Eventjes ’t stad in
Vorige donderdag ging ik even met Merel in ’t stad. Met de fiets, wel te verstaan, want het was zalig weer en het is net iets makkelijker in de vakantie om je fiets kwijt te geraken dan je auto.
Merel moest vooral nieuwe broeken hebben, want de hare zijn ofwel te kort geworden, of gewoon versleten. Shoppen doen we eigenlijk geen van beiden graag, maar soms is het nu eenmaal nodig, en zij moet broeken echt passen, want ze heeft een mooie ronde kont en een smalle taille, iets wat blijkbaar niet altijd standaard in het aanbod zit. Soit, we hadden vrijwel meteen een deftige blauwe én een knappe zwarte gevonden, en konden ook nog schoenen passen in de juiste maat. Alleen hadden ze die niet in de kleur die ze wilde, zodat we ze dan maar online hebben besteld. Tsja.
We keerden op onze stappen terug, vonden een leuk paar oorringetjes voor Merel, liepen nog even de Pull&Bear en de C&A binnen, kochten nota bene nog een jeans voor Kobe, gingen voor een deftige koffie in de Izy, sprongen nog de Zeeman binnen voor extra wol voor Gwen, plunderden de Hema voor pepernoten en dergelijke, en fietsten een kleine twee uur later opnieuw naar huis. Langer hoeft dat voor ons echt niet te duren, en we hadden meteen wat we wilden. Voilà.
Leesvirus
Die vakantiedag dat je, wanneer je om 23.15 uur gaat slapen, nog licht ziet branden bij je dertienjarige dochter, de deur opent en haar schuldbewust ziet opkijken van haar boek dat bijna uit is: dat is de dag waarop je trots glimlacht en zegt dat ze het nog mag uitlezen, als ze daarna dan maar snel gaat slapen.
En dat je dan met diezelfde glimlach en hoofdschuddend zachtjes de deur van haar slaapkamer weer dichttrekt.
Dr. De Waele
Merel had gisterenavond al de Halloweentocht in de Lange Velden, waar Lieze woont. Ze doet die tocht elk jaar, toch als de vriendinnen niet net op scoutsweekend zijn of zo. Vroeger gingen Els en ik mee, nu doen we dat al eventjes niet meer. Onze lieverdjes zouden dat ook niet op prijs stellen, denk ik.
Merel had al een heel tijdje in gedachten wat ze wilde doen, maar pas gisteren kwam ze nog met extra vragen af: of ik zo niet van die groene ‘scrubs’ kon vinden, van die operatiezaalkledij. Euh… Ik dacht even na, kwam uit bij een kennis uit de rugby die intussen met pensioen is en operatiezaalverpleegster was. Even gebeld, en jawel, ik mocht er ophalen! Nog beter: ze moest die niet meer terug hebben, we mochten er dus zelfs bloedvlekken op maken.
Ik passeerde nog even – met de nodige rustpauzes, want de rug wilde echt niet mee – langs de Avothea die hier vlakbij is om rode schmink en nepbloed, en samen met oma’s doktersjas was de outfit compleet.
Geef toe: ze zag er zalig uit!
366 – 26 oktober 2024 – Dr. De Waele
Toneel
Het had wat voeten in de aarde en de definitieve inschrijving is er nog steeds niet, maar: Merel en Lieze hebben vandaag hun eerste toneelles aan de academie gevolgd!
Muziek was Merels ding eigenlijk totaal niet, daar waren we al een tijdje achter, en woord is het helemaal. Vandaag was er de eerste sessie van het schooltoneel – van 13.00 uur tot 15.00 uur – en om 18.00 uur zette ik beide dames af in het MUDA in Evergem, voor hun eerste les binnen het officiële deeltijds kunstonderwijs, ook van GO! scholengroep Gent.
Er was wat getwijfeld: zouden ze les volgen op woensdag, of op vrijdag, of toch op zaterdagvoormiddag? Dat laatste was dan wel in de Poel en niet in Evergem, maar het kon perfect. Na wat gedoe bleken ze toch voor de woensdag te gaan: het schooltoneel loopt maar tot in januari, en de rest is een kwestie van plannen. En op woensdag zitten ze dan tussen leeftijdsgenootjes en kunnen ze eigenlijk ook met de fiets gaan, als geen van ons kan voeren.
Ik ben eigenlijk wel blij: het is een kwestie van principe dat mijn kinderen muziek kunnen, en Wolf heeft al een paar keer gezegd dat hij daar echt dankbaar voor is. Maar woord, dat is mijn lust en mijn leven, en ik ben zo ongelofelijk blij dat mijn dochter daarin mijn voorbeeld volgt. Ze leest, ze maakt presentaties, ze speelt toneel, en nu volgt ze dus ook les.
Heerlijk, toch?
Gehaakt topje voor Merel
Merel kwam een tijdje geleden af: “Zeg mama, wil jij iets haken voor mij? Ik heb iets gezien op TikTok, en het is echt mooi, maar er zit niet echt een beschrijving bij, ze toont gewoon zo’n beetje wat ze aan het doen is. Maar ik vind het echt mooi, en ik vraag mij af of jij dat ook zou kunnen.”
Euh…
Ik kreeg van haar het filmpje doorgestuurd:
@blue.aries.studios new crochet inspo for summer! 🌷 obsessed with how this freehand baby doll top turned out, should I drop a full tutorial? #crochet #crochettok #crochettiktok #crochettutorial #crochetpattern #easycrochet #crochettop
Ze gaf me er ook nog twee foto’s bij:
Maandag waren we dus om garen gegaan: een hele fijne witte draad, geen katoen maar wel speciaal voor baby’s en gevoelige huidjes, en dan een roze met alpacawol in.
Die witte draad bleek geen cadeau te zijn: heel erg dun, zodat het bovenstukje maar liefst 42 rijen van 148 bleek te beslaan, een draad die bijzonder snel splitste, en die ook hier en daar gewoon aan elkaar geknoopt bleek. Koop dan al eens garen in een “echte” wolwinkel, in plaats van bij de Zeeman…
De roze wol was al niet veel beter: die haakte zodanig in elkaar dat je niks opnieuw kon uittrekken: ik was begonnen met een schelpsteek maar die was niet helemaal zoals Merel het wilde, dus wou ik die uittrekken, maar dat ging dus niet. Ik heb de draad een paar keer kapotgetrokken en uiteindelijk heb ik het stuk er gewoon afgeknipt.
Maar het eindresultaat mag er zijn: Merel was er bijzonder blij mee en wilde het maandag al meteen dragen – ze spreekt af met haar vriendinnen – maar had dus een paar kleine aanpassingetjes gevraagd: het witte stukje iets langer en dus het roze wat minder lang, en iets minder décolleté. Maar ze ziet er wel fantastisch mee, vind ik.
366 – 17 augustus 2024 – M3
366 – 13 augustus 2024 – gewoon een ontbijtje geven, dank krijg je dit gezichtje
366 – 26 juli 2024 – ochtendnimf
