Lamp
In de paasvakantie waren we de reeds gekochte lamp – een gewone lampenkap, eigenlijk – gaan inwisselen voor een nieuwe, bijzonder coole Ikea PS 2014, ofte een Death Star, zoals hij blijkbaar ook genoemd wordt. Ik ken er zelfs die van plan zijn hem volledig te schilderen zoals de echte Death Star. Ik was ook meteen verkocht toen ik hem zag, en heb er eentje voor Wolf met turkooizen binnenkant, en voor Kobe met oranje. Die van hem wil nog niet branden, die van Wolf wel, en het ziet er echt de max uit.
Dit is de lamp in gesloten toestand:
en dit is als ze openstaat:
Geef toe, veel cooler dan dat wordt het toch niet voor een jongenskamer?
365 – 03 mei 2014 – jonkvrouwe
Gordijnen
Vorige week zaterdag ben ik met Wolf en Merel niet alleen om dat loopfietsje gereden, maar ook meteen in Ledeberg stof gaan halen. Ha ja, de jongens hadden nog geen gordijnen. Niet dat ze die strikt genomen nodig hebben, want ze hebben rolluiken, maar het geeft toch meteen een stuk meer aankleding en sfeer, om niet te spreken van het kleuraccent.
Tot mijn grote verbazing hadden ze de perfecte kleuren in een mooie stevige garbardinestof, voor zes euro per meter. Voor Wolf volstond 5 meter, voor Kobe heb ik er zes mee (maar ik moet het eigenlijk nog nameten, desnoods haal ik er nog wat bij). Ik heb me gehaast om die van Wolf af te hebben voor zijn feestje – niet dat die jongens gingen wakker liggen van gordijnen, maar kom – en dat is me nog gelukt ook. Ik vind ze bijzonder mooi, en ze zijn nog behoorlijk verduisterend ook. En dat voor dertig euro (plus gordijnlint en haakjes, maar daar heb ik geen idee van wat me dat destijds heeft gekost, ik had er nog liggen). Oordeel zelf maar.
Die van Kobe zijn voor later, daar moet ik trouwens nog rails voor installeren.
Maar hier beneden, hier zijn er intussen ook nieuwe. Niet allemaal: de ‘oude’ gordijnen zijn ook nog maar een paar jaar oud, en die heb ik destijds laten maken, in licht taupe wilde zijde. Maar aangezien er nu extra ramen zijn, had ik ook extra gordijnen nodig. Bart wilde graag rode, en ik zag dat eigenlijk ook wel zitten. Alleen is het een behoorlijke lengte, en moest ik het eens opmeten en dergelijke.
Tot ik in de paasvakantie met de kinderen in de Ikea liep, en er voor 40 euro een prachtig paar dieprode gordijnen zag. Weliswaar voor een lang smal venster, maar bon, daar viel nu wel een mouw aan te passen. Ik stikte beide panden aan elkaar, hing er haakjes in, en jawel: perfect! Want gordijnlint zat er al aan, en alle randen waren netjes afgewerkt. Ik moest ze enkel nog inleggen, dat wel. Eerder deze week ben ik dan tijdens de rugbytraining met Merel nog eventjes naar de Ikea gereden voor een tweede paar, en intussen hangt ook dat al op.
Voor 80 euro (+ de haakjes) heb ik nu dus hele mooie gordijnen, met nauwelijks werk aan. In een andere winkel heb je er nog niet eens de stof voor…
Enfin, ik ben een gelukkig mens. Nu nog gordijnrails aan het nieuwe zijvenster hangen, en dan kunnen de overblijvende taupe gordijnen daar. Gelukkig is daar verder geen werk meer aan ^^
365 – 02 mei 2014 – identiteitscrisis
Tienerverjaardagsfeestje
Jawel, Wolf is intussen een tiener – met casueel tienergedrag – en dus verdiende hij een ‘cool’ verjaardagsfeestje. Ik liet hem kiezen, deed een paar suggesties, en we waren het bijzonder snel eens, eigenlijk. En waarom pas nu, terwijl hij al in februari is verjaard? Dat hing uiteraard samen met zijn kamer: zolang die niet klaar was, kon er geen feestje zijn, toch geen slaapfeestje.
Hij nodigde maar twee vriendjes uit, zijn twee beste maten: “Ha ja, mama, liever maar twee met wie ik gegarandeerd een superavond heb, dan dat er daar vijf zijn, waarvan er een begint te zagen of ambetant te doen en gans het feestje naar de knoppen helpt.” Gelijk heeft hij.
Ik haalde extra donsdekens boven, Bart sleepte een beamer aan en stelde die op in zijn kamer, en er waren de nodige knabbels en drankjes.
Toen ze om half zes arriveerden, werd er eerst een “megacoole schatkaart” opgelost, waarop er code was geschreven in citroensap. Daarna kregen ze de toer van het huis, werd er boven al wat gegoefeld en onnozel gedaan, en kwamen ze beneden om croques monsieur te eten. Aansluitend hielpen ze me om vanille-ijs te maken, waar vooral Wout grote ogen trok. Toen moest er blijkbaar nog wat in de zetel “gehangen” worden terwijl ze naar Ketnet keken. Op dat moment viel het me gigantisch op dat ze geen van drieën nog kleine jongens waren, maar echt al pubergedrag vertoonden. Tsja…
Er werden pyjama’s aangedaan, en ze gingen zich installeren, terwijl de film ‘Turbo’ werd opgestart. Kobe mocht meekijken, en gedroeg zich bijzonder lief, zonder de aandacht op zich te trekken. Wolf mixte cocktails, ik bracht chips en M&Ms naar boven, en ik zag dat het goed was.
Toen er blijkbaar een onderbreking werd ingelast om meer drinken te halen, was ook het ijs klaar, en kregen ze heerlijk versgedraaid ijs met aardbeien. En toen moest er uiteraard verder gekeken worden.
Rond tien uur hoorden we gestommel: blijkbaar was de film gedaan. Kobe vloog in zijn eigen kamer, de drie jongens kregen nog een kwartiertje babbeltijd, en om kwart over tien was het effectief stil.
En Wolf? Die glunderde, en fluisterde me toe: “Mama, dit is het coolste feestje ooit! Dank u!”
Ik denk dat ik zo mogelijk nog harder glunderde dan hij.
365 – 01 mei 2014 – zelfgemaakte rokjes
Latijntweets april
Soms, als ik eraan denk en er die dag iets memorabels is gebeurd, zet ik op twitter en facebook een weetje over de Klassieke oudheid, in maximaal 140 lettertekens. Die van de voorbije maanden vindt u hier.
* Op 1 april vierden de Romeinen de Veneralia, ter ere van Venus Verticordia (de hartenveranderaar) en Fortuna Virilis (het mannelijke lot)
* Op 6 april in 49 AC vocht Caesar de slag bij Thapsus uit tegen Scipio en Cato Jr., de laatste grote slag waarbij olifanten werden ingezet.
* 12 april: vandaag werd de eerste dag van de Cerealia gevierd, een zevendaags festival voor de godin Ceres, met wagenrennen en theateropvoeringen.
* 14 april 43 AC: Marcus Antonius verslaat bij Mutina de troepen van consul Pansa, maar wordt daarop dadelijk verslagen door de andere consul Hirtius
In 69 verslaat Vitellius, aanvoerder van de troepen aan de Rijn, keizer Otho in de Slag bij Bedriacum, en grijpt daarop de troon. #Latijn
Een jaar later, in 70, belegert Titus, de zoon van keizer Vespasianus, Jeruzalem met vier legioenen: de start van nieuwe rijkdom in Rome.
* 15 april: vandaag hielden de Romeinen de Fordicidia, een festival voor de vruchtbaarheid van vee en gewassen. Er werd een drachtige koe geofferd.
* Op 16 april 69 pleegde Otho, tweede keizer uit het fameuze vierkeizersjaar, zelfmoord, om verdere oorlog te vermijden. Helaas…
* Een dag later, op 17 april 69, wint Vitellius de eerste slag bij Bedriacum, en wordt door de senaat als keizer geaccepteerd #latijntweet
* 19 april: vandaag, in 65 PC, verraadt de vrijgelatene Milichus het plan van Piso om keizer Nero te vermoorden. Allen worden gearresteerd, velen gedood
* 21 april 753 AC: de traditionele stichtingsdatum van Rome door Romulus en Remus. Gelukkige verjaardag, Rome!
* 23 april: de Vinalia Prima: het wijnfeest tev. Venus en Jupiter, waarbij de vorige wijn gezegend/geproefd werd, en een goede oogst gevraagd.
* 24 april 1184 voor Christus geldt traditioneel als de datum van de val van Troje. Jawel, die met Achilles, Hector en dat houten paard.
* 25 april 404 AC: de Spartaanse troepen van Lysander verslaan de Atheense, en beëindigen daarmee de tweede Peloponnesische Oorlog.
* Op 25/04 hielden de Romeinen de Robigalia: een festival met spelen en het rituele offer van een hond om graan tegen ziekte te beschermen.
* 28 april: vandaag begon in Rome de Floralia: speelse volksfeesten ter ere van Flora, godin van bloemen, planten en vruchtbaarheid. #latijntweet
365 – 30 april 2014 – loopfiets
Omdat Kobe nog steeds niet kan fietsen omdat hij zijn evenwicht niet vindt, ben ik zaterdag in Ledeberg een tweedehandsloopfietsje gaan halen. Het is wat klein voor hem, maar het werkt wel. Zodra hij hier lange stukken mee kan rechtdoor rijden, schakelen we weer over naar zijn echte fiets.
Oudercontact
Als leerkracht weet ik hoe vervelend het is om ouders op het oudercontact te krijgen, wier kinderen het eigenlijk zonder meer goed doen. Je bent al snel uitgepraat…
Ik informeerde dus even bij de onderwijzers van de onze of deze oudercontactronde eigenlijk wel nodig was. Meester Wim van Wolf wimpelde me grijnzend af: Wolf deed het meer dan prima, en als er ooit iets zou zijn, zou hij me wel contacteren. Idem eigenlijk voor Kobe: hij doet het zonder meer uitstekend. Het overgeslagen jaar is volledig verteerd: qua lezen zit hij nog steeds voor, qua rekenen loopt ook alles prima, en zijn schrijven is intussen ook op niveau. Meer dan een informele babbel hoefde het dus duidelijk niet te zijn.
Maar Merels juf zei me dat ze me toch graag wou spreken: er waren een paar dingen waar ze zich zorgen over maakte.
En dus stond ik daarstraks, enigszins bezorgd, bij juf Femke in de klas. De jongens waren te voet naar huis, Merel mocht met mij de klas binnen, kreeg een bakje grote stukken om een ketting te maken, en dat was dat.
Juf begon met te zeggen dat Merel zich toch precies wel goed voelde in de klas, altijd vrolijk speelde, en graag naar school kwam. Dat kon ik volmondig beamen.
Maar ze maakte zich toch wel wat zorgen over het feit dat Merel de kleuren nog altijd niet kende. Mijn wenkbrauwen schoten omhoog: Merel benoemt alle basiskleuren en zelfs een hoop tussenkleuren (doorgaans terwijl ze ruzie maakt met Kobe over de stiften, maar kom), dus dat verwonderde me hogelijk. Ja, zei juf Femke, de zorgjuf had haar er zelfs eens voor apart genomen, maar ook daar kwam ze niet verder dan rood en geel. Waarop ik Merel terloops even aansprak, haar een complimentje gaf over het feit dat ze zo mooi aan het spelen was, en vroeg met welke kleurtjes ze bezig was. “Oh mama, kijk, twee gele, twee rode en twee blauwe, en er zitten ook nog groene in de bak!”
Femkes gezicht was kostelijk. Ik zag haar iets denken in de trant van “Oh de kleine rosse!” maar dat zei ze gelukkig niet luidop ^^ Femke vroeg toen even casueel: “Zeg Merel, mijn vestje dat daar hangt, welke kleur is dat?” De kleine keek op van haar spelletje, en zei prompt: “Oranje, met zo precies van die witte strepen”. Juist ja.
Femke maakte meteen een aantekening dat Merel de kleuren wél kon, maar zei toen dat ze uiteraard geen hoogte kon krijgen van Merel op die manier. Blijkbaar zegt ze vaak dat ze iets niet kan, zit ze te wachten tot haar boezemvriendin Lise met een opdracht begint om die dan na te doen, of begint ze gewoon hartverscheurend te huilen als er haar gevraagd wordt iets te doen of te antwoorden. Motorisch is ze inderdaad niet sterk, getuige haar pogingen tot het tekenen van ventjes, of het feit dat ze niet op een lijntje kan knippen. Dat motorische was ook bij Wolf een probleem, herinner ik me, maar daar was het cognitieve duidelijk wél al heel sterk, en komt dat bij Merel niet tot uiting omdat ze niks zegt. Hmm.
Wellicht behandelen we haar hier thuis te veel als het kleintje, en nemen we haar te snel dingen uit handen, waardoor ze onzeker wordt en denkt dat ze effectief niet veel kan. Want aan veel andere dingen laat ze dan wél weer merken dat ze absoluut niet dom is. In de klas geeft ze nauwelijks antwoord en klapt ze dicht, waardoor je je vanzelfsprekend begint af te vragen of er niet iets scheelt.
Maar bon, ik ga morgen eens spreken met de jongens dat we haar echt niet meer mogen betuttelen, en hopelijk betert het wat. Want dat ze niet dom is, daar ben ik zeker van. Dat ze soms verlegen is, dat ook. En dat ze zo leep is dat ze anderen dingen voor haar laat doen omdat ze te lui is om ze zelf te doen: oh ja.
We gaan er nog wat mee tegenkomen, met die dochter van ons ^^