannen dat ik in de problemen zat met mijn vuilbak, en ik mocht hem nog gaan halen, ze gingen wel even wachten. Ik dus weer naar huis gelopen – ondertussen trouwens een klomp finaal in twee gebroken, raar gevoel, en ik dus op mijn ene kous door de regen – mijn container gehaald, en daarmee terug richting vuilkar gecrosst. Helaas, toen bleek het mechanisme geblokkeerd, en weigerde de kar alle dienst. “Efkes wachten, madam, we gaan de computer heropstarten, misschien dat hij dan wel weer in gang schiet.” Intussen had ik behoorlijk frisjes, zo in mijn Tshirt-met-lange-mouwen in de regen. Enfin, een vijf minuten later werkte de mechaniek wel weer, maar werd mijn container nog steeds geweigerd. Zucht. Ofwel was mijn betaling nog niet doorgekomen, ofwel was er iets met de chip van de container. De mannen verontschuldigden zich nog, zeiden dat ze er ook niks aan konden doen, en reden door. En ik droop – letterlijk, intussen – met mijn volle container weer af naar huis.

Verse kleren, een natte handdoek en een haardrogerbeurt later belde ik naar Ivago. Of zij even konden kijken wat het probleem precies was. “Ah maar madam, uw account is afgesloten bij ons!” Ah bon? Na een hoop uitleg van beide kanten bleek dat ik beter een mail kon sturen, want het was hen niet helemaal duidelijk. Ik moet toegeven, het is inderdaad nogal verwarrend.

Goeiedag,

zoals telefonisch afgesproken stuur ik u een mail om een en ander te
verduidelijken.

Ik woon in Wondelgem, en alle administratie staat op Gudrun Rombaut
(klantnummer 0000xxxxx).

Wij zijn administratief verhuisd, wat wil zeggen dat ik nog steeds in
hetzelfde huis woon, dat mijn container nog steeds dezelfde is, en er
voor mij in feite niks verandert. Alleen is het adres van de hoek
van de ene straat, zijnde Waterhoenlaan 24, veranderd naar de hoek
van de andere straat, namelijk Kineastlaan 2.

In uw computer vindt u op beide adressen mijn naam terug. Alleen wordt
mijn container geweigerd door uw computer.
Op 27/11/2013 heeft u een betalingsuitnodiging gestuurd op Waterhoenlaan
24, die pas op 9/12 in de bus zat. Helaas. Te betalen voor 11/12/2013.
Op 10/12 werd echter de container al geweigerd.

Ik dacht aan een tijdsprobleem rond de betaling, deed het af als een
foutje, betaalde, en dat was dat. Niet dus. Vandaag 24/12 werd mijn
intussen overvolle container opnieuw geweigerd.

Via de telefoon wist u mij te melden dat ergens in november de account
op Waterhoenlaan 24 werd afgesloten en dat het saldo me was uitbetaald.
Bizar dat u me dan opnieuw een betalingsuitnodiging stuurt op hetzelfde
adres, waar trouwens nog een tegoed staat van 26,92 euro. Intussen heeft
u geen weet van iemand op de Kineastlaan 2, en kan daar dus ook het vuil
niet opgehaald worden.

In bijlage stuur ik u een scan van de betalingsuitnodiging, en het
bewijs dat dit ook betaald werd. Uw terugbetaling stond er toevallig net
boven, ik heb er die dan ook bij laten staan.

Gelieve dan ook gewoon administratief de container van Waterhoenlaan 24
naar Kineastlaan 2 te zetten, en de betalingen ook over te zetten. Dat
is voor ons het eenvoudigste en zal ook voor de meeste continuïteit
zorgen. Klantnummer kan dan ook gewoon blijven, dacht ik zo.

Nog even voor de goede orde: uw ophaaldienst kan niks verweten worden,
wel integendeel, de mannen hebben echt meermaals geprobeerd om de
container te ledigen en waren vol goeie wil. Chapeau voor hen!

Intussen heeft u voor mij een extra ophaling op donderdag geregeld. Ik
hoop dat die dan wel aan gewoon tarief zal aangerekend worden.

Hopelijk wordt dit snel opgelost.

Juist ja. Ik heb nog deze namiddag een mailtje teruggekregen van Ivago:

Geachte mevrouw Robaut

Ondertussen werden uw containers geheractiveerd op het nu officiële adres, Kineastlaan 2 te Wondelgem. Vanaf volgende week kan u de containers weer met de reguliere ophaling buiten plaatsen.

De ophaling donderdag zal u aan het gewone tarief worden verrekend (6 euro voor lediging van de 240 l restcontainer).

Uw betaling hebben wij nog niet ontvangen, maar gemiddeld duurt het een werkdag of 2/3 na storting eer wij de betaling ontvangen. Dus tegen de volgende ophaling is dit zeker in orde.

Met vriendelijke groeten

Ik mag hopen dat het in orde komt, de reactie was in elk geval zeer snel en correct. Want met uw vuil blijven zitten, is geen gemak. Zeker niet met de kerstdagen.

UPDATE: het is nu donderdagnamiddag, en ik heb nog steeds een volle container. Zucht. Misschien stonden ze aan de Waterhoenlaan, in plaats van de Kineastlaan?

Kerstavond

Kerstavond, dat is stilaan de traditie dat mijn ouders naar hier komen, zo tegen half zes. Het is trouwens mooi om zien hoe we allemaal evolueren, zo jaar na jaar. In 2012, en 2011 waren er foto’s, daarvoor blijkbaar niet. Maar Merel groeit als kool, zo blijkt.

IMG_7478

Net zoals vorig jaar waren er enkel hapjes. Massa’s, tonnen, kilo’s hapjes, zodat we weten wat we de komende dagen nog gaan eten, medunkt.

En uiteraard waren er pakjes. Eigenlijk veel te veel pakjes, maar ik had doorheen het jaar zóveel kleine cadeautjes verzameld, dat ik wel niet anders kon.

– voor Bart een stapeltje strips

IMG_7488
– voor ma een paar rode schoenen, die ik ooit hetzelfde gekocht had als zij, maar waar zij de hare compleet versleten heeft, zijn de mijne amper gedragen. Transfer dus, en wij allebei blij.
– voor pa niet zijn standaard zeurkalender, maar wel deze oorlogskalender. Hij was onder de indruk.

IMG_7486
– voor mij had Bart een gans pakket Dr. Who DVD’s: de hele reeks met Matt Smith, David Tennant en Christopher Ecclestone, maar ook al een gans deel van de vroegere, zelfs met de allereerste doctor. Ik ben benieuwd, en ik ben vooral supercontent. En voor mezelf had ik een hele mooie handtas, Gentmade (gemaakt uit oude leren jassen voor de Kringwinkel), en een ring.
– Wolf kreeg – hou u vast – een stapel van vijf griezelboeken, een boek over Tolkien, het handspel van Weerwolven van Wackerdam, een doos Clics, en een doos met twee puzzels.

IMG_7485
– Kobe kreeg een boek met 1000 dingen om te maken/tekenen, een boek met 100 weetjes over dino’s, een boek om dino’s te leren tekenen, ook een doos Clics, en een puzzel

IMG_7481
– Merel kreeg een mini houten poesje, een boekje om te leren tellen, een nieuwe pop, toebehoren voor bij de pop en een heksenkleedje met hoed erbij

IMG_7480

IMG_7479

IMG_7489

IMG_7487

Merel zat netjes om half acht in bed wegens anders morgen niet te genieten, de jongens gingen slapen om half tien, en tegen half elf gingen ook mijn ouders naar huis. Bart en ik ruimden op, en een dik kwartier later lagen we beiden in de zetel, te genieten van een rustige avond.

Zo mogen kerstavonden altijd zijn.

Last minute

De hele dag heeft er hier een team elektriciens gezeten, waardoor de hele living overhoop stond, en het niet zo handig was om hier veel te zitten.

Ha ja, want ze hebben onder andere – naast het aansluiten van alle overige ledstrips, de bijkomende spots en andere dingen – een foutje van de vorige verbouwing rechtgezet. In 2009 hebben we een groot deel van de living verbouwd, met nieuwe vloeren, nieuwe plafonds, en nieuwe verlichting, namelijk inbouwspots op dimmer. Waar we blijkbaar niet bij stilgestaan hadden, was dat je het centrale licht boven de salontafel niet zomaar dood nijpt. Met andere woorden: we hadden geen licht in de salon.

De planner had het ons al gezegd: deze elektricien is een ongelofelijke kerel die zowat alles kan in elkaar prutsen en fietselen. En ja hoor, aan de rand van het plafond, waar de nieuwbouw begint, had hij serieuze kabels klaargelegd. Vandaag hebben ze met twee man die kabel van inbouwspot naar inbouwspot doorgestoken, een nieuw gat geboord boven de salontafel, en met wat gepruts en vooral ook een cameraatje met lichtje op een buigbare slang hebben ze de elektriciteit netjes tot aan dat nieuwe gat gestoken.

Ik zag mijn kans schoon, crosste naar de tweede garage, veegde de meeste spinnenwebben van de luster die ik boven die tafel wilde (en die er vroeger dus ook hing), en stak hem in Willems handen. Aangezien die dat precies gelijk al vaker heeft gedaan en vooral ook het juiste gereedschap in zijn handen had, hing drie minuten later mijn luster op. Compleet met hier en daar nog een stofnet en wat roestplekjes die ik nog van het inox moet afhalen.

Soit, intussen moesten er nog een paar cadeautjes gehaald worden, maar zag ik het écht niet zitten om naar ’t centrum te trekken met drie kinderen in mijn kielzog in die drukte. Dan maar naar Mariakerke, waar ik strips kocht voor Bart,  en in de wereldwinkel een mini poezenbeeldje om een bon voor schoenen voor mijn ma bij te steken (de schoenen heeft ze al, het waren er van mij die ik nauwelijks gedragen heb omdat ik de zool te hoog vond, maar zij vindt ze zalig). Daarna wipten we nog heel even de kringwinkel binnen: ik vind dat ook mijn kinderen die winkel moeten leren appreciëren. Wolf vond er een grote zak Clics voor amper 2,5 euro (winkelwaarde nieuw: 25 of zo), Kobe een grappige puzzel, en Merel een allerschattigst roze giletje van Mexx. Voor 8,50 euro hadden ze alledrie een cadeautje 🙂

Last minute, en zonder drukte!

De feesten trekken zich op gang

Gisteren zes vrienden over de vloer, vandaag alweer feest: Marne, mijn lieve metekindje, wordt twee!

En dus zaten we met de hele familie heerlijk te brunchen bij hen thuis. De kinderen speelden boven en we hoorden hen joelen tot beneden. De volwassenen praatten en dronken, en aten van de rijkelijk gevulde tafel.

En we zagen allemaal dat het goed was.

Gelukkige verjaardag, Marneke van me!

IMG_6707