Geplaatst op

Kapper Hilaire

Ons pa mag niet meer met de auto rijden, tot zijn grote frustratie. Een van de dingen die daardoor moeilijk geworden zijn, is bij de kapper geraken. Het is niet dat die mens zo vreselijk ver weg woont, maar het is toch wat ver voor ons pa om te voet te doen.

Hilaire zag het zitten om speciaal voor ons op maandag open te doen – dat is zijn vaste sluitingsdag – en om kwart voor negen stonden ons pa en ik dus aan zijn deur. Ik heb het al eerder over Hilaire gehad: die mens is intussen 88 maar knipt nog met volle goesting en competentie herenkapsels. Wassen en brushen, nee, dat niet meer, en ook geen vrouwen meer, maar gewoon knippen? Ja hoor.
En verder is het eigenlijk ook gewoon ne gezellige mens.

Tegen kwart over negen stonden we buiten, ik gooide ons pa af, en om tien uur stond ikzelf netjes voor de klas.

Goed geregeld!

Geplaatst op

Scouts

Bart had geen zin om vandaag te koken en had al op voorhand gereserveerd in de Mub’Art onder het MSK. Mij hoorde je niet klagen, want het is daar altijd dik in orde. Ik ging dus ons pa ophalen en reed meteen naar ginder. Geen idee wat er te doen was in het SMAK, maar we hadden wel enige moeite om er parkeerplaats te vinden.
Het eten zelf was, zoals altijd, zeer verzorgd en eigenlijk ook vrij snel. Maar goed ook, want zowel Kobe als Merel moesten nog naar de scouts om twee uur. Wolf eigenlijk ook, maar met zijn kapotte voet gaat dat nu een beetje moeilijk.

Hij is trouwens veranderd van scoutsafdeling, en is sinds dit jaar ingeschreven in Evergem. Hij vond niet echt aansluiting meer bij zijn takgenoten hier in Wondelgem, en ginder heeft hij twee van zijn beste maten. Kobe is intussen veranderd van school, tot Wolfs grote spijt, en zo zien ze elkaar tenminste nog.

En ach, die drie kilometer per fiets, daar gaat hij niet dood van. Als hij kan fietsen tenminste, want nu lukt dat natuurlijk niet. Mama taxi to the rescue dan maar weer, zeker? Ach, ’t is dat we ze zo graag zien, meneer…

Geplaatst op

Stereomoon in de Arenberg!

Toen Stereomoon hun tweede concert in de Arenberg aankondigden – het vorige was twee jaar geleden, toen ik niet eens kon staan met mijn rug – bestelde ik vrij snel tickets. Sinds hun doortocht op Ottertrotter is ook Mathias enorme fan, en hij wilde perse perse mee. Zelfs al was het net dat weekend een Korda mini, we zouden wel heen en weer rijden, zei hij. Bon, ik bestelde twee kaarten, maar annuleerde de mini, want half oktober in een vochtig weer in een tent, nee, dat ging niet goed komen voor de rug.

Nu, ik ging ervan uit: afgesproken is afgesproken, ik maakte me dus klaar, stuurde nog een messenger berichtje naar Mathias, en vertrok. Geen antwoord van Mathias. Ik belde dan maar: geen antwoord. Hmm?
Halverwege de E34 belde hij terug: waarom belde ik? Hij zat blijkbaar op een trouwfeest en was gans het concert compleet vergeten. Tsja… Die moet dus dringend eens een agenda of een lief met structuur aanschaffen.

Soit, ik ging even parkeren en postte op mijn FB dat ik dus nog een kaart over had, en reed vrolijk door. Ik zou sowieso ook op mijn eentje gegaan zijn, en ik was er zeker van dat ik er nog mensen ging kennen.

Wat ook het geval was: ik verzeilde bij Didier en Kara, mensen van de larp, en zij hadden een vriendin bij die niet aan een ticket was geraakt – het was dan ook uitverkocht – en dolgelukkig was met Mathias’ exemplaar.

De Kleine van de Arenberg is een klein – you don’t say – zaaltje voor 150 à 180 staanplaatsen, denk ik, en dat was dan ook volledig gevuld met familie en vrienden van de zes bandleden.

En het concert? Wel… Het plezier spatte eraf, Linus zijn stem blijft magisch, en de vijf anderen speelden de pannen van het dak. En het publiek genoot. Intens.
Maar kijk gewoon even mee.

Geplaatst op

DnD

Het heeft lang geduurd en ik heb het echt wel gemist, maar yup, we’re back in business: DnD! Voor wie het niet kent: Dungeons and Dragons, een ongelofelijk maf rollenspel met elfen, gnooms, strijders, orken, enfin, u snapt het wel.

Veel hangt af van de Dungeon Master, de DM. Hij is degene die het scenario kiest, aanpast, of eventueel zelfs zelf schrijft. Vorig jaar in februari was Jesse begonnen met een campagne, maar door het feit dat hij gigantisch veel werk had in zijn laatste jaar geneeskunde, is het na nieuwjaar zo’n beetje stil gevallen. Jammer!

Intussen hebben we een nieuwe groep: nog altijd Jesse als DM, met Emma, Wolf en ik, maar ook Robbe en Yorick. Cody woont intussen in Mechelen, dat zou niet erg praktisch zijn.

Vandaag speelden we onze eerste sessie. Nu ja, er kroop nog steeds redelijk wat tijd in het aanpassen en verfijnen van onze personages, maar ik denk wel dat we er zijn. Het begin was in elk geval al goed, en ik denk dat we deze keer wel wat sneller wat verder zullen geraken, aangezien er volgens mij niemand meer in de groep zit die met opzet tegendraads is. Vreemd, ja, bizar, zeker, een vijs kwijt, uiteraard, en een hoek af. Maar dat maakt het net zo wijs om te doen.

Ik kijk ernaar uit, zo ongeveer om de twee weken. Als dat lukt met onze agenda’s, natuurlijk.

Geplaatst op

Dana Winner

Nee, ik ben absoluut geen fan geworden van Dana Winner, geloof me. Het is niet mijn stijl en dat zal het ook nooit zijn.

Maar.

Haar nieuwe single heeft een videoclip, en daar ben ik wél fan van. Want daarin danst mijn metekindje Marie-Julie. Negen jaar oud, en mega cute. Maar kijk gewoon zelf, en geef me dan gelijk, oké?