Geplaatst op

Voorbereidingen

Merel en ik zijn volop voorbereidingen aan het treffen voor morgen: een gezichtsmaskertje op, onze nagels doen, zij en ik in goud, die van Arwen in zilver.

We hebben ook glazen gemaakt voor alle genodigden: ze zijn allemaal gegraveerd met hun naam en voor de kinderen gevuld met snoep, voor de volwassenen met chocolade.

Onze kleren liggen klaar, de jongens hun hemden zijn gestreken, ik ben vandaag nog snel met Kobe om een nieuwe zwarte broek gereden – we hadden er een op het oog maar ze bleek uitverkocht te zijn – en ik denk wel dat we er klaar voor zijn. Het belooft morgen een stralende dag te worden, hopelijk kunnen we buiten zitten.

Merel heeft ook al een kapsel uitgezocht voor morgen en ik ga haar heel lichte make-up geven, namelijk een beetje mascara en gouden oogschaduw.

En is ze een beetje zenuwachtig? Nee hoor…

Geplaatst op

Kapper

De rug is al genoeg gebeterd – lang leve de kine – dat ik vandaag voorzichtig met Merel naar de kapper kon gaan. Mijn haar moest dringend af, en ook Merels haar moest grondig worden bijgeknipt. Daarnaast kreeg ze ook opnieuw highlights (baléage) voor haar lentefeest.

Zelf had ik het mijne al opnieuw gekleurd, maar het was veels te lang geworden.

En toen was het dringend tijd om opnieuw te gaan platliggen. Maar ik ben wel blij dat het gelukt is en dat de rug toch zo ver nog wilde meewerken. Oef.

Geplaatst op

Kleine ramp vermeden

Toen ik gisterenvoormiddag uit de tuin binnenkwam, stormde een radeloos huilende Merel op me af.

Ze had haar lange blonde lokken willen brushen met een ronde borstel, maar die dingen zijn vreselijk gevaarlijk: als je eerst in de ene richting draait, en dan in de andere richting zonder dat je je haar hebt losgemaakt uit de borstel, krijg je een gigantische knoop. Merel had geprobeerd het los te maken, en het werd alleen maar erger.

Ik heb geen foto van het haar met de borstel erin, ik denk dat Merel me dan helemaal dood had gedaan. Maar ik heb haar wel gerustgesteld en gezegd dat het goed zou komen, al was ik daar eigenlijk helemaal niet zeker van. De borstel zat namelijk echt compleet vast, en ik weet dat je soms niks anders kan dan het haar knippen. Hmmmmm….

Na eventjes contempleren – en innerlijk dus ook een beetje panikeren, al merkte Merel daar niks van – besloot ik om met een kniptang alle sprietjes van de borstel af te knippen, zodat ik tenminste dat uit haar haar kon krijgen. Ik heb natuurlijk af en toe ook wat van haar haar mee gehad, en het was een geduldwerkje, maar een twintig minuten later was Merels haar toch al borstelloos.

Alleen… Hoe ging ik die knoop er nu uitkrijgen? Gelukkig was Arwen hier, die een antiknoopmiddel bij had. Ik heb Merels haar heel grondig ingespoten daarmee en ben voorzichtig, lokje per lokje, beginnen uitkammen. Ik haalde er ook wel wat afgeknipt haar uit, jammer genoeg. Na een half uur zag het er zo uit:

Nog wat later was het leed geleden, al is ze wel wat haar kwijt. Gelukkig heeft ze een volle haarbos en was het niet helemaal vooraan, zodat de schade eigenlijk niet zichtbaar is. Oef.

Lang leve de anti-klitspray en het geduld en de kniptang van moeder.