Af en toe nemen de kinderen zelf het fototoestel ter hand, en dan ontdekt ik plots, bij het overzetten naar mijn computer, een aantal foto’s die ik niet herken. Bij deze een selectie…
365 – 28 januari 2015 – kat in zak
Ik weet het, weer een kattenfoto, maar deze vond ik gewoon grappig!
Socialer.
Eén van mijn goede voornemens voor dit jaar, is een pak socialer zijn. Er zijn een hoop mensen die ik toch wel als vrienden/betere kennissen beschouw, maar die ik veel te weinig zie naar mijn goesting. Daarom probeer ik om elke week met minstens één iemand af te spreken. Op dinsdag geef ik les tot 12.05u, op donderdag ben ik vrij, en dus kan ik gaan lunchen of koffie drinken, en aan mijn sociaal leven werken. Want als het aan mij ligt, sluit ik me op in mijn kot.
Tot hiertoe lukt dat sociaal zijn vrij aardig.
De eerste week van januari moest ik eigenlijk nog bekomen van de hectische vakantie, en had ik – mede door het rotweer – geen zin om uit mijn kot te komen. Tsja. Maar er was op zaterdag wel de driekoningenstoet, waar ik met Merel naartoe ben geweest, en waar ik wel met wat mensen heb staan praten. En op zondag kwamen Dirk en Ilse nieuwjaren.
De tweede week heb ik Max opgevrolijkt op maandag, want die zat nog steeds thuis met zijn omvergereden knie. Enfin, hij is helemaal omvergereden natuurlijk, maar vooral die knie was daar het slachtoffer van. En op donderdag ben ik na de kapper blijven hangen bij Vallery, in zoverre zelfs dat ik er gegeten heb en boodschappen heb gedaan voor haar. En op zaterdag was er schooltoneel, wat per definitie ook praten inhoudt na afloop. Lekker sociale week dus ^^
Week drie werd gevuld door opnieuw een maandag bij Max, en een donderdaglunch met Melanie, met wie het altijd goed toeven is. Op zondag werd het zelfs zeer sociaal op een brunch met zakenrelaties van Bart.
En deze week mocht er ook al zijn: lunch vandaag met Kim en Nathalie in De Moraal aan ’t station, iets wat ook alweer veel te lang geleden was, en eigenlijk bijzonder gezellig. Donderdag heb ik een date met Bart, en dit weekend zit ik op Poort onder de mensen.
Eigenlijk valt dat best nog wel mee, met mijn sociaal leven, heb ik zo de indruk.
365 – 27 januari 2015 – de Moraal
Maandag taartdag
De “maandag taartdag” lukt precies niet altijd, toch zeker niet zoals het vorig jaar “vrijdag taartdag” was, maar het is niet alsof we te klagen hebben :-p Vandaag ging het er zelfs compleet over.
Vorige vrijdag hadden we effectief het eerste uur cake, omdat Leen de dag erna verjaarde en heerlijke cake met stukjes chocolade mee had.
Maar toen ik vandaag binnenkwam om 15.25u, viel mijn mond open. Er stond een ganse stapel borden, met lepels, en er stonden drie schalen tiramisu. Jawel.
Ik heb netjes lesgegeven (het was toch het grootste deel een uitleg, zonder noteren), en intussen is er tiramisu op borden geschept en opgelepeld. En ja, het smaakte! Merci Noortje! En gelukkige verjaardag vandaag!
365 – 26 januari 2015 – wat is dat toch met katten en zakken of dozen?
David Galle
De vrouw van een CEO zijn, heeft soms zijn voordelen. Deze middag waren we namelijk gevraagd bij een bevriend bedrijf op een klanten- en medewerkersevent, met uitgebreide brunch en aansluitend een optreden van Henk Rijckaert. Omaly werd opgetrommeld, en Bart en ik trokken naar Mechelen. De brunch was meer dan in orde, en ik heb fijne babbels gehad met een hoop mensen uit de IT-wereld, en vooral met partners, die zoals ik uit een compleet andere wereld kwamen.
Helaas bleek Henk ziek te zijn, maar opwarmer Roel Steeno en vooral vervanger David Galle waren meer dan oké: ik heb echt wel tranen gelachen op sommige momenten, en ik kan eigenlijk niet zeggen dat er veel zwakke momenten tussen zaten.
Al bij al een zeer fijne middag gehad, en een paar van de mensen waar Bart vaak mee werkt, leren kennen. Soms valt dat best mee, zo vrouw zijn van.
365 – 25 januari 2015 – snotgoblins
Deze waren er gewoon uitgefloept bij het snuiten, en ze kwam niet meer bij van het lachen…
Spionnen in het dorp!
De kinderen verveelden zich, dus stelde ik voor om de kartonhuisjes nog eens uit te halen, samen met het tafelhuis.
Dat werd op hoera-geroep onthaald, en al gauw ontpopte het gedoe met de huisjes zich tot een heus spionnenspel. Ze waren inderdaad naar boven getrokken, maar ik heb al lang geleerd me daar niks van aan te trekken, en gewoon te genieten van de plotse stilte hier beneden. Tot ze plots al fluisterend hier beneden op kousenvoeten door de woonkamer slopen, en ik daarna de volgende foto kon trekken:
En toen hadden ze hun hoofdkwartier in hun tafelhuis gebouwd, en hadden ze elk daarnaast een eigen huisje. Dat van Kobe was nogal klein, maar ik had nog een extra doos, en we hebben die met elkaar verbonden bij wijze van “appartement”, zodat ze een gans dorp hadden.
De rest hebben ze opgeruimd, maar ik heb plechtig moeten beloven dat het dorp mocht blijven staan tot morgen, ook al komt Omaly. Tsja, die kan maar haar hoofd schudden, zeker?
365 – 24 januari 2015 – staartjes
